تاخیر در ازدواج به خاطر گرفتن پذیرش و راه‌حل‌ها آن

[atefeh_J]

سلام دوستان
ممنون از پاسختون...
من با مواردی که اشاره کردید و در حال حاضر توی ازدواج بخصوص در ایران مطرحه موافقم .هرچند که به قول یکی دیگه از دوستامون درست و غلطش جای بحث داره !![img]images/smilies/undecided.gif[/img]
 از نظر من چندین سال تاخیر در ازدواج به شرط رسیدن به شرایط بهتر تحصیلی و کاری و زندگی در جایی که هدفتون هست و سپس ازدواج با خیال راحت تر، در کیفیت زندگی مشترک مشکلی ایجاد نمی کنه و حتی بخاطر پخته شدن فرد، میتونه تو بهبود و استحکام روابط و آرامش طرفین موثرتر باشه.[img]images/smilies/heart.gif[/img]
اما سوالم اینه که برای خانم ها یه مورد سن هم اضافه میشه و معمولا جزئ دغدغه های ازدواج از طرف اطرافیان مطرح میشه!!
میخوام بدونم به نظر شما برای یه دختری که شرایط مناسب ازدواج تو ایران رو از لحاظ ظاهر و اخلاق و خانواده و تحصیلات داره، پس احتمالا اونجا هم خواهد داشت!! ( نگید چه ازخود راضیه!![img]images/smilies/blush.gif[/img]) البته بجز مسائل مالی که اونجا قضیش ممکنه فرق کنه و همه فقط چند سال اول یه دانشجو خواهند بود[img]images/smilies/undecided.gif[/img][img]images/smilies/confused.gif[/img]، اما میخواد به کشور دیگه ای بره و تو کارشم پیشرفت کنه و بنابراین ازدواجش چند سال تاخیر پیدا میکنه، مسئله سن میتونه تاثیر کذار باشه؟
ممنونم از پاسخهاتون
 

به نظر میاد شما الان دو تا دغدغه دارید یکی ازدواج و یکی پذیرش. باید ببینید کدام برای شما توی اولویت است. اگه پذیرش را انتخاب کنید باید تنها ماندن تا زمان مشخصی را بپذیرید. با توجه به ایده ال های پسران ایرانی که دوستان فرمودن!!، احتمالا شما موقعیت های ازدواج حتی بیشتر هم خواهید داشت در خارج از کشور! این هم بگم که خیلیها هستند که شرایط دیگه نسبت به سن براشون اولویت داره. من خیلی از دوستانم بودند که رفتند و بعد از اتمام درس یا در طول تحصیل اونجا همسرشان را انتخاب کردند! پس زیاد نگران نباشید و اعتماد به نفستان را از دست ندهید

 

[sepinaz]

با سلام
منم خیلی با صحبت جناب foreverblue موافق هستم. هر کدام از این ها (ازدواج و پذیرش) به تنهایی خیلی زمان بر و وقت گیر هستند. دوستانی که در گیر اپلای هستند میدانند که چقدر احتمالات مختلفی برای قبولی و یا ردشان وجود داره و همه چیز 100 درصد نیست!!! دیگه با این وضع بخوای ازدواج را هم وارد کنی دیگه نور علی نور میشه. البته من دیدگاه فمینیستی خودم را دارم و با نظر مهناز جان زیاد موافق نیستم. اینکه به قصد شناخت و نه ازدواج آشنا شد این مدل رابطه تنها ضررش برای خانمها هست چون قوه احساسشان بیشتر از منطق درگیر میشه و برای آقایون کنار آمدن با این قضیه چه بسا خیلی خیلی راحتتر است!
سپیناز جان شما هم به نظرم تمام موارد را با هم پیش ببر. ممکنه خوشبختی و آرامشت همین جا باشه از کجا میدانی؟؟
پس به نظرم برای خواستگارهایی که ارزش و قدر تو را می دانند بیشتر وقت بذار. البته منظورم این نیست که با این صحبت از هدفت دور بشی! منظورم اینه که آینده غیر قابل پیش بینی است و به نظرم لزومی نداره قضیه پذیرش گرفتن و مهاجرت در ابتدای کار مطرح بشه.

 

چقدر پست من بحث برانگیز شد
منم با صحبت جناب foreverblue موافقم ولی کفه ی ترازو برای من به سمت اپلای سنگینی میکنه
ازدواج برای من آسونه ولی اپلای سخت و من دوست دارم به هدف های سخت برسم
به هر حال باید یک نسل بسوزه تا فرهنگ ازدواج در ایران هم تغییر کنه و اون هم نسل ماست
من با صحبت مهناز عزیر موافقم و به نظرم تو این شرایط خانم ها هم باید خودشون رو سازگار کنند و به دور از وابستگی تصمیم بگیرند و هوشبختانه قدم های هولی هم برای دوری از وابستگی تو فرهنگ ایران برداشته شده
من نظرم این بود که چرا فرهنگ ایران باید طوری باشه که از ازدواج برای خانم ها یک کوه بسازه؟؟؟
هر آدمی تو هر سنی بایذ بتونه به ازدواج فکر کنه درست مثل آقایون

 

[saaaaam]

چقدر پست من بحث برانگیز شد
منم با صحبت جناب foreverblue موافقم ولی کفه ی ترازو برای من به سمت اپلای سنگینی میکنه
ازدواج برای من آسونه ولی اپلای سخت و من دوست دارم به هدف های سخت برسم
به هر حال باید یک نسل بسوزه تا فرهنگ ازدواج در ایران هم تغییر کنه و اون هم نسل ماست
من با صحبت مهناز عزیر موافقم و به نظرم تو این شرایط خانم ها هم باید خودشون رو سازگار کنند و به دور از وابستگی تصمیم بگیرند و هوشبختانه قدم های هولی هم برای دوری از وابستگی تو فرهنگ ایران برداشته شده
من نظرم این بود که چرا فرهنگ ایران باید طوری باشه که از ازدواج برای خانم ها یک کوه بسازه؟؟؟
هر آدمی تو هر سنی بایذ بتونه به ازدواج فکر کنه درست مثل آقایون

سلام در راستای صحبت شما عرض کنم بنظر من هر کسی با هر سنی باید بتواند با کسی که تمایل دارد ازدواج کند منتها اینجا موضوع به دو مورد بر می خورد
1 ازدواج سنتی یعنی خرج کردن میلیونها تومن برای مراسم و ....  2 ساده گرفتن مراسم بطوریکه فقط کسانی که از وجودشون در کنار خود احساس ارامش می کنیم نظیر خانواده درجه یک و دوستان صمیمی برگزار کردن هست
بنظر من بخش عمده ای از مشکلات جوانان بر سر این موضوع هست که هم می خواهند سنت ها را داشته باشند و هم راحت و زود ازدواج کنند والا بنظر من امکان پذیر نیست
شخصا فکر می کنم بیش از 60 درصد مشکلات و موانع ازدواج همین مسایل سنتی و دست و پا گیر هست چرا باید کسی را که صد سال یکبار می بینیم به مراسم دعوت کنیم و یا اینکه در حالی که اروپا زندگی می کنیم و قاعدتا 50 درصد اموالی که پس از ازدواج کسب می شود متعلق به همسر می شود این جریان مهریه و هزار مسایل دیگر را پیش می کشیم اینجاست که نمیشه هم خرما و هم خدا را با هم خواست
فکر نمی کنید اگر قصد داشتیم زیر بار مهریه های انچنانی برویم هرگز مجرد به خارج از کشور نمی امدیم
اینا مسایلی هست که باید فکر کنیم و برای ان راه حل پیدا کنیم و این واقعیت هم باید بدانیم محیط جدید خصوصا ازادی های بسیار اروپا مثلا می تواند به سادگی ادما  را تغییر بدهد
بخاطر همین من اصلا پیشنهاد نمی کنم اگه در معرض اپلای و یا مهاجرت هستید صرفا بخاطر تنها نبودن تن به ازدواج دهید شخصا من خیلی ها را می شناسم که در همین اروپا بعد از اینکه با خانواده امدند به سادگی خانوادشون از هم پاشید دوستان قبول کنید ساختن بنیان خانواده بدون شناخت کافی و بدون در کنار هم بودن برای چند سال حداقل کاری بیهوده هست
در این دوران که در فرهنگ ما مسایلی مثل صداقت پاکی راستگویی و .. معادل ساده لوهی و .. شده است و کسانی که با رشوه و دوز و کلک مال و ... می اندوزند را افرادی موفق و .. می دانیم ولی واقعیت را انکار می کنیم نمی شود توقع داشت این زندگی راه بجایی ببرد و گرنه الان شرایط طور دیگری بود بیش از 90 درصد کسانی که الان در خارج از کشور هستند شاید هرگز بفکر مهاجرت و ... نمی افتادند
بزرگترین مزیتی که من در این پروسه دیدم تغییر دید و بازشدن چشم ادم در مقابل واقعیات هست بنظر من بهتر هست در این موارد مجرد به خارج از کشور امد بعد کم کم با شناخت بیشتر یک ازدواجی موفق تشکیل داد
در این فضای مسموم داخل کشور اصلا پیشنهاد نمی کنم دم اپلای یا مهاجرت عجولانه ازدواج کنید یا چند سال قبل از اپلای ازدواج کنید و پس از تصمیم گیری مشترک با همسرتان با چشم باز مهاجرت و یا .. کنید و یا برنامه ای بهتر برای خود در نظر بگیرید
هیچ کجای دنیا نمی توان به راحتی پول در اورد و زندگی راحتی ساخت

[yalda2]

سلام.
این تاپیک دیگه فعال نیست؟
دوستان راستش من الان تو مسیر اپلای کردن هستم ولی بخاطر شرایط سنی و  تاثیرش در ازدواج دو دل شدم! من الان 28 سالمه و تا شرایطم جور بشه احتمالا حدودا 30-31 سال میشم اگه بگم ازدواج برام مهم نیس دروغ گفتم چون به شدت عاطفی هستم و تمایل به داشتن بچه هم دارم در آینده.ولی از شرایط ازدواج در ایران هم خیلی مایوس شدم چون با توجه به طلاقهایی که اتفاق می افته و مساله ی خیانت که این روزا خیلی در بین زوجین باب شده اصلا تمایلی به ازدواج در اینجا رو هم ندارم.
حالا دوست دارم نظر شما دوستان رو بشنوم با توجه به سنم آیا خیلی ریسک میکنم و احتمال داره که دیگه نتونم ازدواج کنم یا حداقل برای سن باروری مشکل پیدا
کنم؟؟خانمهایی که این راه رو رفتن یا تصمیم برای اپلای کردن دارن و شرایط سنی نزدیک یا مشابه به من رو هم دارن لطفا نظرشون رو بگن.ممنون.

[nasim1234]

سلام.
این تاپیک دیگه فعال نیست؟
دوستان راستش من الان تو مسیر اپلای کردن هستم ولی بخاطر شرایط سنی و  تاثیرش در ازدواج دو دل شدم! من الان 28 سالمه و تا شرایطم جور بشه احتمالا حدودا 30-31 سال میشم اگه بگم ازدواج برام مهم نیس دروغ گفتم چون به شدت عاطفی هستم و تمایل به داشتن بچه هم دارم در آینده.ولی از شرایط ازدواج در ایران هم خیلی مایوس شدم چون با توجه به طلاقهایی که اتفاق می افته و مساله ی خیانت که این روزا خیلی در بین زوجین باب شده اصلا تمایلی به ازدواج در اینجا رو هم ندارم.
حالا دوست دارم نظر شما دوستان رو بشنوم با توجه به سنم آیا خیلی ریسک میکنم و احتمال داره که دیگه نتونم ازدواج کنم یا حداقل برای سن باروری مشکل پیدا
کنم؟؟خانمهایی که این راه رو رفتن یا تصمیم برای اپلای کردن دارن و شرایط سنی نزدیک یا مشابه به من رو هم دارن لطفا نظرشون رو بگن.ممنون.

من راه مشابه رو نرفتم که بتونم دقیق راهنمایی کنم. من و همسرم ایران ازدواج کردیم و در ابتدا ایشون فقط دانشجو بود. من ویزام همراه بود.
اگر بعد ا اپلای شهری برین که ایرانی زیاد داره خب شانس ازدواج رو دارین. حالتی که مشکل میخورین اینه که بخواین همسر خارجی پیدا کنید. نشدنی نیست اما چیزی که من بین همکارام میبینم افراد خیلی دیر به ازدواج فکر می کنن. مثلا یه آقای ۲۷ ۲۸ ساله تو مایه های ۳۵ رو مناسب ازدواج میدونه. ضمنا شما وقتی دانشجو بشین اطرافیانتون اکثرا دانشجو هستن و شرایط مالی دانشجو طوریه که خیلی راحت نمیتونه به ازدواج فکر کنه. هم از لحاظ زمانی و هم از لحاظ مالی.
در مورد ازدواج با آقای ایرانی نکته جالبی که دوست دارم بدونین اینه که متاسفانه همون دیدگاهی که در ایران هست اینجا هم هست. یعنی آقایون اغلب دنبال خانم متولد آمریکا (حالا هر کشوری باشه میشه متولد همون کشور مثلا متولد کانادا) یا خانم ایرانی ثروتمند هستن. هستن افرادی که هنوز معیارهایی مثل اخلاق و سازگاری روحی رو در نظر دارن اما ارتباطاتی که من تا الان دیدم به شدت تحت تاثیر پول و امکان اقامت بوده. پس اگر متولد ایران هستین و خیلی هم ثروتمند نیستین ممکنه کمی سخت تر بشه پیدا کردن فرد مناسب.
به همه اینها این نکته رو اضافه کنید که آزادی های موجود این امکان رو به افراد میده که تصمیم بگیرن مدتی در قالب دوست و نه همسر با هم زندگی کنن. پس اگر فرد معتقدی هستین یا چنین گزینه ای به نظرتون غیر منتطقیه پس باز یه سری از گزینه ها حذف میشن.
طبق تجربه اندک من در آمریکا در این دو سال افراد مذهبی در هر شهری یک کامیونیتی مختص خودشون دارن و مشابه ایران بین افراد مذهبی تشابه اعتقادات یکی از فاکتورهای مهمه. با توجه به اینکه اغلب خانم های محجبه متاهل اپلای می کنن برای خانمی که محجبه هستن شانس ازدواج کم نیست بین آقایون مذهبی.
در کل ایران و خارج از ایران خیلی فرقی نداره از این نظر. خصوصا برای خانم ها که طبق فرهنگ ایرانی انتخاب شونده هستن نه انتخاب کننده. توصیه من اینه که شهری برین که ایرانی زیاد داره و بقیش هم دیگه به آینده بستگی داره.

موفق باشید

[mysilver]

سلام

این مسیله بیشتر واسه ماهایی صادق هست که تو سن های بالاتر اپلای می کنیم (خودم ۲۸ سال). اگر کسی تو ۲۴ سالگی یا کمتر میره که فکر نکنم همچین چالشی رو داشته باشه. حداقل یک مدتی میشه که ذهن خود من درگیر هست. نتیجه‌ ای که خودم گرفتم این بود که حداقل تا مشخص شدن وضعیت فاند و ویزا نمیتونم هیچ تصمیم درست یا حتی غلطی بگیرم! جدای از اینکه حالا بعد مشخص شدن این موضوع یک چالش دیگه هم پیش میاد: اینکه تو یک زمان محدود ( ۲ ماه شایدم کمتر) اصلا نمیشه ازدواج کرد مگر اینکه از قبل کسی بوده باشه ...
راه دوم هم که رفتن به جایی هست که ایرانی داشته باشه (یا حداقل مردمانی از یک کشوری که از نظر فرهنگی و دینی تفاوت چندانی با ما نداشته باشند. مثلا کردهای ایران با کردهای سایر کشورها یا ترک های ایران با ترک ها ترکیه یا آذربایجان ...) 
روش دوم کلا منطقی تر هست ولی احتمال کمتری داره که یکی رو پیدا کنی همه جوره دوستش داشته باشی و در همه حال. به هرحال دامنه انتخاب خیلی کمتری خواهی داشت...
چالش دوستای خود بنده تو آمریکا (پسر هستند) همین هست که الان تنها هستند و دنبال کسی که بتونن باهاش ازدواج کنن ولی حتی گذینه ای هم ندارند.

این مسله رو معمولا میگن واسه دخترها سختره! من قبول ندارم. در اینکه تعداد پسرهایی که از ایران میرند بیشتره شکی نیست. هر دختری که از ایران میره مورد توجه قرار خواهد داشت و حق انتخابشونم بنظرم خیلی بیشتر از پسرها هست. چون تعداد پسرها بیشتره

[azadfalah]

سلام.
این تاپیک دیگه فعال نیست؟
دوستان راستش من الان تو مسیر اپلای کردن هستم ولی بخاطر شرایط سنی و  تاثیرش در ازدواج دو دل شدم! من الان 28 سالمه و تا شرایطم جور بشه احتمالا حدودا 30-31 سال میشم اگه بگم ازدواج برام مهم نیس دروغ گفتم چون به شدت عاطفی هستم و تمایل به داشتن بچه هم دارم در آینده.ولی از شرایط ازدواج در ایران هم خیلی مایوس شدم چون با توجه به طلاقهایی که اتفاق می افته و مساله ی خیانت که این روزا خیلی در بین زوجین باب شده اصلا تمایلی به ازدواج در اینجا رو هم ندارم.
حالا دوست دارم نظر شما دوستان رو بشنوم با توجه به سنم آیا خیلی ریسک میکنم و احتمال داره که دیگه نتونم ازدواج کنم یا حداقل برای سن باروری مشکل پیدا
کنم؟؟خانمهایی که این راه رو رفتن یا تصمیم برای اپلای کردن دارن و شرایط سنی نزدیک یا مشابه به من رو هم دارن لطفا نظرشون رو بگن.ممنون.

اگر بخوایم نیمه منطقی فکر کنیم . انسان از هرچی بترسه سرش میاد . شما از این بترسی که قرار این اتفاق ها برات بیوفته  واقعا میوفته 

مورد بعد این که اگر اینقدر وابسته به شریک عاطفی باشید . خارج کشور سریع تر وابسته به شخص مقابل میشید و یه مقدار آسیب بیشتری میخورید  . 

به نظر من شما سعی کن این مشکل رو در خودتون حل کنید  . چون تمام کسایی که من در تمام عمرم دیدم بهم گفتند که انسان همه چیش باهاش مهاجرت میکنه .  ترس هاش عادت هاش و ... حالا این که محیط اون هارو تغیر میده کاملا درسته . اما تا حدودی . شاید این باور که سن 30 سالگی یه خانم سن بدیه رو تغیر بده و یه باور مثبت شه براتون . 

اگر مشکل پیدا کردن همسر دلخواه  خیانت و ...  ... رو در خودتون حل نکنید قطعا و متسفانه با خودتون انتقال میدین و میبینید که در غربت به دلیل تنهایی و نیاز شدید به شریک عاطفی چه اعتماد ها که نمیشه و چه ضرر ها که متحمل نمیشیم . 

شاید خیلی ها این بحث رو از یه بعد نگاه کردند . اما من که تو سایت گشتم دیدم بیشتر دوستان از تک بعدی نگاه کردن در زندگیشون ناراضی بودند . شما با این بعد نگاه کن که این مشکل درون تک تک ما هست و اگر از درون حل نشه از بیرون حل  نمیشه . و با خودمون منتقل میشه . 

من سه سال رو روابط عاطفی تحقیق کردم  بعد فهمیدم مشکل از بیرون نیست . از درونه ماست  (البته شاید درکش سخت باشه) 

امیدوارم استفاده کنید .

[yalda2]

من راه مشابه رو نرفتم که بتونم دقیق راهنمایی کنم. من و همسرم ایران ازدواج کردیم و در ابتدا ایشون فقط دانشجو بود. من ویزام همراه بود.
اگر بعد ا اپلای شهری برین که ایرانی زیاد داره خب شانس ازدواج رو دارین. حالتی که مشکل میخورین اینه که بخواین همسر خارجی پیدا کنید. نشدنی نیست اما چیزی که من بین همکارام میبینم افراد خیلی دیر به ازدواج فکر می کنن. مثلا یه آقای ۲۷ ۲۸ ساله تو مایه های ۳۵ رو مناسب ازدواج میدونه. ضمنا شما وقتی دانشجو بشین اطرافیانتون اکثرا دانشجو هستن و شرایط مالی دانشجو طوریه که خیلی راحت نمیتونه به ازدواج فکر کنه. هم از لحاظ زمانی و هم از لحاظ مالی.
در مورد ازدواج با آقای ایرانی نکته جالبی که دوست دارم بدونین اینه که متاسفانه همون دیدگاهی که در ایران هست اینجا هم هست. یعنی آقایون اغلب دنبال خانم متولد آمریکا (حالا هر کشوری باشه میشه متولد همون کشور مثلا متولد کانادا) یا خانم ایرانی ثروتمند هستن. هستن افرادی که هنوز معیارهایی مثل اخلاق و سازگاری روحی رو در نظر دارن اما ارتباطاتی که من تا الان دیدم به شدت تحت تاثیر پول و امکان اقامت بوده. پس اگر متولد ایران هستین و خیلی هم ثروتمند نیستین ممکنه کمی سخت تر بشه پیدا کردن فرد مناسب.
به همه اینها این نکته رو اضافه کنید که آزادی های موجود این امکان رو به افراد میده که تصمیم بگیرن مدتی در قالب دوست و نه همسر با هم زندگی کنن. پس اگر فرد معتقدی هستین یا چنین گزینه ای به نظرتون غیر منتطقیه پس باز یه سری از گزینه ها حذف میشن.
طبق تجربه اندک من در آمریکا در این دو سال افراد مذهبی در هر شهری یک کامیونیتی مختص خودشون دارن و مشابه ایران بین افراد مذهبی تشابه اعتقادات یکی از فاکتورهای مهمه. با توجه به اینکه اغلب خانم های محجبه متاهل اپلای می کنن برای خانمی که محجبه هستن شانس ازدواج کم نیست بین آقایون مذهبی.
در کل ایران و خارج از ایران خیلی فرقی نداره از این نظر. خصوصا برای خانم ها که طبق فرهنگ ایرانی انتخاب شونده هستن نه انتخاب کننده. توصیه من اینه که شهری برین که ایرانی زیاد داره و بقیش هم دیگه به آینده بستگی داره.

موفق باشید

سلام
ممنون که جواب دادید اول اینکه در مورد مذهبی بودن که شما بهش اشاره کردین من زیاد مذهبی نیستم ولی پایبند اصول اخلاقی هستم چه اینکه در ایران هم برای خودم محدودیتهایی قایلم و مطمینا اونجا هم وضعیت به همین شکل خواهد بود یعنی چه از لحاط فکری چه از لحاظ عاطفی که میدونم در بعضی روابط بیشتر صدمه خواهم دید سمت روابطی مثل پارتنر بودن اصلا نمیتونم برم.ولی در مورد بقیه پیشنهاداتتون به نظرم ساکن شدن در شهرهای بیشتر ایرانی نشین خیلی خوب باشه برای من.در هر صورت اونجا هم برم حداقل سال اول که میخوام خودمو تطبیق بدم و محیط اطرافمو بشناسم نمیخوام زیاد به ازدواج فکر کنم اما چون به احتمال قوی دیگه بعد از اتمام تحصیل نمیخوام برگردم ایران بیشتر به همین دلیل نگران بودم.بازم ممنون :-)

[yalda2]

سلام

این مسیله بیشتر واسه ماهایی صادق هست که تو سن های بالاتر اپلای می کنیم (خودم ۲۸ سال). اگر کسی تو ۲۴ سالگی یا کمتر میره که فکر نکنم همچین چالشی رو داشته باشه. حداقل یک مدتی میشه که ذهن خود من درگیر هست. نتیجه‌ ای که خودم گرفتم این بود که حداقل تا مشخص شدن وضعیت فاند و ویزا نمیتونم هیچ تصمیم درست یا حتی غلطی بگیرم! جدای از اینکه حالا بعد مشخص شدن این موضوع یک چالش دیگه هم پیش میاد: اینکه تو یک زمان محدود ( ۲ ماه شایدم کمتر) اصلا نمیشه ازدواج کرد مگر اینکه از قبل کسی بوده باشه ...
راه دوم هم که رفتن به جایی هست که ایرانی داشته باشه (یا حداقل مردمانی از یک کشوری که از نظر فرهنگی و دینی تفاوت چندانی با ما نداشته باشند. مثلا کردهای ایران با کردهای سایر کشورها یا ترک های ایران با ترک ها ترکیه یا آذربایجان ...) 
روش دوم کلا منطقی تر هست ولی احتمال کمتری داره که یکی رو پیدا کنی همه جوره دوستش داشته باشی و در همه حال. به هرحال دامنه انتخاب خیلی کمتری خواهی داشت...
چالش دوستای خود بنده تو آمریکا (پسر هستند) همین هست که الان تنها هستند و دنبال کسی که بتونن باهاش ازدواج کنن ولی حتی گذینه ای هم ندارند.

این مسله رو معمولا میگن واسه دخترها سختره! من قبول ندارم. در اینکه تعداد پسرهایی که از ایران میرند بیشتره شکی نیست. هر دختری که از ایران میره مورد توجه قرار خواهد داشت و حق انتخابشونم بنظرم خیلی بیشتر از پسرها هست. چون تعداد پسرها بیشتره

سلام.ممنون از پاسختون.
به نظر من هم تصمیم گیری قبل از خروج از ایران برای ازدواج نمی تونه گزینه ی خوبی باشه چون به قول بعضی از دوستان تصمیم گیری برای مهاجرت خودش به اندازه ی کافی تصمیم بزرگ و پر استرسی هست .از طرفی هم پیدا کردن فرد هم مسیر و هم دیدگاه اگر غیرممکن هم نباشه بسیار دشوار هست. در مورد اینکه دخترها کمتر از ایران خارج میشن با شما هم عقیده م که میتونه خودش شانس ازدواج رو برای دخترها بیشتر کنه. ممنون که به این جنبه هم اشاره کردین.

[yalda2]

اگر بخوایم نیمه منطقی فکر کنیم . انسان از هرچی بترسه سرش میاد . شما از این بترسی که قرار این اتفاق ها برات بیوفته  واقعا میوفته 

مورد بعد این که اگر اینقدر وابسته به شریک عاطفی باشید . خارج کشور سریع تر وابسته به شخص مقابل میشید و یه مقدار آسیب بیشتری میخورید  . 

به نظر من شما سعی کن این مشکل رو در خودتون حل کنید  . چون تمام کسایی که من در تمام عمرم دیدم بهم گفتند که انسان همه چیش باهاش مهاجرت میکنه .  ترس هاش عادت هاش و ... حالا این که محیط اون هارو تغیر میده کاملا درسته . اما تا حدودی . شاید این باور که سن 30 سالگی یه خانم سن بدیه رو تغیر بده و یه باور مثبت شه براتون . 

اگر مشکل پیدا کردن همسر دلخواه  خیانت و ...  ... رو در خودتون حل نکنید قطعا و متسفانه با خودتون انتقال میدین و میبینید که در غربت به دلیل تنهایی و نیاز شدید به شریک عاطفی چه اعتماد ها که نمیشه و چه ضرر ها که متحمل نمیشیم . 

شاید خیلی ها این بحث رو از یه بعد نگاه کردند . اما من که تو سایت گشتم دیدم بیشتر دوستان از تک بعدی نگاه کردن در زندگیشون ناراضی بودند . شما با این بعد نگاه کن که این مشکل درون تک تک ما هست و اگر از درون حل نشه از بیرون حل  نمیشه . و با خودمون منتقل میشه . 

من سه سال رو روابط عاطفی تحقیق کردم  بعد فهمیدم مشکل از بیرون نیست . از درونه ماست  (البته شاید درکش سخت باشه) 

امیدوارم استفاده کنید .

 

ممنون شما به نکات خیلی خوبی اشاره کردین مخصوصا جایی که فرمودید عادات و ترسها و ... با انسان مهاجرت میکنن یه مقدار دید بهتری به آدم میده چون خود منم در این مورد خیلی فکر کردم و دوست داشتم بدونم تاثیر شرایط محیطی بر باورها و سایر مسایل درونی و دیدگاههای ما چقدر میتونه باشه! البته در مورد مساله امکان یا عدم امکان ازدواج حداقل در داخل کشور ترسی ندارم و این که در مورد ناموفق بودن اکثریت ازدواجها در داخل نوشتم موردیه که به واقع میشه در اطرافیان و نزدیکان خودمون مشاهده کرد این باعث شده تا کنون در مورد ازدواج در داخل ایران سختگیری زیادی به خرج بدم و تا حدود زیادی به ازدواج در این فضا بدبین بشم.اما  با تمام اینها قرار نیست تا آخر عمر مجرد بمونم و بنا بر شرایط ازدواج رو موکول کردم به بعد از خروج از کشور اما وقتی این تاپیک رو خوندم و با دغدغه های دوستانی که در خارج از ایران زندگی میکنن در مورد ازدواج آشنا شدم کمی دو دل شدم چون شرایط سنی من هم نسبت به اکثر افراد که معمولا در اوایل یا اواسط دهه 20  زندگیشون مهاجرت میکنن متفاوته.
اما در کل موافقم که در این مورد باید بیشتر فکر کنم و به قول شما درون خودم یه سری مسایل رو حل کنم چون برای خیلی از ماها ورای میل به تحصیل و پیشرفت در خارج از کشور تصمیم به مهاجرت میتونه یک شروع دوباره ی زندگی باشه که من به شخصه دوست دارم این شروع فارغ از به دوش کشیدن کوله بار ترسها و باورهای نادرست باشه.