سلام دوستان
خوب با اجازه من هم از تجربه سفرم به ایالات متحده چند کلمه ای بنویسم:
پرواز من از شهرستان با Turkish Airlines بود. دقت کنید بار مجاز واسه هر چمدان معادل 23 کیلوگرم و ماکزیمم تعداد چمدان 2 عدد هستش. دو تا کیف هم میتونید داخل هواپیما ببرید که اونم به من گفتن خیلی زیاد نباشه و نهایت 6 یا 7 کیلو. دقت کنید بار من واسه یکی از چمدانها 24 کیلو و واسه دیگری 25 کیلو بود که بلاخره اون مامور کنترل اجازه داد که چمدان ها بره به قسمت transit.(البته جلوتر به مشکلی برخوردم که به موقع بهتون میگم!!!)
ساعت 5:30 صبح فرودگاه بودیم و بازرسی و ....دقت کنید حتما سعی کنید (دانشجوها رو میگم) اگر معاف نیستید از پرداخت عوارض که حتی اگر باشید هم باز اینا بامبول در میارن! روزهای قبل اون 75000تومان رو به بانک ملی بریزید.(شماره حساب هم تغییر نکرده- تو همین فروممون هستش)
نکته مهم 1 (برای دوستانی که احیانا میخوان بیش از 5000 تا بیارن). :دوستان عزیز خروج بیش از 5000دلار از کشور ممنوع هست و باید اظهارنامه مالیاتی یا مجوز از وزارت علوم و یا از اینجور موارد داشته باشین تا به طور قانونی بتونین پول رو ببرین( اما خوب اونم دردسر داره) البته این رو بگم که خیلی پولها از کشور خارج میشه توسط افراد معلوم الحال ولی همه قوانین بی خودی و محدودیتها واسه دانشجوها اعمال میشه!... معمولا افراد پول رو داخل چمدون نمیذارن و میگن ممکنه تو بازرسی برش دارن و ... اگر شما میخواید داخل چمدان بذارید قسمتی از پول رو که خوب هیچی ولی اگر با خودتون میبرید یه قسمتی بعد کلیه بازرسی ها تو فرودگاه هست ( حداقل تو شهر ما بود!) که گیرهای الکی رو اونجا میدن و احتمالا دوستان بدونن کدوم بخشه!! خلاصه آقا- خانوم از ما گفتن باشه پول رو طوری بذارین که نفهمن بیش از 5000 تاست. وگرنه بهترین یا شاید هم بدترین! حالت اینه که مقدار اضافی رو نگه میدارن حالا شما بیا و باقالی بگیر![img]images/smilies/dodgy.gif[/img]
خلاصه پرواز کردیم سمت استانبول. صبح به وقت استانبول رسیدیم فرودگاه. دقت کنید که وقتی میرسین یه اتوبوس شما رو سوار میکنه میبره سمت ترمینال اصلی ورودی. متاسفانه فاصله بین connection من کمی زیاد بود حدود 6 ساعت یا حتی بیشتر! به خاطر اون کمی حوصلم سر رفت. البته فرودگاه ATATURK استانبول مامنی برای افراد با ملیتهای مختلف هستش که شاید بگم حتی من در فرودگاه شیکاگو این همه رنگ و زبان مختلف ندیدم!!!، در نتیجه ادم سرگر میشه کمی!
در ترمینال اصلی قبل ورود کامل inspect میکنن و بعدش میرین داخل. اونجا صفحه های نمایش زیادی هست که شماره پروازها رو تا دوساعت قبل یه پرواز به شما نشون میده. خیلی قشنگ با فلش ها مشخص کردن GATE یا همون KAPI به زبان ترکی هستش. DEPARTUTE TIME یا همون KALKIŞ SAATI میشه. Flight Number یا همون UÇUŞ Numarasi میشه.
نکته مهم 2: سعی کنید پروازتون طوری باشه که خیلی فاصله نباشه دیگه حداکثر 3 ساعت واقعا کافیه واسه کانکشن از استانبول!
خلاصه رفتیم دم gate و پلیس ها شروع کردن به سوال پیچ کردن و .... اونایی که زبان ترکی حالا کمی هم بلد هستن پلیس ها بیشتر باهاشون راه میان و کمتر گیر میدن.دقت کنید مدارک دم دست باشه تا زود زود دنبالش نگردین.
PASSPORT
I-20 برای دانشجوها و فرم های دیگه که سایر افراد معمولا دارن.
VISA که روی پاسپورت خورده. (بهتره البته میگم اصلا لازم نمیشه ولی به نظرم BS هم نزدتون باشه)
کارت پرواز حتما پیشتون باشه. همونی که ایران بهتون دادن. حتما این مورد یادتون باشه در داخل ایران بدن بهتون کارت رو.
در هر حال رفتیم و هواپیما بلند شد. در داخل هواپیما هر صندلی روبروتون (صندلی جلویی) صفحه نمایشگر که میتونین استفاده کنین ازش. مهماندار ها هم که عالییییی. هر مشکلی دارن زودی میان مثل پروانه دورتون میچرخن
توصیه: وقتی کارمندان مسوول بلیط در شعبه شرکت در ایران، صندل انتخاب میکنن براتون سعی کنید:
1- روم به دیوار!، بگید نزدیک WC ها صندل ندن بهتون.
2- چسبیده به راهروها هم نباشه. واقعا خیلی ها مراعات نمیکنن یا دور از حضور اعصاب نمیذارن هنگام عبور و مرور!
فرم معروف CUSTOM DECLARATION رو دقیق پر کنید. پشتش هم بخونید قبل پر کردن.
بلاخره بعد حدود 13 ساعت ( در واقع همش روز بود!!) رسیدیم CHICAGO INTERNATIONA O'HARE AIRPORT. راستش تعداد پرواز ها واقعا زیاده اونجا و فکر کنم باید به فکر چراغ قرمز و احتیاط و اینجور چیزا باشن تا هواپیماها با هم برخوردی نداشته باشن!! جالبیش اینه که هنگام پرواز و نزدیک فرودگاه هم یه دفعه میبینی یه هواپیما از زیر شما رد میشه!
بعد میاید تا چمدوناتون رو تحویل بگیرید(همونایی که ایران دادین تا ترانزیت بشه و تا شیکاگو نبینیدشون!)
حالا میرید قسمت INTERNATIONL INSPECTION! اونجا به ترتیب میگن کجا وایستا. بعد افسر انگشت نگاری و همزمان عکستون رو هم میگیره و توضیح میده چه کارها باید بکنین و مدارک رو دید و پرسید چه خوردنی دارین. البته ویزای من که سینگل بود ( با توجه به رشته و فک کنم البته مقطع هم تاثیر داره و البته چند تا ستاره هم زیر عکسم بود.) بعدش میرین تا چمدونا رو تحویل بگیرین. در BUGGAGE CLAIM میرین به سمت دستگاه چرخان که چمدوناتون بیاد. صبر میکنین و دقت کنین به مانیتور بالای دستگاه که شماره پرواز و مبدا رو نوشته تا اشتباهی نرین سراغ دستگاه دیگه.
نمیدونم چرا یکی از چمدونای من کاملا سیاه شده بود!! نوبتی هم باشه نوبت وارسی چمدوناس. من که رفتم قشنگ با افسر گپ زدیم و بعد یه دفعه گفت چقدر پول داری: راستش رو گفتم البته یکمم تو کیفم بود خیلی کم. گفتن نشونتون بدم که تعجب کرد از اینکه کامل همکاری میکنم.
حتی گفتم WOULD YOU LIKE TO INSPECT MY BAGGAGES که اونم ابرو آورد پایین و یه چیزی تو مایه های "" تو هم شورش رو در نیار"" گفت
خوب الان باید با استفاده از مترو برین یکی از ترمینالها. کدوم یکی:
آهااااااااان: شما در ایران بپرسید که در اونجا باید کدوم ترمینال برم ولی من یه نکته بگم بهتون: برای CHECKING و تحویل بارها همه میرن ترمینال اصلی فکر کنم یک. با مترو میرین.دقت کنین از هر افسری بپرسین کامل کامل توضیح میده(واقعا اینجا فرق داره- اینجا همه واسه کمک به هم دور هم جمع شدن) به خصوص اون افراد کاور داری که سیاه پوستن فوق العادن و بیشتر کمک میکنن!!
اونجا چمدونا رو وزن کرد و اهان اینجا بود که فهمیدم اگر نمیخواین جریمه بدین اصلا و ابدا از 23 کیلو بیشتر نیارین( دو چمدان و هر کدام 23 یا تقریبا 51 پوند) افسر گفت پیشنهاد دارم برات:
وسایل سنگین رو دربیار بذار نایلون ببر داخل هواپیما.
دقت شود : هرگونه مایع و وسایل فلزی و ...ممنوع هستش داخل هواپیما.
در نهایت 3 ساعت فاصله بود بین پرواز داخلی من که با AMERICAN AIRLINE بود و خلاصه رسیدیم مقصد. شب ساعت 11:30 بود که یکی از بچه ها لطف کرده بود و اومده بود واسه pick up. از همینجا تشکر میکنم ازش هر چند نمیدونم تو فروم هست یا نه!
نکته: هر سوالی داشتین از افسرها بپرسین. من تا حالا پلیسایی تا این حد با حوصله ندیده بودم. البته امان از لحظه ای که حوصلشون سر بره
حتما قبلش بدونین چیکار باید بکنین. خوشبختانه ما اومدیم خونه ایشون فعلا و مشکلی هم نیست.
تنها چیزی که در اینجا تو این مدت اندک دستگیرم شد اینه:
بر خلاف خیلی از جاها!! اینجا هرچقدر راستگو باشی همانقدر هم پیشرفت میکنی. همچنین آمریکایی ها تا این لحظه که من برخورد داشتم دوست دارن صمیمی باشن باهات. یعنی کافیه یه بار حرف بزنی با یه نفر، هر روز از دور که میبینن میگن Hi و میان تا باز هم صحبت بشن.
پ.ن: دوستان من یک مدت به علت مشلغه پیشتون نخواهم بود. امیدوارم موفق باشید در اهدافتون. از همه دوستانی که همراه و همدم من بودن تو این مسیر که البته تازه اول راه هستش، تشکر میکنم و نمیخوام هم اسم بیارم چون میترسم کسی از قلم بیفته و یا شاید هم باید اسم همه رو بیارم
بااحترام
خوب با اجازه من هم از تجربه سفرم به ایالات متحده چند کلمه ای بنویسم:
پرواز من از شهرستان با Turkish Airlines بود. دقت کنید بار مجاز واسه هر چمدان معادل 23 کیلوگرم و ماکزیمم تعداد چمدان 2 عدد هستش. دو تا کیف هم میتونید داخل هواپیما ببرید که اونم به من گفتن خیلی زیاد نباشه و نهایت 6 یا 7 کیلو. دقت کنید بار من واسه یکی از چمدانها 24 کیلو و واسه دیگری 25 کیلو بود که بلاخره اون مامور کنترل اجازه داد که چمدان ها بره به قسمت transit.(البته جلوتر به مشکلی برخوردم که به موقع بهتون میگم!!!)
ساعت 5:30 صبح فرودگاه بودیم و بازرسی و ....دقت کنید حتما سعی کنید (دانشجوها رو میگم) اگر معاف نیستید از پرداخت عوارض که حتی اگر باشید هم باز اینا بامبول در میارن! روزهای قبل اون 75000تومان رو به بانک ملی بریزید.(شماره حساب هم تغییر نکرده- تو همین فروممون هستش)
نکته مهم 1 (برای دوستانی که احیانا میخوان بیش از 5000 تا بیارن). :دوستان عزیز خروج بیش از 5000دلار از کشور ممنوع هست و باید اظهارنامه مالیاتی یا مجوز از وزارت علوم و یا از اینجور موارد داشته باشین تا به طور قانونی بتونین پول رو ببرین( اما خوب اونم دردسر داره) البته این رو بگم که خیلی پولها از کشور خارج میشه توسط افراد معلوم الحال ولی همه قوانین بی خودی و محدودیتها واسه دانشجوها اعمال میشه!... معمولا افراد پول رو داخل چمدون نمیذارن و میگن ممکنه تو بازرسی برش دارن و ... اگر شما میخواید داخل چمدان بذارید قسمتی از پول رو که خوب هیچی ولی اگر با خودتون میبرید یه قسمتی بعد کلیه بازرسی ها تو فرودگاه هست ( حداقل تو شهر ما بود!) که گیرهای الکی رو اونجا میدن و احتمالا دوستان بدونن کدوم بخشه!! خلاصه آقا- خانوم از ما گفتن باشه پول رو طوری بذارین که نفهمن بیش از 5000 تاست. وگرنه بهترین یا شاید هم بدترین! حالت اینه که مقدار اضافی رو نگه میدارن حالا شما بیا و باقالی بگیر![img]images/smilies/dodgy.gif[/img]
خلاصه پرواز کردیم سمت استانبول. صبح به وقت استانبول رسیدیم فرودگاه. دقت کنید که وقتی میرسین یه اتوبوس شما رو سوار میکنه میبره سمت ترمینال اصلی ورودی. متاسفانه فاصله بین connection من کمی زیاد بود حدود 6 ساعت یا حتی بیشتر! به خاطر اون کمی حوصلم سر رفت. البته فرودگاه ATATURK استانبول مامنی برای افراد با ملیتهای مختلف هستش که شاید بگم حتی من در فرودگاه شیکاگو این همه رنگ و زبان مختلف ندیدم!!!، در نتیجه ادم سرگر میشه کمی!
در ترمینال اصلی قبل ورود کامل inspect میکنن و بعدش میرین داخل. اونجا صفحه های نمایش زیادی هست که شماره پروازها رو تا دوساعت قبل یه پرواز به شما نشون میده. خیلی قشنگ با فلش ها مشخص کردن GATE یا همون KAPI به زبان ترکی هستش. DEPARTUTE TIME یا همون KALKIŞ SAATI میشه. Flight Number یا همون UÇUŞ Numarasi میشه.
نکته مهم 2: سعی کنید پروازتون طوری باشه که خیلی فاصله نباشه دیگه حداکثر 3 ساعت واقعا کافیه واسه کانکشن از استانبول!
خلاصه رفتیم دم gate و پلیس ها شروع کردن به سوال پیچ کردن و .... اونایی که زبان ترکی حالا کمی هم بلد هستن پلیس ها بیشتر باهاشون راه میان و کمتر گیر میدن.دقت کنید مدارک دم دست باشه تا زود زود دنبالش نگردین.
PASSPORT
I-20 برای دانشجوها و فرم های دیگه که سایر افراد معمولا دارن.
VISA که روی پاسپورت خورده. (بهتره البته میگم اصلا لازم نمیشه ولی به نظرم BS هم نزدتون باشه)
کارت پرواز حتما پیشتون باشه. همونی که ایران بهتون دادن. حتما این مورد یادتون باشه در داخل ایران بدن بهتون کارت رو.
در هر حال رفتیم و هواپیما بلند شد. در داخل هواپیما هر صندلی روبروتون (صندلی جلویی) صفحه نمایشگر که میتونین استفاده کنین ازش. مهماندار ها هم که عالییییی. هر مشکلی دارن زودی میان مثل پروانه دورتون میچرخن
توصیه: وقتی کارمندان مسوول بلیط در شعبه شرکت در ایران، صندل انتخاب میکنن براتون سعی کنید:
1- روم به دیوار!، بگید نزدیک WC ها صندل ندن بهتون.
2- چسبیده به راهروها هم نباشه. واقعا خیلی ها مراعات نمیکنن یا دور از حضور اعصاب نمیذارن هنگام عبور و مرور!
فرم معروف CUSTOM DECLARATION رو دقیق پر کنید. پشتش هم بخونید قبل پر کردن.
بلاخره بعد حدود 13 ساعت ( در واقع همش روز بود!!) رسیدیم CHICAGO INTERNATIONA O'HARE AIRPORT. راستش تعداد پرواز ها واقعا زیاده اونجا و فکر کنم باید به فکر چراغ قرمز و احتیاط و اینجور چیزا باشن تا هواپیماها با هم برخوردی نداشته باشن!! جالبیش اینه که هنگام پرواز و نزدیک فرودگاه هم یه دفعه میبینی یه هواپیما از زیر شما رد میشه!
بعد میاید تا چمدوناتون رو تحویل بگیرید(همونایی که ایران دادین تا ترانزیت بشه و تا شیکاگو نبینیدشون!)
حالا میرید قسمت INTERNATIONL INSPECTION! اونجا به ترتیب میگن کجا وایستا. بعد افسر انگشت نگاری و همزمان عکستون رو هم میگیره و توضیح میده چه کارها باید بکنین و مدارک رو دید و پرسید چه خوردنی دارین. البته ویزای من که سینگل بود ( با توجه به رشته و فک کنم البته مقطع هم تاثیر داره و البته چند تا ستاره هم زیر عکسم بود.) بعدش میرین تا چمدونا رو تحویل بگیرین. در BUGGAGE CLAIM میرین به سمت دستگاه چرخان که چمدوناتون بیاد. صبر میکنین و دقت کنین به مانیتور بالای دستگاه که شماره پرواز و مبدا رو نوشته تا اشتباهی نرین سراغ دستگاه دیگه.
نمیدونم چرا یکی از چمدونای من کاملا سیاه شده بود!! نوبتی هم باشه نوبت وارسی چمدوناس. من که رفتم قشنگ با افسر گپ زدیم و بعد یه دفعه گفت چقدر پول داری: راستش رو گفتم البته یکمم تو کیفم بود خیلی کم. گفتن نشونتون بدم که تعجب کرد از اینکه کامل همکاری میکنم.
حتی گفتم WOULD YOU LIKE TO INSPECT MY BAGGAGES که اونم ابرو آورد پایین و یه چیزی تو مایه های "" تو هم شورش رو در نیار"" گفت
خوب الان باید با استفاده از مترو برین یکی از ترمینالها. کدوم یکی:
آهااااااااان: شما در ایران بپرسید که در اونجا باید کدوم ترمینال برم ولی من یه نکته بگم بهتون: برای CHECKING و تحویل بارها همه میرن ترمینال اصلی فکر کنم یک. با مترو میرین.دقت کنین از هر افسری بپرسین کامل کامل توضیح میده(واقعا اینجا فرق داره- اینجا همه واسه کمک به هم دور هم جمع شدن) به خصوص اون افراد کاور داری که سیاه پوستن فوق العادن و بیشتر کمک میکنن!!
اونجا چمدونا رو وزن کرد و اهان اینجا بود که فهمیدم اگر نمیخواین جریمه بدین اصلا و ابدا از 23 کیلو بیشتر نیارین( دو چمدان و هر کدام 23 یا تقریبا 51 پوند) افسر گفت پیشنهاد دارم برات:
وسایل سنگین رو دربیار بذار نایلون ببر داخل هواپیما.
دقت شود : هرگونه مایع و وسایل فلزی و ...ممنوع هستش داخل هواپیما.
در نهایت 3 ساعت فاصله بود بین پرواز داخلی من که با AMERICAN AIRLINE بود و خلاصه رسیدیم مقصد. شب ساعت 11:30 بود که یکی از بچه ها لطف کرده بود و اومده بود واسه pick up. از همینجا تشکر میکنم ازش هر چند نمیدونم تو فروم هست یا نه!
نکته: هر سوالی داشتین از افسرها بپرسین. من تا حالا پلیسایی تا این حد با حوصله ندیده بودم. البته امان از لحظه ای که حوصلشون سر بره
حتما قبلش بدونین چیکار باید بکنین. خوشبختانه ما اومدیم خونه ایشون فعلا و مشکلی هم نیست.
تنها چیزی که در اینجا تو این مدت اندک دستگیرم شد اینه:
بر خلاف خیلی از جاها!! اینجا هرچقدر راستگو باشی همانقدر هم پیشرفت میکنی. همچنین آمریکایی ها تا این لحظه که من برخورد داشتم دوست دارن صمیمی باشن باهات. یعنی کافیه یه بار حرف بزنی با یه نفر، هر روز از دور که میبینن میگن Hi و میان تا باز هم صحبت بشن.
Welcome to land of Dreams: USA
فقط این نکته رو نباید فراموش کرد که آسمون همین یه رنگه!پ.ن: دوستان من یک مدت به علت مشلغه پیشتون نخواهم بود. امیدوارم موفق باشید در اهدافتون. از همه دوستانی که همراه و همدم من بودن تو این مسیر که البته تازه اول راه هستش، تشکر میکنم و نمیخوام هم اسم بیارم چون میترسم کسی از قلم بیفته و یا شاید هم باید اسم همه رو بیارم
بااحترام
ناخواناترین نوشته ها از قوی ترین حافظه ها ماندگارترند...
دوستان گرامی لطفا سوالتون رو در مرتبط ترین انجمن و فقط یکبار بپرسید. از پاسخ دادن به سوالات خصوصی و عمومی در پیام خصوصی معذورم.
دوستان گرامی لطفا سوالتون رو در مرتبط ترین انجمن و فقط یکبار بپرسید. از پاسخ دادن به سوالات خصوصی و عمومی در پیام خصوصی معذورم.
