مقایسه متقاضیان (applicant های) ایرانی و خارجی

[Pejman]

در این تاپیک در مورد تفاوت های معمول متقاضیان ایرانی و خارجی برای تحصیل در دانشگاه های خارج از کشور می پردازیم. با دونستن این تفاوت ها و کار روی اونها، می شه در پروسه اپلای در آینده بهتر برنامه ریزی و هوشمندانه تر عمل کرد.

یکی از بارزترین تفاوت ها که برای خیلی ها آشکار هست نمره GRE Verbal هست که فکر کنم اگر آماری گرفته بشه کمترین نمرات متعلق به ایرانی ها باشه! در عوض دانشجویان چینی و هندی و کره ای نمرات بسیار بالایی کسب می کنند. همینطور سطح نمرات تافل و آیلتس در بین ایرانی ها در کل پایین تر هست (برای مثال این فایل رو ببینید).

حال سوالی که مطرح می شه اینه که چطور دانشجویان ایرانی با نمرات Verbal کم می تونند در کنار دانشجویان یاد شده در بهترین دانشگاه های آمریکا پذیرفته بشند؟ به عبارتی چه چیزی این ضعف رو جبران می کنه معمولاً؟

[m.arash]

حال سوالی که مطرح می شه اینه که چطور دانشجویان ایرانی با نمرات Verbal کم می تونند در کنار دانشجویان یاد شده در بهترین دانشگاه های آمریکا پذیرفته بشند؟ به عبارتی چه چیزی این ضعف رو جبران می کنه معمولاً؟

ابتدا باید ببنیم که هدف از قسمت verbal چی هست و چرا اهمیت داره؟! (من اعتقاد دارم که قسمت Analytical Writing هم به دلایل مشابهی که در زیر به آن اشاره می کنم اهمیت به خصوصی داره)
از دید من این دو قسمت کمک می کنه که میزان توانایی شما در نوشتن و درک paper ها و دیگر انواع article ها سنجیده بشه! شما در آینده به عنوان یک دانشجوی post-graduate مطرح خواهید شد و نیاز دارید تا از متون علمی و سنگین آکادمیکی سر در بیارید و در صورت لزوم به عنوان یک مولف ظاهر بشید. شما نیاز دارید تا با کلمات آکادمیکی و پر مفهوم که گاها یک منظور کلی در قالب یک کلمه ظاهر میشه آشنایی داشته باشید و بتونید به کار ببرید.
از نظر من تنها چیزی که می تونه تا حد نسبتا قابل قبولی این کمبود رو جبران کنه publication های شماست! ثبت مقاله آن هم در مجله ها ویا ژورنال های معتبر می تونه در این امر کمک شایانی بکنه! باید دقت داشته باشیم که ژورنال های معتبر و سطح بالا با ژورنال هایی که از سطح پایین تری برخوردار هستند تفاوت های چشمگیری در نوع نوشتار متن ملاحضه می شود. به طور مثال APS Physics وسواس زیادی در کیفیت نوشتار مقاله ها برای پذیرش اون ها نشون میده و اگر مقاله ای کیفیت علمی و پژوهشی بالایی داشته باشه ولی از نظر کیفیت نوشتار پایین باشه هرگز چاپ نخواهد شد!

من خودم هم تجربه داشتم و هم می دونم که در مصاحبه هایی که گاها میان متقاضیان و اساتید (یا افرادی از کمیته پذیرش) پیش میاد اگر متقاضی مقاله ای داده باشه مصاحبه کننده ها از متقاضی سوال می کنند که آیا در نوشتن مقاله سهم داشته و آیا خود فرد مقاله رو نوشته یا نه؟! این دقیقا به دلیل مشکلی است که ممکن است در آینده هنگام همکاری استاد و دانشجو برای نوشتن مقاله به وجود بیاد. اکثر اساتید دوست ندارند دانشجویانی بگیرند که بعد ها مجبور بشند وقتی جهت مرور مقاله و اصلاح اون انجام بدند. در یکی از همین تاپیک ها یا خودم یا یکی دیگه از دوستان مطلبی از یکی از اساتید آمریکا گذاشته بودم یا بودند( ) که ایشون گفته بود دانشجویی رو انتخاب می کنه و بهش فاند میده که کار استاد رو کم بکنه نه زیاد!!!

هرچند معتقدم هیچ چیز جای verbal و Analytical Writing رو نمی گیره اما بهترین گزینه برای جبران مقاله اون هم مقاله دادن در ژورنال های معتبر است.

یک چیز دیگه هم یادم رفت بگم و اون اینه که نمره بالای verbal پشتکار متقاضی رو نشون میده که اون هم از دید من با داشتن مقاله تا حدی جبران میشه ولی عوامل دیگر هم می تواند این مورد رو جبران بکنه که SOP یک موردش است!

[Pejman]

در تایید صحبت های شما آرش عزیز باید بگم که دقیقاً در یکی از مصاحبه های تلفنی من استاد ازم پرسید که مقاله ات رو خودت نوشتی یا نه. بعد گفتم خودم، گفتش یعنی متنش رو کامل خودش نوشتی؟ من هم گفتم بله. معلوم بود براش مهم بود. مقاله من در کنفرانس ASME بود که جزو معتبرترین کنفرانس های مکانیک هست و روی نوشتار و حفظ ساختار مقالات خیلی حساس هستند.

همینطور در مورد Analytical Writing گفتید باید بگم که چند تا دانشگاه دیده بودم که نوشته بودند نمره Verbal رو مینیمم تعریف نمی کنیم، اما برای Quantitative و Analytical Writing مینیمم گذاشته بودند. این نشون می ده که براشون این نمره مهمه.

مورد دیگه ای که به ذهن خودم رسیده و نمی دونم چقدر درسته، اینه که شاید سیستم تبدیل معدل ها در کشورهای آمریکا و کانادا اینها طوری است که معدل های دانشجویان ایرانی رو به صورتی تبدیل می کنه که در مقیاس این کشورها معدل بهتری به حساب بیاد در حالت کلی.

[Karim]

درود

به عقیده بنده gre general یکی از نقاط ضعف در سیستم پذیرش دانشگاههای آمریکا است.متون علمی و مقالات بسیار لغات ساده و خوبی را بکار می برندو لزومی به حفظ کردن اون همه لغات عجیب و غریب نیست . مثلا برخی از بچه ها واسه وربال حتی مجلات مانند اکونومیست که حتی یک نیتیو هم ممکنه تا اخر عمرش یکبار هم نخوه لغاتش حفظ می کنند!از همه اینها مهمتر واسه نوشتن یک مقاله چند صفحه ایی اینطور نیست که حتی خود اساتید هم فی البداهه چیزی از خودشون بنویسند بلکه بسیاری از جملات و کلمات را با تغییر از سایر متون عاریه می گیرند( نه کپی پیست!!)/ یک مقاله مهم نتایجشه نه لغات و گرامری که توی اون نوشته شده است!

از طرفی در هر دانشگاه افراد با دکتری زبان) مشاوره زبان می دهند و مقالات را قبل از ساب میت کردن ویرایش می کنند و حتی یک مقاله قبل از ساب میت شدن توسط تمام نویسندگان هم بدقت مطالعه ی شود. و از همه اینها خیلی خیلی مهمتر ژورنالها و انتشارات خودشون ویراستار دارندو مقالات را ویرایش می کنند.

پس بنابراین وربال و حتی رایتینگ هیچ دردی را دوا نمی کنه. ریاضی که جای خودش . نمی دونم چرا حذفش نمی کنند. همین سد جی آریی باعث شده که خیلی از افراد با استعداد وقتشون صرف این آزمون نکنند و جذب اروپا شوند.

اگه قرار باشه مهارت زبان سنجیده بشه همون تافل یا آیلتس کافیه. تازه برخی از دانشگاهها و موسسات اروپا من دیدم تافل هم نمی خواند و گفته اند که زبان در حد خواندن و نوشتن و توانایی ارتبط برقرار کردن کافیه



و قت و هزینه ایی روحی و استرس که واسه اون گذاشته میشه قابل صرف کردن در دیگر زمینه ها با بازده بمراتب بهتری است..

شاد باشید!

[soilman]

من هم با کریم موافقم...
به نظرم ربطی بین مقاله نوشتن و اینها با داشتن جی ار ای بالا نیست....خیلی کسایی می شناسم که در حد تیم ملی مقاله دارن و جی ار ای ندادن و موفق هم بودن....

در مورد نمرات بالای چینی ها و هندی ها و اینها باید بگم که افیسرهای امتحانیشون هم ولایتی خود اون کشوره و تقلب هم که بالاست...در ضمن هیچ وقت فراموش نکنید که مراودات زیادی بین آمریکا و چین و کشورهای پر جمعیتی هست...هیچ وقت این جور مسایل رو فراموش نکنید...درسته بحث محیط اکادمیک هست ولی همین محیط آکادمیک نیاز به یه جور پولی داره که ساپورتش کنه....

حالا جدا از این تقلب؛ سیستم درست آموزشی اون کشورها و این مسایل ترفند دیگری هم که استفاده می کنن استفاده از هر چیز ناچیز در رزومه ی خودشون هست و چیزهای رو مثلا بیان می کنن که در نظر ما بی اهمیت هست ولی برای اون استاد ارزش منده...

البته ماجرا پیچیده تر از اینهاست....ولی من فکر می کنم خود امریکایی ها و بقیه جاها می دونن که ایرانی ها جزو بهترین ها از نظر علمی هستند و خدمات شایانی به پیشرفت آمریکا کردن...در واقع مغز مهاجرهای آمریکا ایرانی ها هستند ...No way!

[m.arash]

دوستان نظرشون محترم و قابل تامل هست و از دید من هم تا حدودی نیازی به این آزمون نیست اما فراموش نکنید که هدف از ایجاد آزمونی با نام GRE چه چیزی هست؟! درست و غلط این آزمون و هدفش رو کاری ندارم! همین کنکوری که دانشجویان لیسانس و فوق و دکتری(!) خودمون رو قربال می کنه مگر از دید ما صحیح هست و آیا قربال مطمئنی هست؟ به جرات می تونم بگم نه!
اصلا فلسفه ایجاد آزمونی GRE اینه که یک میزانی برای قربال دانشجویان ایجاد کنند, باز هم یادآوری می کنم من کاری به درست یا غلط بودنش ندارم!
درسته که لغات سنگین آکادمیکی کم کاربرد رو در این آزمون مشاهده می کنیم ولی این کلمات از دل انواع article های آکادمیکی بیرون اومده!

اگر دانشگاه هایی مشاوران زبان برای مقالات اساتید میگذاره که اون ها رو قبل از سابمیت کردن بررسی کنند این خیلی خوبه و من در سایت APS هم دیدم که از نویسندگان خواسته شده از این افراد کمک بگیرند و قبل از سابمیت کردن, نوشتار مقاله رو خوب بازبینی کنند و از کسانی کمک بگیرند. این اصلا اشکالی نداره اگر کسی زبانش اصلا در حد خوبی برای نوشتن مقاله نباشه و بخواد از کسی کمک بگیره ولی باید توجه کنید که دانشگاه های آمریکایی بسته به سطحشون دنبال دانشجویانی هستند که چنین ابزارهایی رو هم در کنار کارهای پژوهشی خودشون داشته باشند.
در مورد اینکه انشارات خودشون ویراستار دارند, لطفا دقت کنید که ویراستار ها هر مقاله ای رو ویرایش نمی کنند. مقاله از لحاظ سطح نوشتاری و زبان باید در حدی باشه که قابل ویرایش کردن باشه. من در دانشگاه خودمون بارها مقاله های قوی از نظر فرآیند های پژوهشی اما ضعیف از لحاظ نوشتاری دیدم که در مرحله اول ریجکت شده! اگر این طور بود که هر کسی می تونست در زمینه مقاله نویسی موفق باشه.

من هم تا حدودی موافقم که قسمت وربال نمی تونه معیار خوبی برای سنجش باشه اما به هر حال یک ابزار برای قربال کردن دانشجویان هست. اگر گفته میشه که دادن مقاله می تونه تا حد زیادی جبران نمره کم GRE باشه به همین خاطر هست که کسی که مقاله می نویسه و در راستای آن پژوهش میکنه به مراتب قابل اعتمادتر از کسی است که نمره وربال خوبی گرفته! اما دوستان اگر شما هم خودتون رو به جای کمیته های پذیرش بگذارید می فهمید که اون ها نمی تونند صددرصد به شما اعتماد کنند که حتما مقاله رو خودتون نوشتید و پژوهش کردید. اون ها نیاز به ابزارهایی هم برای سنجش صدق برخی از کارهای شما دارند. البته به خاطر فرهنگی بودن جامعه آکادمیکی دنیا اغلب این اعتماد صورت می گیره!!

من یک نمونه براتون مثال می زنم شاید براتون جذاب باشه!

دانشگاه Princeton از جمله دانشگاه های عالی فیزیک هست و تقریبا می تونم بگم اداره پذیرش این دانشگاه همه کاره هست و کم تر کسی می تونه بدون رعایت requirements های این دانشگاه از جمله GRE general و GRE subject پذیرش بگیره! سال پیش یکی از متقاضیان ایرانی تونست بدون دو آزمون GRE از این دانشگاه پذیرش بگیره! حالا دلیلش چی بود؟ ایشون طی دو سه سال با یکی دوتا از اساتید این دانشگاه ارتباط داشت و چند مقاله مشترک داده بودند! اساتیدی که با ایشون ارتباط داشتند بهش گفته بودند نیاز نداره که هیچ یک از آزمون های GRE رو بده چون از لحاظ پژوهشی توانایی های این متقاضی ثابت شده بود پس نیازی به GRE subject نداشت و همین طور همکاری خوبی در زمینه نوشتن مقاله داشت پس توانایی زبان ایشون ثابت شده بود. ولی فقط ازش خواسته بودند که آزمون TOEFL رو بده که از دید من دلیلش این هست که آزمون TOEFL توانایی های دیگه ای رو می سنجه که این متقاضی باید خودش رو در اون آزمون نشون بده!


در پایان باز هم با توجه به هدف تاپیک باید این بگم که هنوز معتقدم هیچ چیز دیگه ای به جز مقاله نمی تونه کمبود نمرات GRE رو جبران کنه و حتی معدل!!! اگر دوستان مورد بهتری رو می شناسند خوشحال می شم در این تاپیک که هدفش ارائه راهکار هست مطرح بشه!

ممنون

[Faraz]

در تائید حرف آرش باید بگم منم با این موضوع برخورد کردم.تنها حالتی که استاد قبول می کند که دانشجو از دادن GRE معاف شود اثبات توانایی علمی برای نوشتن مقاله است و راه های مختلفی برای اثبات این کار وجود دارد.به طور مثال دانشگاه کمبریج،LSE و اکسفورد همگی دانشجویان را موظف به دادن ازمون GRE می کنند ولی در تبصره ای نوشته اند در صورتی که دانشجو مستر خود را در یک دانشگاه بریتانیایی گذرانده باشد و پایان نامه داشته باشد در صورت ارسال MSc Dissertation از دادن این آزمون معاف است

[Pejman]

فکر می کنم بحث روی GRE فقط متمرکز شد، در حالی که موارد دیگه ای هم قابل بحث کردن در این تاپیک هست، که GRE فقط یک نمونه بود.

در هر حال من در مورد فلسفه GRE فقط یه توضیحی بدم که البته نظر شخصی من هست. در کنار دلایلی که دوستان برای فلسفه این آزمون گفتند، به نظر من اهداف مهمتر دیگه ای هم دنبال می شه. همه اون لغت خوندن ها و تست های ریاضی و رایتینگ GRE کاملاً حساب شده است و هدف این نیست که فقط توانایی زبان شما سنجیده بشه، چون توانایی زبان شما تو تافل و آیلتس سنجیده شده.

هدف از بخش Verbal بررسی میزان پشتکار و حافظه فرد هست. کسی که بتونه نمره خیلی خوبی تو Verbal بیاره یعنی اولاً احتمالاً حافظه خوبی داره، ثانیاً پشتکار زیادی داشته که تونسته اون همه لغت خفن رو بخونه (دقیقاً مواردی که من توش می لنگم!)

از طرفی کسی که Quantitative رو نمره کامل می گیره احتمالاً آدم دقیق و باهوشی است. البته حکم کلی نمی شه داد اما فاکتورهای هوش، دقت و سرعت عمل در این بخش حرف اول رو می زنند.

کسی که رایتینگ خیلی خوبی می نویسه تو GRE، یعنی قوه تجزیه و تحلیل خیلی خوبی داره و می تونه مسائل رو به خوبی نقد کنه.

در نتیجه به نظر من این آزمون بیشتر از اینکه یک آزمون زبان باشه، یک آزمون سنجش پشتکار، دقت، هوش و قوه تجزیه و تحلیل هست. از اونجایی که این آزمون بین تمام متقاضیان به صورت یکسان گرفته می شه، معیار خیلی خوبی برای سنجش این توانایی هاست، تا معدلی که هر دانشگاه بر اساس میل خودش و سخت گیری و سلیقه استادا می ده. و پر واضحه که برای یک دانشجوی تحصیلات تکمیلی این توانایی ها بسیار مهم هستند.

[Faraz]

یکی از مسائلی که ضعف مدارک زبان رو جبران می کند تعداد واحد بالایی است که دانشجویان ایرانی پاس کرده اند.در خیلی از کشور ها دوره لیسانس 3 ساله است و در همون دوره 3 ساله هم دست دانشجو ها برای گرفتن واحد از دانشکده های دیگر باز است.مثلا یک دانشجوی کامپیوتر به خاطر علاقه شخصی چندین واحد جامعه شناسی و روانشناسی بر می دارد.ولی در ایران ما تعداد واحد تخصصی و اصلی بالایی داریم و تقریبا تمام سیلابس اولیه رشته خودمون رو خوندیم(به عمقش کار ندارم لااقل اسمش اینه که خیلی از درس ها رو گذرونده ایم).این مسئله یکی از نکات مثبت پرونده ایرانی ها محسوب می شود.خیلی ها رو دیده ام که لیسانس رو در دانشگاه های بسیار معتبری بودند ولی بهشون اجازه شروع مستر ندادند و گفته اند از postgraduat diploma بخوانند و سال بعد مستر رو شروع کنند ولی در همون رشته یک دانشجوی معمولی ایرانی رو قبول کرده اند. حتی برای دکترا هم اینکه در لیسانس ما چه درس هایی گذرانده ایم تاثیر دارد.

[m.arash]

فراز به نکات خوبی اشاره کرد و یک چیزی رو یاد من آورد که بگم!!!
برای برای اکثر رشته ها یک سری درس هایی می تونیم بگیریم که خیلی به درد می خوره که جزء درس های اختیاری حساب میشه. این درس ها واسه هر رشته ای باید شناسایی بشند. به طور مثال برای اکثر رشته های علوم پایه و مهندسی درس محاسبات عددی (البته این درس در برخی از رشته ها جژء سیلابس اصلی محسوب میشه) یک درس مهم حساب مشه که باعث جلب توجه میشه! یا مثلا اگر کسی درس های مربوط به نرم افزارها و دروس برنامه نویسی مرتبط با رشته خودش رو گذرونده باشه می تونه خیلی کمکش کنه! درسته که ممکنه خیلی از بچها با نرم افزار ها و برنامه نویسی آشنایی داشته باشند اما اگر کسی درسش رو پاس کرده باشه یا مدرک معتبری داشته باشه جنبه قابل اعتمادتری داره و ارزش بیشتری داره ! حالا من این دو تا درس رو مثال زدم چون می دونم که بعضی از استاد های رشته ی ما شدیدا به این نوع درس هایی که جزء سیلابس درسی نیست توجه می کنند و علاقه نشون میدند.

یک نکته ی دیگه هم به نطرم می تونه مفید باشه که البته برخی از دانشجویان خارجی در این زمینه از ما ایرونی ها جلو ترند(!!!) گرفتن یکی دو تا درس فوق لیسانس در قالب AP course هست. نمره خوب گرفتن در این نوع دروس می تونه شما رو در میون سایر متقاضیان برجسته تر جلوه بده! ولی خوب ریسک بالایی داره چون اگر نمره پایینی بگیرید قضیه ثواب کردن و کباب شدن پیش میاد!!!