می تونم دلتنگی و غربت رو تحمل کنم؟؟

[Torkan]

ممنون از پاسخ هاتون. 
می دونید من فکر می کنم آدم ها باید به یک سطحی از دلزدگی رسیده باشند تا بتونن اختیاری از کشورشون و خانوادشون دل بکنند یا به عبارتی باید توجیه شن که در عوض چیز هایی که از دست می دند امتیازهای قابل ملاحظه ای کسب می کنند و گر نه دل کندن واقعا سخته. با رفتن تمام ارتباطات نزدیک و عزیزانت رو میزاری و میری و حتی نمی دونی که آیا ممکنه دوباره اونها رو ببینی یا نه؟ این یک ریسکه برزگه .
زمانی من می تونم مصمم باشم که حداقل مطمئن باشم با این همه چیزهایی که از دست می دم در زندگی ام پیشرفت می کنم در حالی که دائما این چالش ذهنی رو دارم که مگه ادامه تحصیل توی ایران چشه؟ واقعا با ادامه تحصیل توی خارج از کشور آینده من تامین تره؟ حتی اگر بخوام برای ادامه زندگی برگردم ایران ؟؟؟
 

دوستم میشه بگی رشته ات و مقطعی که درس خوندی چیه؟
از هم رشته ای هات اونهایی که دانشوی دکترا تو ایران هستن بپرس این سوالها را حتما به جوابهای خوبی میرسی!!

 

علاوه بر این نکته ای که دوستمون گفتن منظورتون رو از تامین بودن برای خودتان کاملا روشن کنید...؟ تامین از چه لحاظ؟
این خیلی مهمه!

بااحترام