26-04-2013, 11:50 PM
دوستان من نتایج مصاحبه 25 اپریل رو براتون می نویسم:
ما 6 نفر بودیم به همراه یک خانمی که با همسرشون بودن. یعنی در مجموع دیروز 8 نفر مصاحبه داشتن.
1-خانم- دکتری صنایع- بدون فاند=>کلیرنس
2- آقا- پزشک- برای تخصص می رفتن=> درجا مالتیپل. که موندن انشالله امروز پیک آپ کنن.
3- من- دکتری مدیریت آی تی- فول فاند=> کلیرنس
4- آقا- دکتری مکانیک- فاند رو نمی دونم=> کلیرنس
5- خانم- فوق لیسانس کامپیوتر- بدون فاند=> کلیرنس
6- خانم- فوق لیسانس- بدون فاند (ایشون دام پزشک بودن اما نمی دونم برای چه رشته ای درخواست داده بودند)=> درجا ویزا گرفتن اما آفیسر سینگل/ مالتیشو نگفته بود، خودشونم نپرسیده بودن.
7- آقا- دکتری- لیسانسشون برق بود اما ارشد و دکتراشونو نمی دونم!! => کلیرنس
8- خانم- پزشک- به همراه همسرشون => کلیرنس
ما ساعت 1:20 دم در سفارت بودیم. برخلاف اینکه همیشه بچه ها حدود ساعت 1:30 داخل می رفتن، اما اولین نفر ما رو تازه ساعت 1:45 صدا کردن داخل.
پروسه اینجوریه که یه سربازی می آد می گه یک نفر بیاد جلو! بقیه هم همه برن عقب عقب عقب!!
بین صدا کردن هر نفر تا نفر بعدی به داخل سفارت حدود 6-7 دقیقه فاصله هست.
ترتیب داخل شدن هم مطابق میل بچه هاست. هرکی دلش بخواد زودتر می ره! البته دیگه باید با هم به تفاهم برسید اونجا!
وقتی نوبتمون شد، یکی یکی رفتیم دم یه پنجره ای، پاسپورت را دادیم، اسممون رو در لیستی که از آمار مصاحبه شونده های اون روز داشت، هایلات کرد و در سیستم وارد کرد و رفتیم داخل. اونجا یه سربازی پرسید موبایل یا وسایل الکترونیکی دارید یا نه؟ که اگه داشتیم تحویل می گرفت. بعد از گیت رد شدیم و با دستگاه های بازرسیشون، چک کردن و کلاسورها رو دونه دونه بررسی کرد که داخل پوشه ها چیزی جز مدارک نباشه. من کیف همرام نبرده بودم اما بچه هایی که داشتن، بهشون گفته بودن خودتون باز کنید داخلشو نشون بدید. جالب بود که یکی از آقایون اودکلن داشته بهش گفته بود تستش کن. اونم همونجا به خودش از اودکلنه زده بود!! آب هم داشتن گفته بودن اینم تست کنید خودتون! که بچه ها خورده بودن و گفته بودن ببرید داخل مهم نیست
به همون ترتیبی که وارد شدیم، شماره هایی روی لباسامون زد و از اطاق نگهبانی خارج شدیم و درست روبرومون یه ساختمون دیگه بود که یه در خیــــــــــلی سنگین داشت که من واقعا نتونستم بازش کنم و یه سرباز دیگه از داخل بازش کرد برام! بعد راهنماییمون کرد به اطاق انتظار که دست راست بود. یه اطاق کاملا امریکایی!
اطاق دوربین داشت و کتابخونش پر از کتاب های National Geographic بود و چندین کتاب هم به زبان فارسی داشت! مثل مبانی کارآفرینی و ایرانیان موفق آمریکایی!
توی اون اطاقه ما انقدر خندیدیم و حرف زدیم که گفتیم الان میان یه چیزی بهمون می گن! اما انقدر برای سربازه بامزه بود و هی لبخندهای مهر آمیز به هممون می زد! البته ما سعی می کردیم آروم باشیم اما تعدادمون زیاد بود، احتمالا استرس هم داشتیم دیگه خیلی بامزه شده بود
از داخل بلندگوی سالن انتظار شماره ها رو اعلام می کرد و رفتیم دم یه پنجره دیگه که مدارکو تحویل بدیم. ازمون اصل I-20، پرینت صفحه تاییدیه DS_160، پرینت پرداخت SEVIS رو گرفت. بعد داد I-20 رو امضا کنیم و گفت اگر CV-SOP-RP دارید بدید. بعد اثر انگشت گرفت. ( خیلی محکم باید انگشتتونو فشار بدید روی صفحه تا LED هاش سبز بشه. من هرکار می کردم سبز نمی شد. خانمه گفت با این یکی دستت اون یکی رو فشار بده که سبز بشه. فک کنم خیلی هول شده بودم) آخرشم اون 160 دلار هزینه مصاحبه رو دریافت کرد و رسید داد. حواستون به این رسیده باشه خیلی مهمه ها!
دوباره به اطاق انتظار برگشتیم و همینجور که شماره ها رو صدا می کرد برای تحویل مدارک، شماره های قبلی رو برای مصاحبه صدا می زد.
داخل اطاق، آفیسر که خانم آلتا بود داخل باجه شیشه ای نشسته بودن و ما مصاحبه شونده ها باید جلوشون می ایستادیم. دوباره اثر انگشت گرفت تا مطمئن بشه همون قبلی هستی!
به نظر می آد در اون فاصله تحویل مدارک تا مصاحبه، یه بررسیشون می کنه. وقتی تبریک گفت بابت پذیرش و فاند، سوالاش شروع شد:
1- درباره بک گراند تحصیلیت بگو.
2- چرا این دانشگاهو انتخاب کردی؟
3- درباره RP ت توضیح بده.
زمانی که صحبت می کنید، ایشون دائما دارن تایپ می کنن. نگاهتون هم می کنن! سعی کنید مستقیم توی چشماش نگاه کنید و بلند و محکم حرف بزنید! البته من صاحب نظر نیستم اما حدس می زنم این مصاحبه خیلی حالت روانشناسانه داره!
بعدش هم که سوالاش تموم می شه نتیجه رو اعلام می کنه و بهتون یه برگه می ده و می گه منتظر ایمیل ما باشید و زمان تقریبی انتظار شما رو هم می گه که البته زیاد روش با قاطعیت حساب نکنید!
به امید موفقیت همه دوستان
ما 6 نفر بودیم به همراه یک خانمی که با همسرشون بودن. یعنی در مجموع دیروز 8 نفر مصاحبه داشتن.
1-خانم- دکتری صنایع- بدون فاند=>کلیرنس
2- آقا- پزشک- برای تخصص می رفتن=> درجا مالتیپل. که موندن انشالله امروز پیک آپ کنن.
3- من- دکتری مدیریت آی تی- فول فاند=> کلیرنس
4- آقا- دکتری مکانیک- فاند رو نمی دونم=> کلیرنس
5- خانم- فوق لیسانس کامپیوتر- بدون فاند=> کلیرنس
6- خانم- فوق لیسانس- بدون فاند (ایشون دام پزشک بودن اما نمی دونم برای چه رشته ای درخواست داده بودند)=> درجا ویزا گرفتن اما آفیسر سینگل/ مالتیشو نگفته بود، خودشونم نپرسیده بودن.
7- آقا- دکتری- لیسانسشون برق بود اما ارشد و دکتراشونو نمی دونم!! => کلیرنس
8- خانم- پزشک- به همراه همسرشون => کلیرنس
ما ساعت 1:20 دم در سفارت بودیم. برخلاف اینکه همیشه بچه ها حدود ساعت 1:30 داخل می رفتن، اما اولین نفر ما رو تازه ساعت 1:45 صدا کردن داخل.
پروسه اینجوریه که یه سربازی می آد می گه یک نفر بیاد جلو! بقیه هم همه برن عقب عقب عقب!!
بین صدا کردن هر نفر تا نفر بعدی به داخل سفارت حدود 6-7 دقیقه فاصله هست.
ترتیب داخل شدن هم مطابق میل بچه هاست. هرکی دلش بخواد زودتر می ره! البته دیگه باید با هم به تفاهم برسید اونجا!
وقتی نوبتمون شد، یکی یکی رفتیم دم یه پنجره ای، پاسپورت را دادیم، اسممون رو در لیستی که از آمار مصاحبه شونده های اون روز داشت، هایلات کرد و در سیستم وارد کرد و رفتیم داخل. اونجا یه سربازی پرسید موبایل یا وسایل الکترونیکی دارید یا نه؟ که اگه داشتیم تحویل می گرفت. بعد از گیت رد شدیم و با دستگاه های بازرسیشون، چک کردن و کلاسورها رو دونه دونه بررسی کرد که داخل پوشه ها چیزی جز مدارک نباشه. من کیف همرام نبرده بودم اما بچه هایی که داشتن، بهشون گفته بودن خودتون باز کنید داخلشو نشون بدید. جالب بود که یکی از آقایون اودکلن داشته بهش گفته بود تستش کن. اونم همونجا به خودش از اودکلنه زده بود!! آب هم داشتن گفته بودن اینم تست کنید خودتون! که بچه ها خورده بودن و گفته بودن ببرید داخل مهم نیست
به همون ترتیبی که وارد شدیم، شماره هایی روی لباسامون زد و از اطاق نگهبانی خارج شدیم و درست روبرومون یه ساختمون دیگه بود که یه در خیــــــــــلی سنگین داشت که من واقعا نتونستم بازش کنم و یه سرباز دیگه از داخل بازش کرد برام! بعد راهنماییمون کرد به اطاق انتظار که دست راست بود. یه اطاق کاملا امریکایی!
اطاق دوربین داشت و کتابخونش پر از کتاب های National Geographic بود و چندین کتاب هم به زبان فارسی داشت! مثل مبانی کارآفرینی و ایرانیان موفق آمریکایی!
توی اون اطاقه ما انقدر خندیدیم و حرف زدیم که گفتیم الان میان یه چیزی بهمون می گن! اما انقدر برای سربازه بامزه بود و هی لبخندهای مهر آمیز به هممون می زد! البته ما سعی می کردیم آروم باشیم اما تعدادمون زیاد بود، احتمالا استرس هم داشتیم دیگه خیلی بامزه شده بود
از داخل بلندگوی سالن انتظار شماره ها رو اعلام می کرد و رفتیم دم یه پنجره دیگه که مدارکو تحویل بدیم. ازمون اصل I-20، پرینت صفحه تاییدیه DS_160، پرینت پرداخت SEVIS رو گرفت. بعد داد I-20 رو امضا کنیم و گفت اگر CV-SOP-RP دارید بدید. بعد اثر انگشت گرفت. ( خیلی محکم باید انگشتتونو فشار بدید روی صفحه تا LED هاش سبز بشه. من هرکار می کردم سبز نمی شد. خانمه گفت با این یکی دستت اون یکی رو فشار بده که سبز بشه. فک کنم خیلی هول شده بودم
) آخرشم اون 160 دلار هزینه مصاحبه رو دریافت کرد و رسید داد. حواستون به این رسیده باشه خیلی مهمه ها!دوباره به اطاق انتظار برگشتیم و همینجور که شماره ها رو صدا می کرد برای تحویل مدارک، شماره های قبلی رو برای مصاحبه صدا می زد.
داخل اطاق، آفیسر که خانم آلتا بود داخل باجه شیشه ای نشسته بودن و ما مصاحبه شونده ها باید جلوشون می ایستادیم. دوباره اثر انگشت گرفت تا مطمئن بشه همون قبلی هستی!
به نظر می آد در اون فاصله تحویل مدارک تا مصاحبه، یه بررسیشون می کنه. وقتی تبریک گفت بابت پذیرش و فاند، سوالاش شروع شد:
1- درباره بک گراند تحصیلیت بگو.
2- چرا این دانشگاهو انتخاب کردی؟
3- درباره RP ت توضیح بده.
زمانی که صحبت می کنید، ایشون دائما دارن تایپ می کنن. نگاهتون هم می کنن! سعی کنید مستقیم توی چشماش نگاه کنید و بلند و محکم حرف بزنید! البته من صاحب نظر نیستم اما حدس می زنم این مصاحبه خیلی حالت روانشناسانه داره!
بعدش هم که سوالاش تموم می شه نتیجه رو اعلام می کنه و بهتون یه برگه می ده و می گه منتظر ایمیل ما باشید و زمان تقریبی انتظار شما رو هم می گه که البته زیاد روش با قاطعیت حساب نکنید!
به امید موفقیت همه دوستان
" یادم باشد و یادت نرود که همه ما برای یک بار ایستادن هزاران بار افتاده ایم"
