هدف از رفتن به آمریکا

[Aboozar]

من در مورد امنیت یه نظری داشتم که شاید مفید باشه. فکر میکنم اگر محیط های دانشگاهی مد نظر باشند حتی در شهرهایی که رنک خیلی بدی از این نظر دارند میشه کاملا با خیال راحت زندگی کرد. شهر های New Brunswick و Trenton ومخصوصا Newark در ایالت ما (NJ) جزو بدترین رنک ها از نظر crime rate هستند ولی محیط دانشگاه کاملاcrime-free هست.

علاوه بر اون همانطور که بارها دوستان گفتن مساله امنیت کاملا به خودتون بستگی داره و حتی در بدترین محله های NYC که گنگ های معروفی هم داره، اگر یکی از شرایط زیر باشه میشه احساس امنیت کرد:
۱) در طول روز باشه (دو ساعت قبل ساعت شروع کار تا یک ساعت قبل غروب) یا
۲) تنها (یک نفر) نباشید یا
۳) پیاده نباشید و درون یک ماشین باشید یا
۴) جایی توقف بی مورد و طولانی نکنید
بیش از ۹۹ درصد موارد (همه موارد به جز اتفاقات خیلی نادر و عجیب) برای کسانی مشکل پیش میاد که در ساعات نیمه شب، در محلات بدنام، تنها و پیاده راه میروند و سرگردانند... در حقیقت به اعتقاد من امکان بروز مشکل در شرایط یکسان در ایران (تهران) خیلی بیشتر از ناامن ترین شهرهای آمریکا است. مطمئن هستم اگر در طول تاریخ، در اثر خشونت خونی از بینی دانشجویان ایرانی آمده بود، مهمترین تیتر خبری رسانه های ایران را برای سالها به خود اختصاص میداد. شرایط امنیتی در مقام مقایسه بسیار مطلوب است. گاهی اوقات دیدگاه ما نسبت به شرایط امنیتی در آمریکا از *فیلم ها* نشات گرفته که نماینده بی طرفی برای واقعیت ها نیستند!

[Karim]

دوستانی که در آمریکا ، استرالیاو.. هستند
یک سوال :
آیا پزشک خانواده دارید اونجا ؟ هزینه هاش به چه صورته؟

ممنون از پاسخ شما

[Aboozar]

این سوال بهتر است در تاپیک مناسب پرسیده شود. در این پست جواب من را ببینید.

[alime]

من کل این تاپیک رو خوندم اما هنوز کامل متقاعد نشدم که واقعا "چرا آمریکا؟ "

اکثرا میان انتخاباشونو اول دو قسمت میکنن یکی آمریکا یکی بقیه جاها

واقعا چرا آمریکا

من فکر میکنم اگر لیست رنکینگو نگاه کنید تو ۱۰۰تای اول 63 تاش تو آمریکا اند و این سطح کلی آمریکارو خیلی میبره بالا از لحاظ علم و فناوری و آموزش و آزمایشگاه و ...
طبق این http://academyrank.com/rank.php?page=1
و دیگری اینکه باز نسبت به همین آمار موقعیت فعالیت برای آدم بیشتره
یعنی وقتی بهترینا ۶۳٪شون تو آمریکان پس احتمال اینکه شما بهتر آموزش ببنید و فرصت تححقیقات بیشتری داشته باشین افزایش پیدا میکنه

[Shahrouz]

من هدفم از رفتن به آمریکا فقط ادامه تحصیل و بعد کار برای یک شرکت و اقامت و... نیست. چون اگر این اهداف بود واقعا کشوری مثل استرالیا اگر بتونم اسکالرشیپ از دانشگاههای خیلی خوب اون (G8) بگیرم خیلی گزینه مطمئن تریه. شاید مالیاتش زیادتر باشه ولی تضمین شغلی بالاتری داری (درصد بیکاری استرالیا حدود 5 درصد و آمریکا حدود 8-9 درصد و ضمن اینکه ثبات شغلی هم در آمریکا به مراتب کمتره.)
زودتر می تونی مقیم بشی (مثلا حدود 5-6 سال زودتر از آمریکا که خودش کلیه و خیلی خیلی شما رو جلو می ندازه)، بیکار هم بشی می تونی حقوق حدود 2 هزار دلاری بیکاری بگیری که یک زندگی خیلی معمولی مجردی رو کاور می کنه. آرامش و صدالبته امنیت بالاتری داری، خونوادت رو می تونی بیشتر ببینی و براشون راحت تر می تونی اقامت جور کنی و...
ولی پیشرفت به نظر من در استرالیا یک سقف داره. شرکتهای نام آور جهان در آمریکا در دسترس تر هستند، خیلی سخت بشه مثلا به قول بابک درآمد میلیون دلاری در استرالیا کسب کرد. چون هم شرایط برای این کار کمتره هم مالیات هها به مرز وحشتناکی می رسند از یک درآمدی به بالاتر.

شاید بلند پروازانه باشه ولی مزیتی که آمریکا داره اینه که می شه شغل شخصی خودت رو داشته باشی و شرکت بزنی و یا در دانشگاههای خیلی خوب تدریس کنی ( که این دومی در شرایطیه که من بتونم از دانشگاه خیلی خوبی فارغ التحصیل بشم که بعیده برای من)... این خیلی امیدوار کننده هست و من از دوستانم در آمریکا شنیدم که این کار حتی برای کسایی که در ابتدای راه هستند (البته با داشتن گرین کارت) کاملا شدنیه. من اهدافم رو دارم و البته به نظرم از بلند پروازی باید لذت برد. اگر این نشدنی باشه خیلی ترجیح می دم یک زندگی آرومتر و با دغدغه کاری کمتر در استرالیا داشته باشم(در صورتی که هر دو گزینه رو داشته باشم).

من هنوز نرفتم و اینها همه شنیده های منه دوستانی که رفتند می تونند تکذیب یا تائید کنند.

[Karim]

من هدفم از رفتن به آمریکا فقط ادامه تحصیل و بعد کار برای یک شرکت و اقامت و... نیست. چون اگر این اهداف بود واقعا کشوری مثل استرالیا اگر بتونم اسکالرشیپ از دانشگاههای خیلی خوب اون (G8) بگیرم خیلی گزینه مطمئن تریه. شاید مالیاتش زیادتر باشه ولی تضمین شغلی بالاتری داری (درصد بیکاری استرالیا حدود 5 درصد و آمریکا حدود 8-9 درصد و ضمن اینکه ثبات شغلی هم در آمریکا به مراتب کمتره.)
زودتر می تونی مقیم بشی (مثلا حدود 5-6 سال زودتر از آمریکا که خودش کلیه و خیلی خیلی شما رو جلو می ندازه)، بیکار هم بشی می تونی حقوق حدود 2 هزار دلاری بیکاری بگیری که یک زندگی خیلی معمولی مجردی رو کاور می کنه. آرامش و صدالبته امنیت بالاتری داری، خونوادت رو می تونی بیشتر ببینی و براشون راحت تر می تونی اقامت جور کنی و...
ولی پیشرفت به نظر من در استرالیا یک سقف داره. شرکتهای نام آور جهان در آمریکا در دسترس تر هستند، خیلی سخت بشه مثلا به قول بابک درآمد میلیون دلاری در استرالیا کسب کرد. چون هم شرایط برای این کار کمتره هم مالیات هها به مرز وحشتناکی می رسند از یک درآمدی به بالاتر.

شاید بلند پروازانه باشه ولی مزیتی که آمریکا داره اینه که می شه شغل شخصی خودت رو داشته باشی و شرکت بزنی و یا در دانشگاههای خیلی خوب تدریس کنی ( که این دومی در شرایطیه که من بتونم از دانشگاه خیلی خوبی فارغ التحصیل بشم که بعیده برای من)... این خیلی امیدوار کننده هست و من از دوستانم در آمریکا شنیدم که این کار حتی برای کسایی که در ابتدای راه هستند (البته با داشتن گرین کارت) کاملا شدنیه. من اهدافم رو دارم و البته به نظرم از بلند پروازی باید لذت برد. اگر این نشدنی باشه خیلی ترجیح می دم یک زندگی آرومتر و با دغدغه کاری کمتر در استرالیا داشته باشم(در صورتی که هر دو گزینه رو داشته باشم).

من هنوز نرفتم و اینها همه شنیده های منه دوستانی که رفتند می تونند تکذیب یا تائید کنند.

شهروزجان درود بر تو،
بنظره من البته، داشتن بلند پروازی خیلی خوبه ولی بر اساس اطلاعات و آمار بنده هرکسی قصد رفتن به آمریکا رو داره بعد از دکترای (البته با کمی خوش بینی )باید خودشو یک فردی در نظر بگیره که ماهی میانگین شش- هفت هزار دلار در آمد داره اگه خانمتون هم اینقدر درآمد داشته باشه خوب این مبلغ دوبرابر میشه یعنی تشکیل یک خانواده و ماهی 12-13 هزار دلار درامد کل خانواده. و زندگی در یک شهر با متوسط استاندراد های اید ه آل جهانی چون همانطور که می دونیم در امریکاکیفیت زندگی در شهر به شهر فرق داره وبهترین شهرهای آمریکا در رنک های جهانی از نظر کیفیت زندگی در رده های میانی جدول قرار دارند.
وگرنه اون بلند پروازی و مولتی میلیاردر شدن وتمام علم رو در قبضه خود کردن یک چیزی هست که خیلی نمیشه روش حساب کرد همانطور که در امریکا فرصت رشد زیاد هست به همون نسبت هم رقابت شدید هست.

دوستان با تجربه اگه اشتباه گفتم تصحیح بفرمایید

موفق باشیم همگی
مخلص

[Shahrouz]

شهروزجان درود بر تو،
بنظره من البته، داشتن بلند پروازی خیلی خوبه ولی بر اساس اطلاعات و آمار بنده هرکسی قصد رفتن به آمریکا رو داره بعد از دکترای (البته با کمی خوش بینی )باید خودشو یک فردی در نظر بگیره که ماهی میانگین شش- هفت هزار دلار در آمد داره اگه خانمتون هم اینقدر درآمد داشته باشه خوب این مبلغ دوبرابر میشه یعنی تشکیل یک خانواده و ماهی 12-13 هزار دلار درامد کل خانواده. و زندگی در یک شهر با متوسط استاندراد های اید ه آل جهانی چون همانطور که می دونیم در امریکاکیفیت زندگی در شهر به شهر فرق داره وبهترین شهرهای آمریکا در رنک های جهانی از نظر کیفیت زندگی در رده های میانی جدول قرار دارند.
وگرنه اون بلند پروازی و مولتی میلیاردر شدن وتمام علم رو در قبضه خود کردن یک چیزی هست که خیلی نمیشه روش حساب کرد همانطور که در امریکا فرصت رشد زیاد هست به همون نسبت هم رقابت شدید هست.

دوستان با تجربه اگه اشتباه گفتم تصحیح بفرمایید

موفق باشیم همگی
مخلص

درود
در استاندارد شهرهای زندگی تمام پایتختهای اسکاندیناوی و شهرهای معروف استرالیا ( ملبورن، سیدنی و کانبرا) در وضعیت به مراتب بهتری قرار دارند. استثنائا حتی بازار کار استرالیا هم بهتر از آمریکاست . اصلا در آمریکا اگر رویایی فکر نخواهید کنید، چرا به کشور دیگری فکر نمی کنید؟ یعنی اگر دنبال بودن در شرکتهای معتبر، پیشرفت و رشد نباشیم استرالیا مثلا گزینه بهتری از آمریکاست.

فرصت رشد و رقابت زیاد، خیلی موتیویشن خوبیه! شما در شهرستانهای کوچیک ایران می تونید یک کسب و کار پردرآمد مرتبط با رشته خودتون رو شروع کنید یا در تهران؟

[Karim]

درود
در استاندارد شهرهای زندگی تمام پایتختهای اسکاندیناوی و شهرهای معروف استرالیا ( ملبورن، سیدنی و کانبرا) در وضعیت به مراتب بهتری قرار دارند. استثنائا حتی بازار کار استرالیا هم بهتر از آمریکاست . اصلا در آمریکا اگر رویایی فکر نخواهید کنید، چرا به کشور دیگری فکر نمی کنید؟ یعنی اگر دنبال بودن در شرکتهای معتبر، پیشرفت و رشد نباشیم استرالیا مثلا گزینه بهتری از آمریکاست.

فرصت رشد و رقابت زیاد، خیلی موتیویشن خوبیه! شما در شهرستانهای کوچیک ایران می تونید یک کسب و کار پردرآمد مرتبط با رشته خودتون رو شروع کنید یا در تهران؟

خب آمریکا پذیرش با فاند بهتر از بقیه جاهای دنیا هست، به همین خاطر تمایل به سمت آمریکا زیاد تره واسه تحصیل و لزوما به این خاطر نیست که در امر یکا فرصت ریخته باشه
فرصت رشد و رقابت هم فرض کن مثلا یک پوزیشن خالی هییت علمی واسه دانشگاه تهران ابلاغ بشه صد نفر اپلای می کنن ولی همون پوزیشن اگه در شهرستان باشه شاید ده نفرم اپلای نکنند. ضمنا با همون حقوق شما در شهرستان هزینه زندگیتم خیلی کمتره!من اینو از یک منبع موثق شنیدم که یک استاد دانشگاه تهران در رشته خودم در آژانس تاکسی هم پاه وقت کار می کنه ! در صورتی که اساتید در همین رشته در شهرستان خدایی می کنند!

البته نظرات و سلایق متفاوته

[Shahrouz]

کریم جان شما استاد دانشگاه تهران شدن رو با استاد دانشگاه شهرستان x شدن یکی گرفتی؟ در ضمن من گفتم که در آمریکا خیلی تفاوت معناداری از نظر بازار کاری با کشورهایی مثل استرالیا یا کشورهای اسکاندیناوی نیست. (یعنی لااقل برتری نداره) و مزیتش در اینه که شما پوزیشن های خاصی که بهتون اجازه رشد می دن رو می تونید دسترسی بیشتری داشته باشید. بعید می دونم استاد دانشگاه شهرستان x شدن فرصت رشد به کسی بده. اصلا شما مقاله های دانشگاههای استرالیا (حتی برترین دانشگاههاشون ) رو یک مقایسه با دانشگاههای رنک 20 تا 100 آمریکا بکنی منظورمو از فرصت رشد (در یک زمینه خاص) متوجه می شی.

[Astro]

من آمریکا نبوده ام، بنابراین از نقطه نظر شرایط زندگی صلاحیتی برای اظهارنظر ندارم، ولی از نقطه نظر آکادمیک مناسب میدونم حداقل در مورد رشته های مرتبط با فیزیک نجومی و آینده اش در آمریکا حرف بزنم، شاید برای کسی مفید واقع شود.

من اون اوایل همیشه برام عجیب بود که چرا خیلی از دانشجوهای با تجربه و بزرگتر از من که درگیر پروسه اپلای بودند، اینقدر روی آمریکا کلید میکنند - در حالیکه مثلا اروپا هم این همه دانشگاه تو این رشته داره و ... . وقتی که جدی تر وارد پژوهش شدم سایه سنگین آمریکا را عمیقتر حس کردم. کمتر فیلد جدیدی است که اساتید و محققان آمریکایی آن را سریعا قبضه نکرده باشند (به استثنای تعداد واقعا معدودی از مراکز پژوهشی خارج از آمریکا). وقتی حتی استاد یک دانشگاه نه چندان تاپ آمریکا از ناسا فاند دارد؛ وقتی بسیاری از تلسکوپ های معروف و غول آسای دنیا انحصارا زیر نظر یک دانشگاه آمریکایی (کلتک) طراحی و ساخته میشوند؛ وقتی ... آنگاه رشد و شکوفایی در چنین فضای نابی را به سختی میتوان حتی با بهترین دانشگاههای سایر کشورها عوض کرد (مگر در مورد بعضی زمینه های تحقیقاتی و پروژه های خاص[img]images/smilies/dodgy.gif[/img]).

البته بدیهی که همه فرصت ها و ظرفیتهای علمی در آمریکا خلاصه نمیشود و در این مورد نباید زیاد اغراق کرد، ولی حتی برای کسی که هنوز بطور جدی وارد مقوله پژوهش نشده است، یک وبگردی در فروم های سایر کشورها هم میتواند خیلی از مسایل را روشن کند. من که شخصا به این نتیجه رسیده ام که اگر می خواهم یک رهرو صرف نباشم، با ادامه تحصیلم در آمریکا سریعتر موفق خواهم شد.