هدف از رفتن به آمریکا

[m0h3n]

فرهاد عزیز،

اهداف افراد بسته به شخصیتی که دارند متفاوت هست (اگر صرفا هدف تحصیل در خارج از کشور رو فاکتور بگیریم)
خیلی از افراد هستند که استانداردهای زندگی بهتری رو دنبال می کنند در مقایسه با اون چیزی که در ایران هست !
موضوعات فرهنگی جامعه میتونه دلیل دیگه ای باشه که به مذاق برخی افراد خوش نمیاد (طوری که میتونه واقعا آزاردهنده باشه) که در نتیجه خارج از کشور رو برای ادامه تحصیل (و در ادامه، زندگی) انتخاب می کنند !
در ادامه، تمامی مواردی که بابک ذکر کرده میتونه بسته به شخصیت افراد مختلف "مهم" یا "بی اهمیت" تلقی بشه...

در کل توصیه میکنم به این مسئله سطحی نگاه نکنید و سعی کنید با خودتون منطقی برخورد کنید...

پرواضح هست که بحث مذکور به تحصیل در خارج از کشور و در ادامه اون زندگی در کشوری غیر از ایران دلالت دارد.

موفق باشید

[Bahram]

بابک جان آیا فکر نمیکنید یکی از چالشهای زندگی در امریکا، بحث امنیت پایین در اونجاست؟
من از خیلی افراد شنیده ام که دزدی و زورگیری در بسیاری از محله های امریکا بخصوص محله های سیاه پوست ها خیلی اتفاق میافتد. بطوریکه نمیتوان تادیروقت را در بیرون گذراند.
من خودم ساکن استرالیا هستم و اگر بخواهم در این مورد استرالیا را با امریکا مقایسه کنم، با یقین میتونم بگم استرالیا امنیت بیشتری داره.
همچنین گفته شده که امریکا شرایط بیمه مناسبی برای عموم شهروندانش ایجاد نکرده. از طرفی هزینه خدمات درمانی هم بشدت بالاست بطوریکه اگر کسی بخواهد عمل هزینه برداری را انجام بده، باید تمام اندوخته های خودش رو صرف خدمات پزشکی کنه.

دولت استرالیا برای تامین رفاه حال شهروندانش، تمامی شهروندانش را بیمه کامل و مشمول خدمات درمانی کامل با هزینه رایگان کرده. درصورتی که همچین چیزی در امریکا نیست و اگر فرضاً یک بیماری بسراغ آدم بیاد مثل جراحی آپاندیس، فکر کنم باید بالای 40هزار دلار صرف عمل جراحیش کنه، در صورتی که در استرالیا این مخارج برای شهروندان رایگان تعریف شده.
حداقل دستمزد در امریکا چقدر میتونه باشه؟ یکی از دوستان من در امریکا به کار فروشندگی مشغوله و ساعتی 8 دلار درآمد داره، در صورتی که حداقل دستمزد در استرالیا 19 دلاره و از این کمتر دستمزد دادن از طرف کارفرما غیرقانونی قلمداد میشه.

این مواردی که شما اشاره کردید، مثلاً برای یک مهندس تحصیل کرده میتونه لذت بخش باشه، ولی همه افراد که اینگونه نیستند.
آیا شرایط خوب امریکا، برای سایر اقشار جامعه اعم از فقیر، کارگر، تحصیل نکرده، گرسنه و ... نیز میتونه به همین خوبی باشه؟

[Babak]

بهرام جان
اول این رو بگم که حرف‌های من رو این طور تعبیر نکنید که امریکا بهترین کشور برای زندگیه. بحث‌های قبلی بیشتر مقایسه امریکا با ایران بود. من در کشورهای امریکا، ایران و کانادا زندگی کردم و می‌تونم در این موارد نظر بدم، اما در مورد استرالیا تجربه خاصی ندارم.

حرف‌هایی که در مورد امنیت امریکا در خارج از امریکا شنیده می‌شه کمی اغراق شده است. در امریکا اغلب شهرهای خیلی بزرگ، مثل لس‌آنجلس، نیویورک و ... محله‌های ناامن دارند و پیاده راه رفتن در این جور اماکن در شب به هیچ وجه توصیه نمی‌شه، اما به طور کلی امنیت در امریکا پایین نیست. شهرهای زیادی هستند که امن هستند و اگر امنیت رو بخوام با ایران مقایسه کنم باید بگم که در امریکا امنیت بسیار بسیار بالاتره.

در مورد بیمه و حداقل درآمد حق با شماست. امریکا کشور سرمایه‌داری هست و از این نظر با کشورهایی مثل استرالیا، کانادا یا کشورهای اروپایی متفاوته. این که شما می‌گید در استرالیا، دولت مردم رو بیمه می‌کنه معنیش اینه که دولت قسمت بزرگتری از درآمدش رو صرف هزینه بیمه شهروندان می‌کنه و همون طور می‌دونی درآمد دولت در امریکا یا استرالیا از مالیاته. در نتیجه معنیش اینه که عده‌ای که درآمد بهتری دارند، خرج بقیه مردم رو هم می‌دن. کشورهای سوسیال این طوری اداره می‌شن. امریکا کشور سوسیالی نیست و سرمایه‌داری هست. اگر کسی مهارت کافی نداشته باشه، زندگی در امریکا براش ساده نیست. نه درآمد خوبی خواهد داشت و نه بیمه مناسبی. در این که کدوم سیستم بهتره و کدوم کشورها برای زندگی بهتر هستند نظرهای مختلفی وجود داره و هر کسی بنا به نظر خودش و شرایطش باید در این مورد تصمیم بگیره.

[Karim]

یه سوال واسم پیش اومد
اینی که خرید و فروش اسلحه در آمریکا مجاز است باعث نمیشه که انسان با ترس ولرز زندگی کنه؟
بهرام جان در استرالیا هم خرید و فروش اسلحه مجازه؟
من اینم به صحبت دوستان اضافه کنم که دوستان فقط بر اساس تجربیات خود نظراتشون را بیان می کنند ، مثلا بابک عزیز تا اونجایی که من اطلاع دارم که در یک دانشگاه و شهر خیلی خوب درس خوندند و احتمالا زندگی می کنند و این به معنای خوب بودن بقیه جاها نیست خودشون هم اینو در صحبتاشون گفتند، مثلا یکی از بچه ها که جورجیا تک هست می گفت شبا که می رم خونه آدمهای بی خانمان سر راهم رو می گیرند و درخواست کمک می کنند!
و حتی اخیرا یک آماری رو می خواندم که لیستی از 10 شهر خطرناک دنیا را آورده بود که دوتاش متعلق به آمریکا بود و اسمشون الان یادم نیست!!!!!!!!
و اینکه، بنظرم بعد از نیاز های اولیه امنیت مهمترین نیاز هر انسانی است که خیلی باید بهش اهمیت داد.

ممنون

[Bahram]

خیر کریم جان، خرید و فروش اسلحه در استرالیا غیرقانونی هستش.

اتفاقاً به نظر من اجازه داشتن اسلحه به مردم یکی از نقاط قوت امریکا میتونه باشه. یعنی انقدر به تامین امنیت خودش اطمینان داره که اجازه داده شهروندانش اسلحه داشته باشند. منتها داشتن اسلحه در امریکا به راحتی که شما فکر میکنید نیست و ضوابط خاصی براش تعریف شده.

شاید یک برتری که امریکا میتونه به سایر کشورها داشته باشه بحث قانونمند بودنش هستش. بدفعات شنیدم در استرالیا هم مثل ایران خیلی پارتی بازی و رشوه گیری و پایمال شدن حقوق اتفاق میافته که کاریش نمیشه کرد. ولی در امریکا قوانین مشخصی تعریف شده و خوشبختانه بهش عمل میشه و همونطور که بابک اشاره کرد همه چیز با نظم و ترتیب پیش میره.

همچنین یکی از جنبه های قابل مقایسه بین استرالیا و امریکا که مربوط به دانشجویان خارجی میشه این هستش که امریکا شرایط اقامتی نسبتاً سختی بهمراه داره. بطوریکه عموماً برای دانشجویان ما اینگونه است که باید ویزای یکبار ورود(البته اخیراً برای برخی رشته ها تغییر کرده) بگیری و بعد از 5 سال اقامت بگیری و بشرط پیدا کردن کار میتونی در امریکا بمانی و جمعاً بعد از 10 سال شهروندی امریکا رو بگیری که این خودش خیلی زمانه. (ولی در استرالیا اگر 2 سال تحصیل کرده باشی اقامت میگیری و از اکثر حقوق شهروندی [مثل بیمه درمانی کامل و حقوق بیکاری معادل 2000 دلار در ماه] بهره مند میشی و جمعاً بعد از 5 سال شهروندی میگیرید.)

[Babak]

کریم جان
راستش رو بخوای من هم تا همین دو، سه سال پیش به شدت با قانون داشتن اسلحه شخصی مخالف بودم، تا یکی از دوستان امریکاییم فلسفه داشتن اسلحه رو برام کامل شرح داد و دلایلی آورد که من رو قانع کرد که این قانون در واقع بسیار مهم و به نوعی یکی از تضمین‌های اجرایی آزادی و دموکراسی در امریکاست. داشتن اسلحه در امریکا به این دلیل مجاز شده که توازن قدرت بین شهروندان و دولت برقرار بمونه و اگر دولت به سمت دیکتاتوری پیش رفت و خواست آزادی مردم رو سلب کنه، مردم بتونند از خودشون دفاع کنند. وقتی به شرایطی که در کشورهای دیکتاتوری پیش میاد نگاه می‌کنی خیلی راحت می‌شه دید که این قانون چقدر حساب شده است! ضمن این که بسیاری معتقدند که کسی که از اسلحه برای انجام کار غیرقانونی استفاده می‌کنه و حاضره از قانون تخطی کنه، با غیرقانونی بودن داشتن اسلحه باز هم می‌تونه اسلحه گیربیاره و کارش رو انجام بده. در نتیجه بسیاری معتقدند که منع داشتن سلاح فقط افراد قانون‌گرا رو خلع سلاح خواهد کرد که به نظرم درست هم هست.
از همه این‌ها گذشته، همون طور که بهرام هم اشاره کرد، خریدن اسلحه به همین سادگی هم نیست و کسی که سلاح می‌خره باید کلاس بره، سوءسابقه نداشته باشه، توازن روانی داشته باشه و غیره. البته در یک کشور ۳۰۰ میلیونی بالاخره مواردی هم پیش میاد که کسی به صورت قانونی سلاح می‌خره و ازش برای انجام کار غیرقانونی استفاده می‌کنه و خلاصه اشکالاتی هم به این قانون وارده، اما اون قدر هم که ممکنه در نگاه اول به نظر برسه قانون بدی نیست.

در مورد شهرهای ناامن هم همون طور که گفتم، هم شهرهای ناامن در امریکا وجود داره و هم محله‌های ناامن در بعضی از شهرها. مثلا همین آتلانتا که شما مثال زدید یکی از شهرهای نسبتا بدنام امریکاست، اما امریکا کشور بسیار پهناوریه و بیشتر شبیه یک قاره است تا یک کشور. اگر تصمیم بگیرید که در امریکا زندگی کنید، شما می‌تونید ایالت‌ها و شهرهای مناسب زیادی پیدا کنید که امنیت بالایی دارند.

[Pejman]

راستش بابک جان من استدلالی که گفتید رو خیلی منطقی نمی بینم.
اگر آمریکا تنها کشور دموکرات دنیا بود، می شد این استدلال رو پذیرفت. ولی وقتی ما کشورهای اسکاندیناوی و سوئیس و امثالهم رو داریم، که از نظر سطح امنیت و دموکراسی از آمریکا بالاتر هستند (حداقل تا جایی که شنیدم و خوندم)، فکر می کنم راه کارهای اونها موفق تر بوده و بدون قانون حمل سلاح هم می شه به دموکراسی پایدار رسید.
در هر حال در دسترس بودن اسلحه مسلماً احتمال استفاده از اون رو بالا می بره و نمی شه گفت برای یه فرد متخلف هیچ تاثیری نداره.
به هر حال من شکی در امن بودن آمریکا نسبت به اکثر کشورها ندارم و به نظرم کمی در اخبار منتشر شده در مورد اون، به خصوص از طرف حکومت های مخالف آمریکا، غلو صورت گرفته.

[Babak]

پژمان جان
در سوئیس دولت مرکزی به اون شکل وجود نداره که نیازی باشه مردم در مقابلش قدرت کافی داشته باشند. بعلاوه ۹۵٪ ارتش رو شهروندان عادی تشکیل می‌دن و سوئیس فقط ۵٪ از ارتش استخدام رسمی هست. اون ۹۵٪ دیگه تمام تجهیزات لازم برای جنگ از جمله اسلحه‌های جنگی رو در منزل خودشون نگه می‌دارند که حتی از قانون حمل اسلحه در امریکا هم غیرعادی‌تر هست، چون حداقل در امریکا در بسیاری از ایالت‌ها داشتن اسلحه سنگین یا خودکار غیرمجازه. در کشورهای اسکاندیناوی اما موضوع فرق می‌کنه و حرف شما درسته. منتها وقتی به پیشینه تاریخی کشوری مثل امریکا و وسعت و شرایط متفاوتش نگاه می‌کنی می‌بینی که لزوما سیستمی که در کشورهای اسکاندیناوی کار کرده ممکنه در امریکا کار نکنه.

[Pejman]

در مورد سوئیس راستش نمی دونستم. در هر حال من هم قبول دارم که شرایط آمریکا فرق می کنه از هر لحاظ. ولی به نظرم اگر بشه این موضوع حمل اسلحه با هر تدبیری که بشه براش چاره کرد، با قوانین دیگری جایگزین بشه احتمالاً بهتره.

جدای از این بحث، بابک جان به نظر شما ایالت هایی که شرایط رفاهی خیلی مناسبی ندارند یا به قول خودمون کمی عقب افتاده هستند (نسبت به ایالتهای دیگه آمریکا)، آیا باز هم ارزش این رو داره آدم برای تحصیل اونجاها رو انتخاب کنه؟ به هر حال اونها هم جزو آمریکا هستند و مزایای خاص خودشون رو دارند.
خلاصه بخوام بگم: به نظر شما رفتن به آمریکا فقط برای ایالتهای خوب و پیشرفته توصیه می شه یا شامل همه جای آمریکا می شه؟
ممنون.

[Babak]

پژمان جان
جواب سوال شما بستگی داره به انتخاب‌های دیگه‌ای که دارید. اگر از یکی از دانشگاه‌های نسبتا خوب اروپا، کانادا، استرالیا پذیرش داشته باشید، به نظر من بهتره که به اون دانشگاه‌ها برید تا این که به یک ایالت نسبتا دور افتاده در امریکا. زندگی در بعضی از شهرهای کوچک و دور افتاده امریکا چندان جالب نیست. یکی از دوستان من که اتفاقا آدم بسیار مثبتی هم هست و با هر شرایطی می‌سازه، یک سال در ایالت آیووا (Iowa) زندگی کرد و بسیار ناراحت بود. به قول خودش در اونجا غیر از مزرعه ذرت چیز دیگه‌ای وجود نداشت. چهار، پنج سال زندگی در چنین جاهایی ساده نیست.
اگر انتخاب‌های خوب دیگه‌ای ندارید، می‌تونید به چنین دانشگاهی در امریکا برید، اونجا Master بگیرید و بعد برای PhD به یک دانشگاه بهتر برید. این کار کاملا شدنیه، به خصوص اگر نمره‌های خوبی بگیرید و نمره GRE خوبی داشته باشید.