هواژل ها دارای دو خاصیت عمده فوق سبک بودن و هدایت گرمایی بسیار پایین هستند به همین دلیل کاربرد تجاری اونها عمدتا در کارهای ساختمانی و به عنوان عایق حرارتی در دیواره ها یا کف هست. هدایت گرمایی هواژل های برپایه سیلیس تقریبا 300 برابر کمتر از دیوارهای معمولی با ضخامت مساوی هست. همین طور دمای احتراق اونها تقریبا 1200 درجه سانتیگراد هست که باز برای امور ساختمانی خیلی خوبه. در مقیاس کوچکتر برای عایق سازی گرمایی لباس ها یا تجهیزات فضانوردان هم استفاده میشه.
هواژل هایی که بر پایه کربن هستند می تونند هدایت الکتریکی داشته باشند و معمولا به عنوان ابرخازن (supercapacitor) استفاده میشن که دارای کاربردهای نظامی، پزشکی و عمرانی هست. ابرخازن ها دارای ظرفیتی هزاران برابر خازن های الکترولیتی معمولی هستند و به همین دلیل در جاهایی که نیاز به دخیره انرژی زیادی با زمان تخلیه کوتاه باشه کاربرد زیادی دارند (مثلا لیزرهای نظامی یا توربین های بادی).
هواژل هایی که بر پایه فلزات ساخته شده باشند (Metal–aerogel nanocomposites) می تونند به عنوان محافظ مغناطیسی (Electromagnetic shielding) استفاده بشن که میتونه برای عایق سازی میدان های مغناطیسی تجهیزات پزشکی یا آنتن ها استفاده بشه. ناسا سال گذشته مقاله ای رو در مورد کاربرد هواژل ها در ساخت آنتن ها انتشار داده که به پیوست آوردم.
ای دگرگون کننده ی دل ها و چشم ها / ای گرداننده ی روزها و شب ها / ای تغییر دهنده ی روزگار و انسان ها / حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما
.We are all visitors to this time, this place. We are just passing through. Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love... and then we return home