(12-06-2013, 06:17 PM)'Karim' نوشته: درود،
در مورد ملاک زیبایی که دوستان یحثش رو پیش کشیدند که یکی از ملاک های مهم بسیاری از آقایان هست این نکته رو اضاف کنم که: پشت این ملاک یک نیروی ج ن سی  قوی نهفته است. بعبارت دیگر اگر نیروی ج ن سی یک مرد را از او بگیریم به طور قطع علاقه اوبه زیبایی زن بطرز قابل توجه ای کاسته خواهد شدو هر چه سن مرد بالاتر برود و به طبع آن نیروی ج ن سی رو به افول بگذارد ملاک ظاهر کم کم رنگ می بازد.
بعنوان مثال، هیچ مرد سالمی (از نظر روانی واخلاقی)  اگر  یکی از محارمش(مادر، خواهر، دختر خواهر، عمه و..) زیبا و جذابش را ببیند لذت نمی برد. اما همین مرد اگر یک غیر محرم زیبا و جذاب را ببیند  احتمالا لذت خواهد برد! زیرا در حالت دوم نیروی ج ن سی نا خودآگاه باعث ایجاد نوعی لذت  می شود. اما در حالت اول و برخورد با محارم چون هیچگونه نیروی جن سی وجود ندارد مرد هیچ گونه لذتی نخواهد برد.
این موضوع بصورت ناخوداگاه اتفاق می افته و ربطی به مرد ایرانی و غیر ایرانی هم نداره. واسه همینه که می بینیم مسابقات والبیال ساحلی زنان در المپیک لندن بیشترین تماشاگر مرد رو داشت و صدای طرفداران حقوق زن رو دراورد که به زن داره نگاه ابزاری می شود. در صورتی که این جزو ذات طبیعی جنس مذکر است.
شاد باشید

 

(12-06-2013, 11:12 PM)'pimi810' نوشته: ببینید من اولا بحثم در مورد ازدواج در خاک آمریکاست چون حداقل خودم اگه قرار بود تو ایران ازدواج کنم تو اون مدت کزده بودم و الان دیگه همه چی تموم شده از نظر من. 
کلا ازدواج چیزی نیست جز compromisation در ازای Love. 
ببینید این که گفتم زندگی زیر و رو میشه واقعا زیر و رو میشه. شما فردا برین سر کار و درآمد بالا داشته باشین پاتون به جمعهایی باز میشه که خانومها هم خوشکلترن و هم به لحاظ اجتماعی و مالی لولشون بالاتر. عکس قضیه هم برای خانومها صادقه. اونجاست که مشکل ساز میشه قضیه. برای همینه من میگم یه پیشبینی از وضعیت چند سال آینده تون داشته باشین و بعد برین تو دانشگاه کسی رو پیدا کنید که بعد همون سالها تو موقعیت مناسب نسبت به شما قرار بگیره. 
به فرض مثال یه خانوم که قراره وکیل بشه شاید تو جوونی عاشق یه آقای نقاش بشه، اما مطمئنا بعد چند سال وقتی لول اجتماعی و مالی خودش رو میبینه تو جمع دوستا و همکاراش شاید مثل روز اول از انتخابش احساس رضایت نکنه. خیلی از طلاق ها ناشی از این شوک های وابسته به تغییر طبقه ست که تو جوامع پیشرفته خصوصا آمریکا به شدت خودش رو نشون میده.
در مورد بحث زبان که شهروز جان مطرح کردن، قطعا هیچ کس نمی تونه احساساتش رو همانند زبان مادریش به یه زبان دیگه ابراز کنه. در این هیچ شکی نیست. اما به نظر من این مشکل حادی نیست و اگر طرفتون بدونه که شما چون اون رو دوست دارین دارین زبان تون رو تقویت می کنید همین خودش تهدید رو به فرصت تبدیل می کنه! من یه دختر خارجی بگه می خوام زبونت رو یاد بگیرم اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که خوب قطعا اون داره به خاطر من این کار رو می کنه و اون در چشم من عزیزتر میشه.

 

(12-06-2013, 03:29 PM)'ahmadpashaei' نوشته: سلام به دوستای عزیزم
میشه در مورد چالش زبان مادری و ازدواج با فردی خارجی هم بحث کنید؟ از چه نظر چالش بزرگیه؟ اینکه نمیتونید حرفه ای حرف بزنید؟مثل حرفای دل و ....؟

 

(29-08-2013, 10:19 PM)'girl2013' نوشته: مسئله ازدواج در مورد ما خانم ها خیلی سختره.من خودم چون ازدواج نکردم خانواده مخالف رفتن من هستن و مجبور شدم ایران دکتری بخونم اما به مجرد اینکه یه کسی هم مسیر خودم پیدا کنم انصراف میدم و میرم. اما این که فکر رفتن از سرم خارج نمیشه خیلی رو کارم اثر بدی گذاشته.نمیدونم چیکار کنم...(
 

(30-08-2013, 12:21 AM)'mr.h.gm' نوشته: دمش گرم این آدم علاوه بر اینکه برنامه ریزی عالی ای داشته اراده خیلی خیلی قوی هم داشته و تونسته تمام مسائل رو باهم ببره جلو اما من نمی تونم اگه شما می تونی بسم الله.
مثلا من می گم نمیشه آدم 4 ساعت تو شبانه روز بخوابه و 18 ساعت مطالعه کنه یه بار سعی کن این کار رو بکنی.
اما یکی میگه میشه چون چرچیل و داوینچی و ناپلئون و دکتر محمود حسابی واقعا این کار رو انجام دادن پس شما هم می تونی.
اگه واقع گرا باشی می بینی که نمیتونیم.
( غیر ممکن نه در معنای مطلق بلکه در معنای نسبی چون من 5 ساعت مطالعه کنم سر درد می گیرم )
اما امیدوارم صرفا بر اساس اینکه یه سری افراد یه کار هایی رو تونستن انجام بدن بگیم ماهم می تونیم ( بالقوه همه قوی ترین آدم رو زمینیم اما بالفعل ... )
مثلا خدایی نکرده بر اساس اینکه کسی با داشتن رابطه به تمام اهداف درسیش به بهترین نحو رسیده بگیم ما هم می تونیم و رابطه رو شروع کنیم و بعد ببینیم که ای وای .... !!

 

(29-08-2013, 10:19 PM)'girl2013' نوشته: مسئله ازدواج در مورد ما خانم ها خیلی سختره.من خودم چون ازدواج نکردم خانواده مخالف رفتن من هستن و مجبور شدم ایران دکتری بخونم اما به مجرد اینکه یه کسی هم مسیر خودم پیدا کنم انصراف میدم و میرم. اما این که فکر رفتن از سرم خارج نمیشه خیلی رو کارم اثر بدی گذاشته.نمیدونم چیکار کنم...(

 

(29-08-2013, 10:27 PM)'mahnaz103' نوشته:  با سلام
شما حق دارید.درد های این چنینی رو فقط دخترا میتونن بیشتر درک کنند.دخترهایی که اغلب بخاطر زندگی در این کشور متسفانه در بعضی موارد که که مهمه محدود هستن.از جمله همین تحصیل باعث بسی تاسف وناراحتیه. من خودم دخترم و خانواده ی خودمم سر مسئله ی رفتن تاحدودی مخالفن   اما هر وقت میبینن که به دلیل عدم انگیزه برای درس و کار در ایران نا امیدم وناراحت حق رو به من میدن.و  میگن حالا فعلا تو به درس  و زبانت برس.تلاشتو براشون بکن.حالا شاید تا اون موقع که تو واقعا تونستی بری شرایط یکم راحت تر شد و ما هم یکم کوتاه اومدیم
حالا منم نمیدونم واقعا رو چه حسابی تلاش کنم.اگه بزنه اشتباها مثلا فول فاند بشم امریکا آیا اون موقع خانواده از شدت خوشحالی میان موافقت میکنن یا نه
اما خیلی ها میگن تو کارتو بکن و وقتی موفق شدی بری ناخودآگاه خانواده دیگه زیاد سخت نمیگیرن .از خداشون باشه دخترشون به موفقیت چشمگیر برسه
امیدوارم مشکل همه حل بشه.مشکل ما دخترا اینطوری و مشکل سربازی پسرا
کلا جوونای ایران بیچاره ها داستان دارن برا خودشون دیگه.چه میشه کرد

 

(30-08-2013, 01:02 AM)'salazar716' نوشته:

لازم نیس به دکتر حسابی و اینا فکر کنی، یکی دیگه از دوستان من که پزشکی دانشگاه تهران میخونه رتبه ی 60 تجربی، روزی 16 ساعت مطالعه میکرد به مدت 3 ماه، در جریان ریز کارهاش هم بودم چون از دوستان صمیمی من هست...برای امتحان علوم پایه اشون هم همچین کاری کرد...
شما اگه بیش از حد برای طرفت وقت نذاری هیچ مشکلی پیدا نمیکنی، اگه طرفت هم شما رو بخواد با این وضع کنار میاد...البته بحث من مربوط به BF و GF هست.

 

فرمایشات  شما صحیح
شما هم وارد رابطه شو هم فکرتون درگیرش باشه هم براش تایم بزارید هم درستون رو به بهترین نحو بخونید هم برید دنبال پروسه ی اپلای کردن و هم ازدواج کنید و هم نمره ی بالا تو تافل و GRE بیارید و در تمام این موارد موفق باشید.
به نظر من کسانی که واقع گرا هستند به راحتی با خودشون کنار میان.
منم برای کسی نسخه نپیچیدم ! من نمی تونم همه اینارو باهم جلو ببرم بهترین نحوش پیش کش
موفق باشید.