شانس گرفتن پذیرش و کمک هزینه (فاند) از دانشگاه های آمریکا

منظور من رتبه بندی جهانی اون دانشگاه ها هست. رتبه اون دانشگاه ها در خود آمریکا حدود 150 تا 250 باید باشه. رتبه بندی ها زیاد هستند و هر کدوم یک سری معیارهایی رو برای رتبه بندی دارند از میزان فعالیت علمی در فضای مجازی گرفته تا ابعاد و تسهیلات و امکانات آزمایشگاهی دانشگاه و تعداد دانشجوی بین المللی و شهرت و تعداد برندگان نوبل و تعداد مقالات علمی و خیلی فاکتورهای دیگه که هر فرد و موسسه ای از ظن خودش یک سری از این رتبه بندی ها رو مناسب تر میدونه. به همین دلیل به نظرم شما سعی کنید همه رتبه بندی ها رو نگاه کنید و یک ذهنیت عمومی از همشون داشته باشید و یک تعداد رو که حدود این رتبه ها هستند انتخاب کنید و اپلای کنید وقتی پذیرش گرفتین که نهایتس 5-4 تا خواهد بود خیلی راحت تر می تونید بین اونها اونوقت دقیق تر شرایط شون رو بررسی کنید و عواملی مثل میزان فاند، ایالت مربوطه، استاد، موضوع پژوهشی و موارد دیگه رو هم لحاظ کنید و در نهایت دانشگاه نهایی تون رو انتخاب کنید. فقط حواستون باشه اگر رتبه بندی ملی بود و اسم کشورهای دیگه در رتبه بندی وجود نداشت باید در عددهای کمتری حدود 150 تا 250 جستجو کنید. برای شروع شاید بد نباشه این رتبه بندی ها رو نگاه کنید:

http://www.webometrics.info/en/North_america/United%20States%20of%20America
http://www.shanghairanking.com/ARWU2013.html
http://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2012
http://www.timeshighereducation.co.uk/world-university-rankings/2014/reputation-ranking
http://colleges.usnews.rankingsandreviews.com/best-colleges/rankings/national-universities

سلام و خوش اومدین
اول اینکه حتما اول رشته خودتون رو بنویسید چون خیلی رشته با رشته فرق داره. دوم- باید توجه داشته باشید معدل شما معدل علمی کاربردی هست نه معدل استاندارد. در لیسانس، من هم علمی کاربردی بودم ولی الان که ارشد خواجه نصیرم میبینم که بچه های با معدل 14 دانشگاه دولتی درجه2 شهرستان هم بعضا از من بهترن(با این معدل رتبه مثلا 200 آوردن!!)،با اینکه هممون همون کنکور رو دادیم و بیشتر رتبه های من از اونها بهتره!! درس خواندن استاندارد و خوندن عمقی از روی رفرنس ها در طول 4 سال اونها رو واقعا ساخته وگرنه رتبه های 120 تا 250 کنترل نمیاوردن[img]images/smilies/biggrin.gif[/img]حالا من حواسم بود کجا هستم (لیسانس رو میگم) و کاملا استثنا بودم از این جهت که حداقل دو سه کتاب رفرنس کنترلی رو با دقت قابل قبولی خونده بودم و البته ریاضیات و انگلیسی قوی داشتم وگرنه الان اینجا نبودم! خدا رو شکر من تونستم با کمی زحمت بیشتر اون ضعف رو بپوشونم و همون ترم اول خودم رو در بین 20% اول جا بدم ولی ضعف پایه من هنوز وجود داره،یعنی مثلا من در چندین درس کارشناسی که وقتی براشون بجز جزوه خوندن و مقداری تمرین نذاشته بودم (همه رو هم معمولا 20 می شدم متاسفانه) اینجا شدیدا ضعف دارم ولی اونا در همه دروس همگن هستن و عمیق درک کردن. مثلا درسته من کنترلی هستم و الکترونیک و ماشین در ارشد برام چندان مفید نیست و الکترونیک و ماشینم تعطیله (اگرچه کاملا خوب فهمیدم و راه برام بازه) اما اینجا بچه ها راحت اینها رو میتونن استفاده کنن و من باید بپرسم و بخونم دوباره.بازم مثل اونها نمیشم چون اون وقت رو اونا قبلا گذاشته بودن! مخلص کلام:
اگر به دنبال رنک هستین و رشته شما فنی هست مواظب باشید که چکار می کنید. با خودتون صادق باشید به خوتون بگین: آیا اصلا اگر بهم گفتن بیا بشین سر کلاسهای دانشگاه هاروارد، من اصلا توان پاس کردن کورس هاشون رو دارم؟ من اصلا دانش ریاضی یا هر درس تخصصی در سطح اونجا رو دارم؟ اینها خیلییی مهمن چون شما در حقیقت آبروی یک دانشگاه از کشورتون رو با خودتون میبرید اونجا.اگر خراب کنید و تو دروس و پروژه های اونجا بمونید احتمالا برای همیشه در اون دانشگاه، علمی کابردی بی اعتبار و بی آبرو میشه و هیچکس دیگه ای از ایران نمیتونه پذیرش بگیره ازشون. من اصلا و ابدا قصد ادامه تحصیل در ایران نداشتم ولی اذعان می کنم دلیل رفتن به کنکور ارشد و درس خوندن در سطح اول دانشگاه های ایران در ارشد فقط اثبات این موضوع به خودم بود.با اینکه اوضاعم خوبه بازم می ترسم راستش[img]images/smilies/sad.gif[/img] پس اگر شده یک ارشد در ایران در دانشگاه دولتی بگیرید -حالا هر جایی فقط دولتی باشه- و یا اینکه در یکی دو سالی که برای اپلای باید زمان بذارید تا زبان بخونید حتما به صورت عمقی -به معنای واقعی کلمه- دروس اصلی رو بخونید تا سطحتون بالا بره و به استاندارد بچه های ایرانی که اپلای می کنن در اون سطح دانشگاه ها برسه.
احتمال پذیرش گرفتنون هست ولی به نکاتی گفتم توجه بفرمایید و ایشالا که موفق باشید.