(25-02-2016, 08:56 PM)ho_a نوشته: سلام دوستان
خواهش میکنم راهنماییم کنین. من دانشجوی ترم چهار دکتری مکانیک یکی از دانشگاه های دولتی استان سمنان هستم. آزمون جامع رو دادم و قبول شدم با نمره ی اول گروه. ولی شرایط دانشگاه و بی توجهی و بی احترامی استاد راهنما و شرایط زندگی که همه رو خودتون بهتر میدونین داره دیوانه ام میکنه. روز نیست که فکر انصراف در ذهنم نیاد. من لیسانس و ارشد در شهرستان دیگه ای بودم که معدل ارشدم 17/45 و لیسانس هم 16/5 بوده الانم معدل واحدای دکترام 19/25 هست. ولی شرایط نبود موضوع و اتلاف شدن وقت داره اعصابمو خرد میکنه و مدام در فکر انصراف و اقدام برای اپلایم یا کلا اصن میگم بیخیال بشم برم دنبال کار. واقعا دارم زجر میکشم. چون دانشگاه با محل زندگیم فاصله داره باید با استاد هماهنگ کنم برم ولی حتی خیلی از موارد جواب زنگ و ایمیل و اس ام اس منو هم نمیده و موضوعی هم برای پروپوزال نداره. خواهش میکنم راهنماییم کنین. اینم بگم که یه آی اس آس هم از ارشد دارم و چهار تا کنفرانس داخلی. نمیدونم عاقلانه ترین تصمیم کدومه..متولدنیمه دوم 65  ام و سربازی هم رفتم. دوستان کمک کنین بتونم بهترین تصمیم رو بگیرم. حتی به فکر تعویض استادم افتادم ولی میترسم اگه درخواست بدم شرایط بد تر بشه....و جبهه بگیره...نمیدونم که کلا بیخیال بشم شروع کنم به خوندن زبان و تصمیم به اپلای...(جریمه هم باید داد از قرار برای انصراف) یا اینکه عطا رو به لقاش ببخشم و برم پی کار و زندگی ....خواهش میکنم راهنماییم کنین

(25-02-2016, 09:12 PM)fatima204 نوشته: سلام
من دقیقا شرایط شمارو دارم و ترم چهار دکتری هستم ولی تویه تهران استادم امکانات دانشگاهم از دانشگاه های دیگه خیلی خیلی بهتره استاد خوب و خوش برخوردیم دارم اما.... وقتی شرایط موجودو میبینم مثلا نبود آینده کاری سطح پایین کیفی کارهای تحقیقاتی پارتی بازی و هزار مشکل دیگه هر روز مصمم تر میشم برای رفتن.
اما نظر من اینه که دکتراتونو ول نکنین، شما با یه برنامه ریزی کامل و جامع میتونین زبان بخونیین و رزومتونو قوی تر کنین تویه این مدتی که دارین زبان میخونین.
از طرفی واقعیت اینه که برای آینده ای که هنوز نیومده آدم نباید همه پل های پشت سرشو خراب کنه با آرامش زبان بخونین پذیرش بگیرین و برین

در این مورد (جریمه هم باید داد از قرار برای انصراف) سوال من هم هست اما دوتا از بچه ها رو میشناسم که بدون اینکه به دانشگاه مقطع دکتراشون بگن رفتن  نه پول دادن نه انصراف
البته هیچ وقت بی خیال آرزوهاتون نشین چون شاید چندسال بعد خودتونو نتونید ببخشید.

امیدوارم موفق باشین

(25-02-2016, 08:56 PM)ho_a نوشته: سلام دوستان
خواهش میکنم راهنماییم کنین. من دانشجوی ترم چهار دکتری مکانیک یکی از دانشگاه های دولتی استان سمنان هستم. آزمون جامع رو دادم و قبول شدم با نمره ی اول گروه. ولی شرایط دانشگاه و بی توجهی و بی احترامی استاد راهنما و شرایط زندگی که همه رو خودتون بهتر میدونین داره دیوانه ام میکنه. روز نیست که فکر انصراف در ذهنم نیاد. من لیسانس و ارشد در شهرستان دیگه ای بودم که معدل ارشدم 17/45 و لیسانس هم 16/5 بوده الانم معدل واحدای دکترام 19/25 هست. ولی شرایط نبود موضوع و اتلاف شدن وقت داره اعصابمو خرد میکنه و مدام در فکر انصراف و اقدام برای اپلایم یا کلا اصن میگم بیخیال بشم برم دنبال کار. واقعا دارم زجر میکشم. چون دانشگاه با محل زندگیم فاصله داره باید با استاد هماهنگ کنم برم ولی حتی خیلی از موارد جواب زنگ و ایمیل و اس ام اس منو هم نمیده و موضوعی هم برای پروپوزال نداره. خواهش میکنم راهنماییم کنین. اینم بگم که یه آی اس آس هم از ارشد دارم و چهار تا کنفرانس داخلی. نمیدونم عاقلانه ترین تصمیم کدومه..متولدنیمه دوم 65  ام و سربازی هم رفتم. دوستان کمک کنین بتونم بهترین تصمیم رو بگیرم. حتی به فکر تعویض استادم افتادم ولی میترسم اگه درخواست بدم شرایط بد تر بشه....و جبهه بگیره...نمیدونم که کلا بیخیال بشم شروع کنم به خوندن زبان و تصمیم به اپلای...(جریمه هم باید داد از قرار برای انصراف) یا اینکه عطا رو به لقاش ببخشم و برم پی کار و زندگی ....خواهش میکنم راهنماییم کنین

(26-02-2016, 01:30 AM)Torkan نوشته: درود بر شما دوست عزیز

فاطمه عزیز نظراتشون رو گفتن اجازه بدید من هم بگم. راستش اولین چیز برای شما سلامتی هست. بالاتر از همه چیزی. اون چیزی که مطمین باشید اینه که شما با درس خوندن در اون شرایط به جایی نخواهید رسید. پس مسلم اینه که به نظر من انصراف بدید. خودتو نمیگید اعصابم هر روز خراب میشه خوب اولین کار اینه که عاملش رو پیدا کنین که کردین! اول از همه اون اعصاب خرد کنی رو راحت ببوسید و بذارید کنار.
اما بحث در مورد اپلای یا کار در اونجا. من این رو میگم شما شاگرد خوبی بودید که اون معدلها رو اوردید و وضعت اونجا هم هممون میدونیم که واسه کار هیچ کسی با رزومه شما کاری نداره. اگر آشنای بسیار خوبی واسه پیدا کردن کار خوب با حقوق نسبتا خوب دارید فبها وگرنه من جای شما باشم از همین فردا یعنی نه واسه شما امروز عطاش رو به لقاش میبخشم و میشینیم زبان اینا رو میخونم با توجه به معدل شما با نمرات زبان بالا و مقاله میتونید جاهای خوبی پذیرش بگیرید.
در ضمن در مورد پست بالا بگم اون دو تا دوستاتون به احتمال زیاد مرخصی گرفته اند
شما هم همین کار رو میتونید بکنید ولی خوب وقتتون رو تلف نکنید واسه کارای بیخودی دانشگاه!

پ.ن: فقط توصیه میکنم به این مساله دقت کنید که اگر واقعا علاقه دارید برید ادامه بدید دکترا رو وگرنه به دردتون نخواهد خورد! زحمتی که در دکترا خواهید کشید تا سالها اون حقوقی که باید بگیرید رو نمیگیرید ولی بعدا راحت میشه!

بااحترام،
ترکان

(26-02-2016, 01:52 AM)ho_a نوشته: سلام ترکان عزیز
از شما هم ممنونم. واقعیتش به درس و تحقیق علاقه دارم ولی در جایی که یه کور سوی امیدی ازش بیرون بیاد و ارزش و اعتباری وجود داشته یاشه. تعدادی از دوستام آمریکا و اروپا هستن و میدونم اونجا حلوا خیرات نمیکنن ولی حداقلش که تا حدی مسیری که توش حرکت میکنی معلومه ولی مشکلات اجتماعی و غربت هم که هست.البته شرایط سنی خوبی هم حس میکنم ندارم(الان 29 سال و چند ماه) 91 ارشد دفاع کردم دو سال سربازی و 93 دکتری قبول شدم بخوام انصراف بدم واین فاصله مشکلی واسه پذیرش ایجاد نمیکنه؟ واقعا به نکنته خوبی اشاره کردین سلامتی اونم به خصوص سلامت روان که حس میکنم این روزا به شدت ازم گرفته شده نه خودم بلکه خانواده ام تحت تاثیر قرار داده.  پارتی که داشتم مشکل نبود اخوی....حق التدریسم به زور تونستم جور کنم. البته متوجه این جملتون نشدم(وضعت اونجا هم هممون میدونیم که واسه کار هیچ کسی با رزومه شما کاری نداره.) فک کنم شما ایران نیستین که از واژه اونجا استفاده کردین که در این صورت متوجه منظورتون شدم!!
به هر حال ممنون. خیلی خوشحالم که افرادی رو پیدا کردن که شرایط منو درک میکنن

(25-02-2016, 08:56 PM)ho_a نوشته: سلام دوستان
خواهش میکنم راهنماییم کنین. من دانشجوی ترم چهار دکتری مکانیک یکی از دانشگاه های دولتی استان سمنان هستم. آزمون جامع رو دادم و قبول شدم با نمره ی اول گروه. ولی شرایط دانشگاه و بی توجهی و بی احترامی استاد راهنما و شرایط زندگی که همه رو خودتون بهتر میدونین داره دیوانه ام میکنه. روز نیست که فکر انصراف در ذهنم نیاد. من لیسانس و ارشد در شهرستان دیگه ای بودم که معدل ارشدم 17/45 و لیسانس هم 16/5 بوده الانم معدل واحدای دکترام 19/25 هست. ولی شرایط نبود موضوع و اتلاف شدن وقت داره اعصابمو خرد میکنه و مدام در فکر انصراف و اقدام برای اپلایم یا کلا اصن میگم بیخیال بشم برم دنبال کار. واقعا دارم زجر میکشم. چون دانشگاه با محل زندگیم فاصله داره باید با استاد هماهنگ کنم برم ولی حتی خیلی از موارد جواب زنگ و ایمیل و اس ام اس منو هم نمیده و موضوعی هم برای پروپوزال نداره. خواهش میکنم راهنماییم کنین. اینم بگم که یه آی اس آس هم از ارشد دارم و چهار تا کنفرانس داخلی. نمیدونم عاقلانه ترین تصمیم کدومه..متولدنیمه دوم 65  ام و سربازی هم رفتم. دوستان کمک کنین بتونم بهترین تصمیم رو بگیرم. حتی به فکر تعویض استادم افتادم ولی میترسم اگه درخواست بدم شرایط بد تر بشه....و جبهه بگیره...نمیدونم که کلا بیخیال بشم شروع کنم به خوندن زبان و تصمیم به اپلای...(جریمه هم باید داد از قرار برای انصراف) یا اینکه عطا رو به لقاش ببخشم و برم پی کار و زندگی ....خواهش میکنم راهنماییم کنین

(26-02-2016, 02:08 AM)Milados نوشته: سلام دوست عزیز،

با تشکر از دوستان، قاطیما و ترکان عزیز.

بنده هم نظر دوستموون ترکان رو کاملا(بدون هیچ ترسی) تایید می کنم. دوست عزیز من یه استاد عوضی بهم برای ارشد خورده، پدر پدر بزرگم رو درآورده و هنوز نمی زاره دفاع کنم. واقعا واقعا واقعا شرایطط رو درک می کنم. من مشکل قلبی دارم و این موضوع به حدی حاد که از همون روز اول ورود من به دانشگاه هزار و یه جور آزمایش و این جور چیز ها خود درمانگاه دانشگاه ازم گرفته. این موضوع مشکل قلبی ام رو استاد راهنمام کاملا در جریان است. هفته گذشته کلش رو تحت مراقبت بودم و هزار و یه جووور قرص دیگه بهم دادن که تپش قلبم بیاد پایین و ریلکس بشم. کلا ریخته بودم بهم. تا آخر اسفند آخرین تمدیدم هست و دیگه نمی زارند دفاع کنم و اخـــــراج.
می دونی وقتی یکی از دوستام به استادم گفته بود فلانی از فشار وضعیتش اووت کرده چی گفته بود بهش؟ گفته بود بره انصراف بده اگه نمی تونه ادامه بده. من پایان نامه ام رو دادم بهش ولی هفته ایی یه بار و اونم چند تا اصلاح بی خودی می زنه.
وقتی با خودم یه خورده منطقی دو دو تا چهار تا کردم دیدم واقعا هیچ چیزی ارزش سلامتی ام رو نداره و برام مهم نیست چه بلایی می خواد سر مدرکم بیاد. من به این بدن و سلامتی اون برای ادامه زندگی نیاز دارم و نه مدرک بیخود اینها.
این اتفاق رو اگه شما تو ترم 4 برات افتاده، بیا من دانشجو ترم 7 دکتری معرفی کنم بهت هنوز کارش هیچ پیشرفتی نداشته. کسی که تو ارشدش 4 تا ژرنال خفن داشته هنوز نتونسته یه کنفرانس زپرتی بفرسته و گیر کرده.

بعدش هم اینو بگم شاید بد نباشه. آخه مسلمون (ببخشید اگه لحنم تند) با دکتری ایران می خوایی چی کار بکنی که با ارشدش نمی تونی انجام بدی ؟ من هر سال می بیینم کلی افرادی که رتبه های ارشدشون 500 به بالا بوده می آن رتبه های تک رقمی تو کنکور دکتری (اونم برق) می آرند. یکی نیس بگه بابا شاید اون 500 نفری که تو کنکور ارشد بودن فهمیدن دکتری خوندن ایران ارزشی تداره و اصلا کنکور نداده اند !!! (دوباره عذر خواهی می کنم) و شما تک رقمی شدید!!!
باز فکر هات رو بکن ولی من فقط اینو می گم: زندگی ارزش هیچی رو نداره هیچی. به خودت بی خودی فشار نیار.

اگه فکر اپلایی اول برو مدرک ارشد و کارشناسی ات رو آزاد کن و بعد انصراف بده. تا اونجا که من می دونم اگه آزاد نکرده باشی و از یه مقطع بالاتر انصراف بدی، مدرک پایین تر یعنی ارشدت رو تا هزینه جریمه تحصیل دکتری ات رو ندی؛ بهت نمی دن. پس اول آزاد سازی مدرک و بعد با خیال راحت بچسب به اپلای و زبان که با توجه به مقاله و معدلت مطمئن باش می تونی
ببخشید اگه خیلی بلند شد. دلم خیلی پرِ

آرزوی سلامتی و موفقیت

(26-02-2016, 02:08 AM)Milados نوشته: سلام دوست عزیز،

با تشکر از دوستان، قاطیما و ترکان عزیز.

بنده هم نظر دوستموون ترکان رو کاملا(بدون هیچ ترسی) تایید می کنم. دوست عزیز من یه استاد عوضی بهم برای ارشد خورده، پدر پدر بزرگم رو درآورده و هنوز نمی زاره دفاع کنم. واقعا واقعا واقعا شرایطط رو درک می کنم. من مشکل قلبی دارم و این موضوع به حدی حاد که از همون روز اول ورود من به دانشگاه هزار و یه جور آزمایش و این جور چیز ها خود درمانگاه دانشگاه ازم گرفته. این موضوع مشکل قلبی ام رو استاد راهنمام کاملا در جریان است. هفته گذشته کلش رو تحت مراقبت بودم و هزار و یه جووور قرص دیگه بهم دادن که تپش قلبم بیاد پایین و ریلکس بشم. کلا ریخته بودم بهم. تا آخر اسفند آخرین تمدیدم هست و دیگه نمی زارند دفاع کنم و اخـــــراج.
می دونی وقتی یکی از دوستام به استادم گفته بود فلانی از فشار وضعیتش اووت کرده چی گفته بود بهش؟ گفته بود بره انصراف بده اگه نمی تونه ادامه بده. من پایان نامه ام رو دادم بهش ولی هفته ایی یه بار و اونم چند تا اصلاح بی خودی می زنه.
وقتی با خودم یه خورده منطقی دو دو تا چهار تا کردم دیدم واقعا هیچ چیزی ارزش سلامتی ام رو نداره و برام مهم نیست چه بلایی می خواد سر مدرکم بیاد. من به این بدن و سلامتی اون برای ادامه زندگی نیاز دارم و نه مدرک بیخود اینها.
این اتفاق رو اگه شما تو ترم 4 برات افتاده، بیا من دانشجو ترم 7 دکتری معرفی کنم بهت هنوز کارش هیچ پیشرفتی نداشته. کسی که تو ارشدش 4 تا ژرنال خفن داشته هنوز نتونسته یه کنفرانس زپرتی بفرسته و گیر کرده.

بعدش هم اینو بگم شاید بد نباشه. آخه مسلمون (ببخشید اگه لحنم تند) با دکتری ایران می خوایی چی کار بکنی که با ارشدش نمی تونی انجام بدی ؟ من هر سال می بیینم کلی افرادی که رتبه های ارشدشون 500 به بالا بوده می آن رتبه های تک رقمی تو کنکور دکتری (اونم برق) می آرند. یکی نیس بگه بابا شاید اون 500 نفری که تو کنکور ارشد بودن فهمیدن دکتری خوندن ایران ارزشی تداره و اصلا کنکور نداده اند !!! (دوباره عذر خواهی می کنم) و شما تک رقمی شدید!!!
باز فکر هات رو بکن ولی من فقط اینو می گم: زندگی ارزش هیچی رو نداره هیچی. به خودت بی خودی فشار نیار.

اگه فکر اپلایی اول برو مدرک ارشد و کارشناسی ات رو آزاد کن و بعد انصراف بده. تا اونجا که من می دونم اگه آزاد نکرده باشی و از یه مقطع بالاتر انصراف بدی، مدرک پایین تر یعنی ارشدت رو تا هزینه جریمه تحصیل دکتری ات رو ندی؛ بهت نمی دن. پس اول آزاد سازی مدرک و بعد با خیال راحت بچسب به اپلای و زبان که با توجه به مقاله و معدلت مطمئن باش می تونی
ببخشید اگه خیلی بلند شد. دلم خیلی پرِ

آرزوی سلامتی و موفقیت