Babak: مجرب در گرفتن پذیرش و فاند در رشته‌های فنی از کشور امریکا

مودبانه‌ترین جمله انگلیسی رو نمی‌دونم، ولی همین که بگید may I send you my resume کافیه. البته این رو هم بگم که وقتی به استاد ایمیل می‌زنید می‌تونید رزومه‌اتون رو به ایمیل پیوست کنید و لزومی نداره که اول ازش اجازه بگیرید و بعد رزومه رو بفرستید.

برای مکاتبه با استادها نمره TOEFL و GRE لازم نیست. شما می‌تونید مکاتبه رو شروع کنید و بعد اگر استاد در مورد نمره پرسید، می‌گید که قرار فلان تاریخ امتحان بدید و وقتی نمره آماده شد بلافاصله به ایشون خواهید گفت.

شاید انتظارات من زیاد بود، ولی خوب بعد از این همه دردسر کشیدن و غیره وقتی این طرف می‌رسیدم انتظار داشتم که بتونم کارهای تحقیقاتی خوبی انجام بدم که در کنفرانس‌ها و ژورنال‌های معتبر رشته‌ام قابل چاپ باشه، ولی خوب این طور نبود. ضمن این که کلا دانشگاه ویکتوریا حداقل اون موقع استادهای خیلی شناخته شده‌ای در زمینه رشته من نداشت. دانشگاه ایرواین خیلی متفاوت بود. هم از نظر کارهای تحقیقاتی، هم از نظر استادها، هم از نظر بودجه و امکانات دانشگاه، هم از نظر توجهی که شرکتها به دانشگاه داشتند کاملا برتر دانشگاه ویکتوریا بود.

راستش به خاطر معدل پایین لیسانس به نظر من شانس پذیرش و فاند شما از امریکا و کانادا زیاد نیست. البته در امریکا اگر نمره فوق‌العاده‌ای در GRE بیارید شاید یک مقدار شانس داشته باشید، اما به هر صورت شانس‌تون خیلی زیاد نخواهد بود. اگر بتونید مقاله‌های خوبی چاپ کنید، شاید استرالیا شانس بیشتری داشته باشید. دانشگاه‌های استرالیا کمتر به معدل حساسند، اما مقاله براشون مهمه. به همین خاطر داشتن مقاله خوب می‌تونه شانس شما رو تغییر بده.

متاسفانه من در زمینه گرایش‌های مهندسی عمران اطلاعاتم خیلی کمه و در مورد تخریب هیچ دوست و آشنایی نداشتم که بتونم بهتون اطلاعاتی بدم.
در مورد سوال دوم، بله با ۶۵۰۰۰ دلار می‌شه زندگی متوسطی داشت. می‌گن که شما باید حدود سالی ۵۰ هزار دلار در امریکا درآمد داشته باشید تا دغدغه مالی نداشته باشید.

همسر شما می‌تونه با شما بیاد، اما متاسفانه ورود به سیستم پزشکی امریکا به هیچ وجه ساده نیست. یکی از دوستان من که دندانپزشک هستند و از ایران مدرک گرفته‌اند و از شاگردان اول کنکور سراسری هم بوده‌اند و در دانشگاه تهران درس خونده‌اند، الان دو، سه سالی هست که در امریکا دنبال این هستند که بتونند وارد سیستم پزشکی بشن و هنوز موفق نشده‌اند. ظاهرا ابتدا دو امتحان پزشکی مورد نیاز برای دانشگاه‌های امریکا رو باید بدند و تافل هم امتحان بدند و بعد درخواست پذیرش کنند. اگر بتونند پذیرش بگیرند، دو سال درس می‌خونند تا مدرک‌شون مورد قبول قرار بگیره. یعنی بعد از این همه امتحان و گرفتن پذیرش و دو سال درس خوندن، فقط مدرک‌شون مورد قبول قرار می‌گیره ، نه این که مدرک جدید یا تخصصی بگیرن. با این حال، ظاهرا گرفتن پذیرش اصلا ساده نیست و احتمالش پایینه. این دوست من خودش رو به شهر و ایالت خاصی هم محدود نکرده و الان دو ساله که برای دانشگاه‌های متعددی درخواست پذیرش می‌ده و هنوز نتونسته پذیرش بگیره. اگر همسر شما بخوان که در همون شهری که دانشگاه شما درش قرار داره بمونن، شانس پذیرش‌شون خیلی پایین خواهد بود و باید واقعا خوش شانس باشن که بتونن پذیرش بگیرند.