استادها از دید شما

[sharif]

سلام دوستان من هنوز تحصیل در خارج  رو شروع نکردم ولی همیشه  مطمئن  بودم  هیچ موقع برخورد یک استاد خارجی مثل استاد های ما نیست ....
 در مورد خودم بسیار اتفاق افتاده در طول ترم به یک درسی علاقه مند شدم رفتم پیش استاد اون درس و کار و فعالیت بیشتر ازش خواستم ولی استاد اون درس از بس به دانشجو هاش از نظر تحقیقاتی اهمیتی نمیده و فقط از ترس این که دونمره اضافه بابت این کار علمی به نمره پایانی اضافه بشه و اون max ای که برا دانشجوش در نظر گرفته بود بالا پایین بشه ، نه تنها خواسته دانشجو رو رد میکنه بلکه شخصیت دانشجو رو هم با این دیدش به نمره تخریب می کنه ... در این جمع های علمی بیشتر بوی نمره میاد تا بو ی  تحقیق و پژوهش ...... و این دسته استادها که تعدادشون هم خیلی زیاد شده متاسفانه چیزی جز ادعا ندارن 

در برخی موارد هم  استاد داخل  برخلاف سطح پایینش و درسی که میده چنان  سخت گیری می کنه تا دانشجو  رو سردرگم می کنه درس رو سختتر از حدی که هست نشون بده تا دانشجو  نتونه کاستی های استاد  رو تشخیص بده........  


به نظرم دید استاد های اونطرف به کل زحمت های اپلای می ارزه این که تو رو به دید یه محقق میبینن نه ....این دید برای من خیلی لذت بخشه.... 


این نظر من بود .  در این پست خواهشا همه دوستانی که اپلای کردن (از تمام رشته به خصوص برق ) و الان مشغول تحصیل هستن بگن چه نکات مثبتی در اساتید اونجا دیدن که وقتی اینجا بودن  (در لیسانس و فوق ) نبود و برعکس .

[Torkan]

درود

بحث خوبی هست. اگر بخوام کامل اینجا توضیح بدم باور بفرمایید یک کتاب میشه براش نوشت و حتی میشه یک لیسانس گرفت در رشته ای به اسم "استاد بودن (استاد شدن) در ایران و خارج از کشور"!
ببینید فقط از یک بعد به مساله نگاه نکنید. این بحث،اجتماعی هست و هیچگاه نمیشه از یک یا حتی دو بعد به مساله نگاه کرد.
من در 2 چیز خلاصه میکنم:
1- ضعف علمی داخل کشور به خصوص از فوق لیسانس که دروس جنبه experimental به خود میگیرند.
2- تمرکز اساتید بر روی کارهایی غیر از کار اصلی برای درآمدزایی.

دومین عامل بزرگترین و اصلیترین عامل به ورطه رفتن علم و تحصیل در ایران است.

بااحترام،
ترکان

[sharif]

درود

بحث خوبی هست. اگر بخوام کامل اینجا توضیح بدم باور بفرمایید یک کتاب میشه براش نوشت و حتی میشه یک لیسانس گرفت در رشته ای به اسم "استاد بودن (استاد شدن) در ایران و خارج از کشور"!
ببینید فقط از یک بعد به مساله نگاه نکنید. این بحث،اجتماعی هست و هیچگاه نمیشه از یک یا حتی دو بعد به مساله نگاه کرد.
من در 2 چیز خلاصه میکنم:
1- ضعف علمی داخل کشور به خصوص از فوق لیسانس که دروس جنبه experimental به خود میگیرند.
2- تمرکز اساتید بر روی کارهایی غیر از کار اصلی برای درآمدزایی.

دومین عامل بزرگترین و اصلیترین عامل به ورطه رفتن علم و تحصیل در ایران است.

بااحترام،
ترکان

سلام ممنون از اینکه نظرتون رو دادید این مورد هم یکی از دلایل محسوب میشه  از این نوع اساتید هم داشتم که  مشغول کار کردن  

 در شرکت هستند با این که سمت مدیر گروه رو در دانشکده دارن و این باعث شده حتی یک امضا گرفتن ساده هم از ایشون به سختی 

صورت بگیره چون بسیار کم تشریف میارن ...

دروسی هم که ما دنبالش هستیم با اون چیزی که الان در دنیا مطرحه فاصله داره از طرفی هم اساتید اخلاق کینه ای دارند

[Torkan]

سلام ممنون از اینکه نظرتون رو دادید این مورد هم یکی از دلایل محسوب میشه  از این نوع اساتید هم داشتم که  مشغول کار کردن  

 در شرکت هستند با این که سمت مدیر گروه رو در دانشکده دارن و این باعث شده حتی یک امضا گرفتن ساده هم از ایشون به سختی 

صورت بگیره چون بسیار کم تشریف میارن ...

دروسی هم که ما دنبالش هستیم با اون چیزی که الان در دنیا مطرحه فاصله داره از طرفی هم اساتید اخلاق کینه ای دارند

درود

همانطور که عرض کردم یا یکی دو جمله نمیشه بحث رو به نتیجه رسوند. این بحث کاملا بحث جامعه هست و متاسفانه بسیاری از موارد قابل بیان در این فروم آکادمیک نیست.
علت کینه ای بودن اساتید (البته بعضی هاشون) ناشی از عقده و غروری هست که خود مردم یا دانشجوها ایجاد کردن(که بعدا استاد شدن)
در هر حال، علت اصلی موفقیت اساتید در بهتر ارتباط کردن با دانشجوها در اصل برمیگرده به درک کردن وظیفه خطیر معلمی...

بااحترام،
ترکان

[sharif]

به نظرم خوبه که بحث ادامه پیدا کنه  به هر حال برای انگیزه گرفتن  دوستانی  که  تازه دارند  وارد این مرحله میشن  بسیار مناسب خواهد بود 

بیشتر هدف از این تاپیک این هست  که دوستانی که رفتن از روابطشون با استاد راهنماشون و سایر استادا بگن و آیا اونجا احساس راحتی می کنن 

تحقیقاتشون رو اونجا به چه صورت  ادامه میدن و تفاوت هایی که احساس کردن  رو بگن

[Milados]

سلام به همه گی.

من راستش می خوام یه جند خط از داستان زندکی خودم رو بگم و نتیجه گیری را شما کنید.
به نظر من گرچه نمی توان تمام آدم ها رو با یک خط کش اندازه گیری کرد و در رابطه با آنها نظر داد ولی به نظر من هیج جای دنیا استاد های کثیف تر از استاد های ایرانی نداره...

من میلاد دانشجوی یکی از دانشگاه های تهران در رشته برق (ارشد)می باشم. در حال حاضر گرچه اول بهمن هستیم ولی من هنوز دفاع نکردم. شخصی که استاد راهنمای بنده است یک استاد به نسبت شناخته شده و مسن می باشد. این شخص تا حال خاضر حتی 1 نقطه از پایان نامه من را نمی دونه در رابطه با چی هست. وظیفه ایی که ایشون در طی این دو سال برای من کشیده اند فقط و فقط بی احترامی ها ی شدید به بنده می باشد. با اینکه ایشون از همان ابتدای کار در چریان پروسه اپلای من بودند و می دونستند که تنها من دنبال پذیرش گرفتن می باشم خیلی شیک و مجلسی به من گفت که بهت ریکام خوب نمی دم تا ژرنال ننویسی. استاد مشاورم هم بهم گقت یه کنفرانس برایمن بقرس و من روی اون برات مانور می دم تو ریکام و خلاصه کلی تمجید می کنم. شبانه روز کلی کار کردم و کنفرانس رو تو 10 دقیقه آخر سابمیت کردم. فرداش که رفتم پیشش گفت تا اکسپت نیاد من شرمندتم. این هم یه آدمی که تمام مدارکش رو از آمریکا گرفته و ختی یه مدت اونجا درس می داده.حالا هم که به استادم پایان نامه ام رو دادم هر کاریش می کنم نمی خونه و من و نگه داشته و می گه سعی می کنم بزارم تو رمان های مطالعه ام. 

خلاصه سرتون رو درد نیارم هرچی می ترسیدم سرم اومد

چند باری دیگه به سرم زده بود که یه پیت بنزین ببرم خودش و اتاقش و یه جا آتیش بکشم
با این کار حداقل یه آشغال از زمین کم می شه

این اتفاق برای یکی از نزدیکای من که الان از یو سی ال ای دکتراشو گرفت و کلی مدال المپیاد داشت هم اتفاق افتاد
دانشگاه تهرانی بوذ

بگذریم ...
به نظر من هیچ جا یه همچین حیوانی در جلد استاد موحود نیست.

[nasim1234]

سلام به همه گی.

من راستش می خوام یه جند خط از داستان زندکی خودم رو بگم و نتیجه گیری را شما کنید.
به نظر من گرچه نمی توان تمام آدم ها رو با یک خط کش اندازه گیری کرد و در رابطه با آنها نظر داد ولی به نظر من هیج جای دنیا استاد های کثیف تر از استاد های ایرانی نداره...

من میلاد دانشجوی یکی از دانشگاه های تهران در رشته برق (ارشد)می باشم. در حال حاضر گرچه اول بهمن هستیم ولی من هنوز دفاع نکردم. شخصی که استاد راهنمای بنده است یک استاد به نسبت شناخته شده و مسن می باشد. این شخص تا حال خاضر حتی 1 نقطه از پایان نامه من را نمی دونه در رابطه با چی هست. وظیفه ایی که ایشون در طی این دو سال برای من کشیده اند فقط و فقط بی احترامی ها ی شدید به بنده می باشد. با اینکه ایشون از همان ابتدای کار در چریان پروسه اپلای من بودند و می دونستند که تنها من دنبال پذیرش گرفتن می باشم خیلی شیک و مجلسی به من گفت که بهت ریکام خوب نمی دم تا ژرنال ننویسی. استاد مشاورم هم بهم گقت یه کنفرانس برایمن بقرس و من روی اون برات مانور می دم تو ریکام و خلاصه کلی تمجید می کنم. شبانه روز کلی کار کردم و کنفرانس رو تو 10 دقیقه آخر سابمیت کردم. فرداش که رفتم پیشش گفت تا اکسپت نیاد من شرمندتم. این هم یه آدمی که تمام مدارکش رو از آمریکا گرفته و ختی یه مدت اونجا درس می داده.حالا هم که به استادم پایان نامه ام رو دادم هر کاریش می کنم نمی خونه و من و نگه داشته و می گه سعی می کنم بزارم تو رمان های مطالعه ام. 

خلاصه سرتون رو درد نیارم هرچی می ترسیدم سرم اومد

چند باری دیگه به سرم زده بود که یه پیت بنزین ببرم خودش و اتاقش و یه جا آتیش بکشم
با این کار حداقل یه آشغال از زمین کم می شه

این اتفاق برای یکی از نزدیکای من که الان از یو سی ال ای دکتراشو گرفت و کلی مدال المپیاد داشت هم اتفاق افتاد
دانشگاه تهرانی بوذ

بگذریم ...
به نظر من هیچ جا یه همچین حیوانی در جلد استاد موحود نیست.

نمیشد استادتون رو عوض کنید؟
بعید میدونم زحمتش بیشتر از ۱ ترم میبود! نهایتا بعد چند تا کمیسیون استاد دیگه ای براتون تعیین میشد. استاد بد همه جا هست.

[Milados]

نمیشد استادتون رو عوض کنید؟
بعید میدونم زحمتش بیشتر از ۱ ترم میبود! نهایتا بعد چند تا کمیسیون استاد دیگه ای براتون تعیین میشد. استاد بد همه جا هست.

دقیقا رفتارش هر روز نزولی بود.

اولش خیلی حال و احوال می کنه و وقتی پروپزالت رو باهاش تصویب کنی دیگه خودش رو کاملا نشون می ده.

استاد های دیگه معمولا هیچ کدوم نمی آن خودشون رو هم خراب کنند تو گروه. صحبت کردم با مدیر گروه مون و گفت نمی شه!!

دیگه منم زیاد پیگرش نشدم...
ولی الان دارم چوبش و می خورم.

[Agirl]

نمیشد استادتون رو عوض کنید؟
بعید میدونم زحمتش بیشتر از ۱ ترم میبود! نهایتا بعد چند تا کمیسیون استاد دیگه ای براتون تعیین میشد. استاد بد همه جا هست.

دوست عزیزم،
میدونین، بدبختی اینه که اساتید محترم معمولا باند دارن، یعنی یه استاد با سه تا استاد همفکرش تو یه راستا عمل میکنن، اگه یکی از ازون دوستانش رئیس یه بخشی باشن تو دانشگاه، فاتحه اون دانشجویی که میخواد استاد راهنماشو عوض کنه خونده است! 
تک تک این عرایضم از روی تجربه هست. 
یکی از هم آشنایان ما، ازدواج کرده بودن قبل ا زقبول شدن برای دکترا. بعد کارم میکردن، ولی چون استاد راهنماش گفت نمیخوام کار کنی، با هزار سختی کارشو ول کرد. بعدش استاد باهاش سر این قضیه دچار مشکل شد که شما ازدواج کرید و آدم نمیتونه با یه دست دو تا هندونه ورداره. این خانم  نتونست استادو راضی کنه که استاد نمیتونم طلاق بگیرم!!! ناچارا انصراف داد. حالا فکر کنید، با انصرافش موافقت نکردن. چرا؟ چون استاد راهنماش با یکی از مسئولین بخش تحصیلات تکمیلی دوست بود، زنگ زده بود گفته بود تا میتونی این دخترو اذیت کن. اینا رو دارم از دیده هام عرض میکنما. فکر نکنین فیلمه! انقدر این دخترو اذیت کردن تا در نهایت اومد دم در اتاق استاد گریه کرد، گفت استاد اشتباه کردم ازدواج کردم. شما مایل باشین من طلاق میگیرم. استادم گفت نه من که همه رو دعوت به ازدواج میکنم فقط شما پرادعا بودی میخواستم شاختو بشکنم!
چند نفرو یادمه که قرص اعصاب میخوردن به خاطر استاد راهنماشون! یه نفر که چند سال قبل خودکشی کرد و احتمالا خبرش همه جا پیچید که خودشو با سیانور تو آزمایشگاه استادش کشت! 
من خودم به چشم خودم انقدرررررررر ازین چیزا دیدم (درباره اینکه اساتید چقدر راحت با روح و روان بچه ها بازی میکنن و اصلا براشون مهم نیست که سر این دانشجو چه بلایی میاد) که حد نداره. شما محض اطمینان، میتونی برین فروم های مختلف و دردسر دانشجوها برا ی گرفتن ریکام، برای خیلی دغدغه های بیخود دیگه رو ببینین.
یکی از اساتید ما همیشه میگفتن من جزء سه تا استاد برتر دنیا و از نوابغ هستم و دارم اینجا خاک میخورم و شما دانشجوهای بی مغز و تنبل و بی پشتکار دارین وقت منو میگیرین، سی ساله استادیاره!!! هنوز یعنی ایشون دانشیارم نشدن! یه دونه مقاله آی اس آی ندارن! یه دونه ندارنا. یه دونه...
داستان میلاد جان منو ناراحت کرد. 
هیچ وقت ازین کارا نکنید تو رو خدا! نفت چیه بنزین چیه! آتیش چیه! حیفه جوونیتونه! حتی شوخیشم آدمو ناراحت میکنه! این روزا تموم میشه. شما با ارامش درستو بخون. میدونم سخته. 
من مطمئنم یکی از دلایل مهاجرت خیلی از دانشجوهای و من جمله یکی از دلایل مهاجرت خودم (یکی از دلایل) همین اساتید محترم هستن. من حاضرم ده سال اپلای کنم، ده سال، آخرشم اصلا پذیرش نگیرم ولی حاضر نیستم برم تو بهترین دانشگاههای ایران دکترا بخونم. واقعا نمی ارزه به دردسرش، به اعصاب خوردیش. حیفه عمر آدمه (البته اینا نظر شخصی منه).
اینو هم بگما، همه اساتید اینطوری نیستن. توشون استادای خوبم داریم. ولی این بندگان خدا خودشون افسرده شدن از بس با این استادا به تفاهم نرسیدن و در انزوا دارن فعالیت میکنن.
یه سری از اساتید عزیز ما اساتید ما خودشون با همم مشکل دارن، من ازشون انتظار ندارم که دانشجو رو تحمل کنن. یکی از اساتید دانشگاه دوستم، شش نفرو تو دوره ارشد انداخت و مشروط کرد. در نهایت متوجه شدن با استاد راهنماهای اینا مشکل داره!! اینا حرف نیستا. همه واقعیت داره.
حرف از اساتید زیاده. چه خوبشون، چه ناخوبشون. منتها دانشجوهای ما متاسفانه تو فکر لحظه ان! هیچوقت نیومدن (یا از رو سیاستشون، یا اینکه مهم نیست براشون سرنوشت بقیه یا حوصله ندارن) یه تصمیم درست بگیرن، یا درباره یه استادی با هم هم فکری کنن و به مقامات بالا منعکس کنن. متاسفانه از دانشجوهای ایران عزیز ما در بیشتر موارد بخاری در نمیاد!!!
ولی میگذره این روزا. تموم میشه. باید صبور بود و با پشتکار ادامه داد. همین!
موفق باشید

[Glee]

سلام به همه گی.

من راستش می خوام یه جند خط از داستان زندکی خودم رو بگم و نتیجه گیری را شما کنید.
به نظر من گرچه نمی توان تمام آدم ها رو با یک خط کش اندازه گیری کرد و در رابطه با آنها نظر داد ولی به نظر من هیج جای دنیا استاد های کثیف تر از استاد های ایرانی نداره...

من میلاد دانشجوی یکی از دانشگاه های تهران در رشته برق (ارشد)می باشم. در حال حاضر گرچه اول بهمن هستیم ولی من هنوز دفاع نکردم. شخصی که استاد راهنمای بنده است یک استاد به نسبت شناخته شده و مسن می باشد. این شخص تا حال خاضر حتی 1 نقطه از پایان نامه من را نمی دونه در رابطه با چی هست. وظیفه ایی که ایشون در طی این دو سال برای من کشیده اند فقط و فقط بی احترامی ها ی شدید به بنده می باشد. با اینکه ایشون از همان ابتدای کار در چریان پروسه اپلای من بودند و می دونستند که تنها من دنبال پذیرش گرفتن می باشم خیلی شیک و مجلسی به من گفت که بهت ریکام خوب نمی دم تا ژرنال ننویسی. استاد مشاورم هم بهم گقت یه کنفرانس برایمن بقرس و من روی اون برات مانور می دم تو ریکام و خلاصه کلی تمجید می کنم. شبانه روز کلی کار کردم و کنفرانس رو تو 10 دقیقه آخر سابمیت کردم. فرداش که رفتم پیشش گفت تا اکسپت نیاد من شرمندتم. این هم یه آدمی که تمام مدارکش رو از آمریکا گرفته و ختی یه مدت اونجا درس می داده.حالا هم که به استادم پایان نامه ام رو دادم هر کاریش می کنم نمی خونه و من و نگه داشته و می گه سعی می کنم بزارم تو رمان های مطالعه ام. 

خلاصه سرتون رو درد نیارم هرچی می ترسیدم سرم اومد

چند باری دیگه به سرم زده بود که یه پیت بنزین ببرم خودش و اتاقش و یه جا آتیش بکشم
با این کار حداقل یه آشغال از زمین کم می شه

این اتفاق برای یکی از نزدیکای من که الان از یو سی ال ای دکتراشو گرفت و کلی مدال المپیاد داشت هم اتفاق افتاد
دانشگاه تهرانی بوذ

بگذریم ...
به نظر من هیچ جا یه همچین حیوانی در جلد استاد موحود نیست.

سلام

 من شرایطم خیلی خیلی بدتر از شما بود در دوران ارشدم. به حدی که اگه بگم میرید از هر دو استادتون تقدیر و تشکر هم میکنید به خاطر خوب بودن.

در شرایط حال حاضر شما که قصد اپلای دارید و همینطور نزدیک به دفاعتون هست کار خاصی نمیتونید در موردشون انجام بدید، به غیر از مدارا! در واقع به صلاح خودتون هست که خودتون رو راضی کنید که فعلا برای مدت یکی دو ماه هم که شده رفتارهای اساتیدنماها رو تحمل کنید و حتی نازشون رو بکشید.

پیشیمون هم نباشید در مورد عدم تغییر به موقع استاد، چون اینقدر این فرایند در تحصیلات تکمیلی طاقت فرسا و حتی گاها غیرممکنه که اصلا نمی ارزه. مخصوصا اینکه به قول دوستان به شدت اساتید برخی دانشگاهها و دانشکده ها به صورت باند همکاری میکنن.
 
ای کاش اساتیدتون رو از اول در جریان تصمیمتون برای اپلای قرار نمیدادید، که الان ازتون به بهانه های مختلف باج گیری کنند. نهایتش این بود که بعد از تموم شدن دفاع و موقع اپلای ازشون درخواست ریکام میکردید.

اگر امکانش رو دارید با اساتید دوره کارشناسی صحبت و هماهنگ کنید برای ریکام و نگران ریکام خوب و یا معمولی هم زیاد نباشید. میتونید با نمرات بالا جبرانش کنید.

نهایتا اینکه
 این هم بگذرد... پس زیاد بابتش اعصابتون رو خراب نکنید و فقط روی دفاع و اپلای و امتحاناتتون تمرکز کنید.

موفق باشید