30-07-2016, 11:54 AM
(25-07-2016, 11:22 PM)آبی نوشته: سلام خانم نسیم عزیز
ممنونم که پاسخ دادید.
پایان نامه، کتابهای به چاپ رسیده ام و حیطه مورد علاقه ام فعلا ربط نزدیکی به هم ندارند. اما قصد دارم که نوعی اشتراک بین بعضیهاشون لااقل ایجاد کنم و فکر می کنم باید این تنوع رو تبدیل به گستردگی حیطه کارم کنم.
کتابهای چاپ شده ام، موضوع جدیدی در یکی از شاخه های جانبی رشته ام در سطح دانشگاهی هستند و در حد متوسطی مرتبط هست
و در جای دیگری بهش نپرداخته ام)
اما کتابی با موضوع مورد علاقه ام برای دکترا ترجمه کرده ام که امیدورام به لطف خدا چاپ بشود. و از کتابهای قبلی هم می تونم پلی بزنم در مقاله نویسی دبرای حوزه ی مورد علاقه ام.
مقاله ندارم هنوز اما راهنماییتون کلید خوبی بهم داد و در انتخاب موضوع مقاله لازم شد اون اشتراک موضوعی رو رعایت کنم. خیلی ممنونم بابت توصیه تون. شاید "اسم اولی" شدن برام زمان ببره اما به هر حال، چرا که نه.
آیلتس رو قصد دارم بالای 8 بگیرم انشاالله
اساتیدم خوشبختانه سرشناسند و فکر می کنم لازمه باهاشون ارتباط دوباره تحقیقاتی و کاری برقرار کنم / 7 سال از فارغ التحصیلیم می گذره اما طی تحصیل دانشجوی نسبتا فعالی بودم.
و البته آیا با فراهم شدن اوصاف بالا، امید گرفتن فاند کامل از دانشگاههای زیر 100 هم وجود داره؟ (مثلا با یک مقاله ی اسم اولی! آیلتس بالای 8، توصیه نامه قوی) ؟
اگر نکته ای یا توصیه ای لازم می دونید بسیار ممنون می شم بفرمایید.
و البته با توجه به این که شما خانم هستید و این مسیر رو رفتید، در کل سطح رضایتمندی خانمهای ایرانی رو از این سبک زندگی چقدر مثبت ارزیابی می کنید (سالهای بعد از تحصیل، و درآمد و جایگاه اجتماعی، زندگی خانوادگی و...) چون دور از موضوع این صفحه است، عذرخواهی می کنم در حد کلی بفرمایید ممنون می شم.
سپاس بسیار
اسم اول شدن واجب نیست البته ولی باشه بهتره. نباشه اسم دوم هم خوبه. خیلی حساس نیستن رو ترتیب راستش. با شرایطی که گفتین به نظرم شانس زیر 100 دارید حتما. طبق معمول بگم که اپلای حساب کتاب دقیقی نداره متاسفانه.
به عنوان یه خانم که که گفتین خلاصش اینه که من نسبت به ایران ده برابر راضی ترم از شرایطم. من ایران شریف بودم و با این حال در ارتباط با اساتید مشکل داشتم. فکر می کنم مشکل خیلی از دانشجو ها هم مشابه من بود. اساتید بی اندازه کار می کشیدن در ازای چند تا ریکام. در حالی که اصولا وظیفه شون بود ریکام بدن وقتی آدم یه ترم تو آزمایشگاهشون کار ریسرچ کرده. این از دانشگاه. از نظر اجتماعی هم چیزی که میشه اسمشو گذاشت "ارامش اجتماعی" واقعا در ایران برای همه فراهم نیست. گرچه به نوع نگاه آدم و تعریفش از آرامش بستگی داره اما مسایلی مثل دخالت های بی جای دیگران در زندگی شخصی و اظهار نظرهای بی مورد تو هر طبقه بندی ای که فکر کنیم جزو مصادیق مخل آرامشه. خیلی هم زن یا مرد بودن فرق نداره. برای همه هست این مورد. به قول یکی از اساتید زندگی در ایران هنوز عشیره ایه فلذا وقت و انرژی افراد به سرک کشیدن تو زندگی هم و مقایسه داشته ها ونداشته هاشون میگذره. حداقل فایده زندگی در غربت اینه که آدم تمرکزش فقط رو زندگی خودشه. من تجربه زندگی در اروپا رو نداشتم اما از نظر حجاب داشتن و کلا مسلمون بودن در آمریکا خیلی به مشکل برنمیخورید (بستگی به شهر و ایالت هم داره البته)
