30-07-2016, 08:20 PM
(30-07-2016, 07:42 PM)Matinking نوشته: سلام
در غرب توجه به تجربه و دانش کاری برای position ی که قرار هست ما به ازای فعالیت در اون پول دریافت کنید، طبیعتا خیلی خیلی بیشتر از ایران هست... مصاحبه ها از همه نظر فنی و روان شناختی هستن تا کسانی رو جذب کنند که بالاترین انسجام رو با اون position دارند... طبیعتا در حالت کلی داشتن مدرک از یک دانشگاه خیلی معتبر نمی تونه همه نیاز ها رو در چنین مصاحبه هایی تامین کنه... در واقع تجربه حضور فعال international ها در امریکای شمالی و اروپا نشون میده حتی کسانی که از دانشگاه های نه چندان معتبر اونجا هم فارق التحصیل شدن (به شرط صرف وقت کافی برای جست و جو و البته دانش مکفی که ما حصل تلاش خودشون در دوره تحصیل بوده) در پیدا کردن کار خیلی دچار مشکل نمیشن...
بنابراین با پذیرفته نشدن در یک دانشگاه معتبر، آسمان به زمین نمیرسه...
ولی توجه به مزایای تحصیل و فارق التحصیلی از چنین دانشگاه هایی هم جالب توجه هست:
- خیلی از employer های معتبر گاها در طول سال چند هفته رو در کمپ های دانشگاه های معتبر حضور بهم می رسونند و ضمن ارائه کار خودشون، سعی می کنند on site با کسانی که در اون دانشگاه در ظرف graduation هستند مصاحبه کنند و اگر مناسب تشخیص داده شده ان، آنا recruit بشن... مثلا دانشگاه و واترلو در کانادا یا دانشگاه هایی مثل استنفورد، کارنگی ملون، دانشگاه های Ivy League و خیلی از دانشگاه های کالیفرنیا سالانه میزبان تیم های HR از فیسبوک، گوگل، لینکداین و خیلی از شرکت های کامپیوتری دنیا هستند... بنابراین حضور در چنین دانشگاه هایی باعث میشه که شانس کاریابی به واسطه چنین برنامه هایی بیشتر باشه.. بماند که اگر خود شخص بخواد مثلا برای position ی در intel اقدام کنه محتملا راه به مراتب پر پیچ و خم تری نسبت به کسی داره که مثلا داره در دانشگاه UCSB روی مدارات فرکانس بالا کار می کنه و می تونه هدف تیم های HR این شرکت قرار بگیره...
- فارق التحصیلان رشته های غیر فنی بعضا در کاریابی به اندازه فنی ها موفق نیستند... مثلا من دوستی رو سراغ دارم که فارق التحصیل public policy از دانشگاه Idaho بود... ایشون بعد از اتمام درسش نه تنها بعد از یک سال جست و جوی شدید نتونست کار مرتبط پیدا کنه بلکه نهایتا ناچار شد در بازه ای به همین اندازه به یک کار غیر مرتبط با حقوق پایین اکتفا کنه تا وضعیت مهاجرتی اش وارد فاز ناپایداری نشه... در مقابل فارق التحصیلان تمام رشته های علوم انسانی از هاروارد در بهترین جایگاه های شغلی قرار دادن و تا به حال دیده و شنیده نشده این افراد در پیدا کردن شغل های مناسب (درآمد خوب + prestige بالا) به مشکل بخورند...
مواردی که گفته شد به صورت دیجیتال عمل نمی کنند... یعنی نباید این ذهنیت به ذهن متبادر بشه که چنین امتیازاتی صرفا با پذیرفته شدن در دانشگاه های top 10 یا top 20 بدست میاد.. اسم و رسم دانشگاه و اثر اون یک پارامتر پیوسته و کیفی هست... مثلا شاید کسی که در دانشگاه rice در حال تحصیل رشته حقوق هست به اندازه یک هارواردی شاخصه های prestige دانشگاه رو یدک نکشه، ولی ب هر حال شانس بسیار بالایی برای اشتغالش میشه متصور بود...
به علاوه در مقایسه یک دانشگاه رده مثلا 30 با یک دانشکاه رده 130، قبل از اونکه به فکر اهمیت رنک برای کاریابی باشیم، میشه به سایر مشخصه هایی اشاره کرد که در مورد اول می تونه فرد رو جلو بندازه... مثلا طبیعتا ممکن هست ارتباط با صنعت و پروژه های جاری در رنک 30 خیلی بهتر باشه... یا اون دانشکاه بتونه internship های خیلی بهتری رو برای دانشجویانش جذب کنه و راه اونها رو برای ورود به چنین position های شغلی در اینده بازتر کنه... در نهایت عامل اول در موفقیت مثل همیشه "تلاش و اراده" افراد هست و بس...
براتون آرزوی موفقیت دارم
بسیار ممنونم Matinking به خاطر پاسخ مفصّل و دقیق تون،
ظاهرا آن چه که می شه از لحاظ کار از یک دانشگاه خوب توقع داشت با شانس بیشتری در اونجا رخ می ده.
و شکاف دانشگاه و بازار کار به نوعی خیلی کمتره.
سپاسگزارم
