در مسیر اپلای، چگونه انگیزه پیدا میکنید؟

[Babak]

با این موضوع کاملا موافقم که باید از زندگی لذت برد و از هر لحظه‌اش استفاده کرد، ولی راستش من با متوسط بودن و متوسط زندگی کردن اصلا موافق نیستم و این جناب دکتری که شما بهش اشاره کردید هم اگر شانس نمی‌آورد و مشمول لطف دولت نمی‌شد و اگر به قول شما پورش سوار نمی‌شد احتمالا داستانی هم در موردش وجود نمی‌داشت و آدم موفقی محسوب نمی‌شد.
اگر بنا به این باشه که کلا زندگی رو سخت نگیریم و هیچ وقت به خودمون فشار نیاریم و کلا همه چیز رو راحت در نظر بگیریم و از خواب‌مون واسه درس خوندن نزنیم و از مهمونی رفتن به خاطر TOEFL صرف نظر نکنیم، خوب اصلا چرا به خودمون فشار بیاریم که پذیرش بگیریم؟ هستیم کنار پدر و مادرمون و رفقا و عصرا با هم می‌ریم پارک و تعطیلات می‌ریم شمال و خوش می‌گذرونیم دیگه، ولی مطمئن نیستم وقتی به سن چهل سالگی رسیدیم و پشت سرمون رو نگاه کردیم، از گذشته خودمون راضی باشیم.

اگر دنبال موفقیت و پیدا کردن تبحر در رشته تخصصی‌تون هستید، بدونید که باید خیلی تلاش کنید و با بی‌خیالی و راحتی به احتمال خیلی زیاد به مقصد نخواهید رسید. این راهیه که احتیاج به تلاشی چند برابر معمول داره و پشتکار و اراده درش حرف اول رو می‌زنه. به همین خاطر بشینید و با خودتون رو راست باشید و فکرهاتون رو بکنید که آیا حاضرید زحمت بکشید یا ترجیح می‌دید که به جاش تفریح کنید و راحت باشید. اگر مورد دوم رو می‌پسندید، اپلای کردن و ادامه تحصیل در خارج از کشور راه مناسبی برای شما نیست.