07-04-2012, 02:36 PM
اول از همه باید بگم تاپیک خیلی خوبیه. بهنوش توضیحات خیلی خوبی داد. من هم یه سری نکات رو بر اساس تجربه خودم اضافه می کنم.
اصولاً کسانی که سال دوم اپلای می کنند شانس موفقیتشون خیلی بالا می ره. به دلیل اینکه اولاً تو این یک سال کلی تجربه در این مسیر کسب کرده اند و ثانیاً اینکه می تونن رزومه شون رو به طرق مختلف تقویت کنن. اگر آمار بگیریم از افرادی که الان در خارج از کشور مشغول تحصیل هستند، فکر نمی کنم درصد زیادی همون بار اول و یک ضرب به خواسته شون رسیده باشند.
به نظر من حتی با یه رزومه خیلی بد هم باز هم می شه سال بعدش پذیرش گرفت. مهم اینه که آدم هوشمندانه انتخاب کنه و بدونه کجاها شانسش بالاتر هست. از این مهمتر این که آدم هدفش رو کاملاً بشناسه و در دلش شک و تردید در مورد رفتن به خارج راه نده. در طول یک سالی که از اولین تجربه اپلای آدم می گذره، آدم کلی تجربه پیدا می کنه، کلی اطلاعاتش می ره بالا و در نتیجه در انتخاب دانشگاه ها، در ایمیل زدن به استادا و در تقویت رزومه اش متبحر می شه.
من سال پیش فقط دو جا تو آمریکا و کانادا اپلای کردم. امسال هم نمی گم به موفقیت رسیدم ولی تجربیات خوبی کسب کردم. راستش زیاد حوصله و شرایط GRE خوندن رو نداشتم و با همون نمره قبلیم اپلای کردم امسال. البته دو تا مقاله داخلی هم در این مدت خودم تنهایی دادم، چون استاد راهنمام فوت کرده. دارم روی یه مقاله دیگه هم کار می کنم. درسته که مقاله داخلی ارزش زیادی واسه اپلای نداره، ولی به هر حال رزومه پر کن که هست! لیستم publication رو بلند بالا می کنه و این خودش تاثیر گذاره.
شما اگر به هر دلیلی سابقه کار مرتبط نمی تونید داشته باشید یا باید نمرات آزمونهاتون رو تو این یه سال بالا ببرید (که برای شما می دونم نیاز نیست) یا اینکه مقاله بدید. در طول یک سال معمولاً فرصت کافی برای اینها هست. در هر حال سابقه کار مرتبط ممکنه روی پذیرش خیلی تاثیر نداشته باشه، ولی روی تجربه شما و آشنایی شما با رشته تون خیلی می تونه اثر بذاره. فکر می کنم با مدرک فوق لیسانس بالاخره یه جایی هم پیدا بشه آدم بتونه تدریس کنه، یا دانشگاه آزاد یا علمی کاربردی یا جاهای دیگه. سابقه تدریس می تونه خیلی موثر و مفید خواهد بود.
بحث توصیه نامه هم که خب واقعاً خیلی نمی شه کاریش کرد و مشکل خود من هم این مورد بوده همیشه. تنها راه اینه که خواهش کنید استادا باهاتون راه بیان و اینکه راه هایی که بهنوش گفت خوبه. اینکه استادای آدم راه بیان با آدم، به شانس هم هست.
در مورد بحث آخرتون، ببینید هزینه که زیاد می بره. این حقیقتی است. ولی باید یه کمی بلند مدت به قضیه نگاه کنید. اگر تصمیمتون جدی هست برای رفتن، نباید نگران خرج های اپلای باشید. خرج اپلای مثل سرمایه گذاری می مونه. شما بخواید مغازه هم بزنید باید یه کمی از سرمایه تون رو خرج کنید و بعد در بلند مدت به سود می رسید... شما هم الان رو نگاه نکنید. به آینده تون فکر کنید. البته اگر کسی واقعاً تحت فشار اقتصادی هست خب مسلماً تکلیفش روشنه. ولی چنین فردی احتمالش ضعیف هست همون یه سال هم بتونه اپلای کنه.
در مورد شخص شما ice جان من حتماً توصیه می کنم ناامید نشید. شما نمرات زبان تون فوق العاده است. معدل خوبی هم دارید و مقاله هم که دادید. من فکر می کنم با دادن یکی دو تا مقاله در جاهای معتبر، هوشیارانه تر اپلای کردن (در نظر گرفتن دانشگاه از همه رنک، و انتخاب دانشگاه هایی با زمینه های تحقیقاتی مشابه) و استمرار در تماس برقرار کردن با استادا، اگر امسال به جواب دلخواه نرسید قطعاً سال دیگه خواهید رسید.
اصولاً کسانی که سال دوم اپلای می کنند شانس موفقیتشون خیلی بالا می ره. به دلیل اینکه اولاً تو این یک سال کلی تجربه در این مسیر کسب کرده اند و ثانیاً اینکه می تونن رزومه شون رو به طرق مختلف تقویت کنن. اگر آمار بگیریم از افرادی که الان در خارج از کشور مشغول تحصیل هستند، فکر نمی کنم درصد زیادی همون بار اول و یک ضرب به خواسته شون رسیده باشند.
به نظر من حتی با یه رزومه خیلی بد هم باز هم می شه سال بعدش پذیرش گرفت. مهم اینه که آدم هوشمندانه انتخاب کنه و بدونه کجاها شانسش بالاتر هست. از این مهمتر این که آدم هدفش رو کاملاً بشناسه و در دلش شک و تردید در مورد رفتن به خارج راه نده. در طول یک سالی که از اولین تجربه اپلای آدم می گذره، آدم کلی تجربه پیدا می کنه، کلی اطلاعاتش می ره بالا و در نتیجه در انتخاب دانشگاه ها، در ایمیل زدن به استادا و در تقویت رزومه اش متبحر می شه.
من سال پیش فقط دو جا تو آمریکا و کانادا اپلای کردم. امسال هم نمی گم به موفقیت رسیدم ولی تجربیات خوبی کسب کردم. راستش زیاد حوصله و شرایط GRE خوندن رو نداشتم و با همون نمره قبلیم اپلای کردم امسال. البته دو تا مقاله داخلی هم در این مدت خودم تنهایی دادم، چون استاد راهنمام فوت کرده. دارم روی یه مقاله دیگه هم کار می کنم. درسته که مقاله داخلی ارزش زیادی واسه اپلای نداره، ولی به هر حال رزومه پر کن که هست! لیستم publication رو بلند بالا می کنه و این خودش تاثیر گذاره.
شما اگر به هر دلیلی سابقه کار مرتبط نمی تونید داشته باشید یا باید نمرات آزمونهاتون رو تو این یه سال بالا ببرید (که برای شما می دونم نیاز نیست) یا اینکه مقاله بدید. در طول یک سال معمولاً فرصت کافی برای اینها هست. در هر حال سابقه کار مرتبط ممکنه روی پذیرش خیلی تاثیر نداشته باشه، ولی روی تجربه شما و آشنایی شما با رشته تون خیلی می تونه اثر بذاره. فکر می کنم با مدرک فوق لیسانس بالاخره یه جایی هم پیدا بشه آدم بتونه تدریس کنه، یا دانشگاه آزاد یا علمی کاربردی یا جاهای دیگه. سابقه تدریس می تونه خیلی موثر و مفید خواهد بود.
بحث توصیه نامه هم که خب واقعاً خیلی نمی شه کاریش کرد و مشکل خود من هم این مورد بوده همیشه. تنها راه اینه که خواهش کنید استادا باهاتون راه بیان و اینکه راه هایی که بهنوش گفت خوبه. اینکه استادای آدم راه بیان با آدم، به شانس هم هست.
در مورد بحث آخرتون، ببینید هزینه که زیاد می بره. این حقیقتی است. ولی باید یه کمی بلند مدت به قضیه نگاه کنید. اگر تصمیمتون جدی هست برای رفتن، نباید نگران خرج های اپلای باشید. خرج اپلای مثل سرمایه گذاری می مونه. شما بخواید مغازه هم بزنید باید یه کمی از سرمایه تون رو خرج کنید و بعد در بلند مدت به سود می رسید... شما هم الان رو نگاه نکنید. به آینده تون فکر کنید. البته اگر کسی واقعاً تحت فشار اقتصادی هست خب مسلماً تکلیفش روشنه. ولی چنین فردی احتمالش ضعیف هست همون یه سال هم بتونه اپلای کنه.
در مورد شخص شما ice جان من حتماً توصیه می کنم ناامید نشید. شما نمرات زبان تون فوق العاده است. معدل خوبی هم دارید و مقاله هم که دادید. من فکر می کنم با دادن یکی دو تا مقاله در جاهای معتبر، هوشیارانه تر اپلای کردن (در نظر گرفتن دانشگاه از همه رنک، و انتخاب دانشگاه هایی با زمینه های تحقیقاتی مشابه) و استمرار در تماس برقرار کردن با استادا، اگر امسال به جواب دلخواه نرسید قطعاً سال دیگه خواهید رسید.
