مقایسه آمریکا و استرالیا

[Shahrouz]

درود،
در این تاپیک دوستان اطلاعات و تجربیات خود در ارتباط با 2 مقصد اصلی دانشجویان ایرانی به اشتراک بگذارید.

1 - کیفیت علمی دانشگاهها
2 کیفیت زندگی دانشجویی
3- وضعیت اقامت
4- وضعیت پیدا کردن کار بعد از تحصیل
5- وضعیت امنیت اجتماعی
6-میزان دشواری اخذ پذیرش و فاند
7- میزان دشواری اخذ ویزا
8- احتمال پیشرفت اقتصادی و علمی بعد از اتمام تحصیلات
9- سایر موارد

درود

چون مقایسه فقط بین این دو کشور هست به نظرم بهتره فاکتورها به این محدود نباشه و اون سایر مواردی که فرمودید خیلی bold بشه. من تجربه زندگی ندارم. ولی با توجه به اینکه روی شناخت نسبی انتخاب کردم بررسی اولیه خودم رو می گم. البته پس از کسب تجربه یا شناخت بیشتر یا به مرور این اطلاعات رو من یا دوستان دیگر زیاد می کنیم.

1- دانشگاههای آمریکا یک بازه بسیار گسترده از دانشگاههایی با کیفتی غیر قابل تجربه در هیچ کجای دیگر جهان( مثل MIT، استنفورد ، CALTECH و...) تا دانشگاههای عالی ( آریزونا، کیس وسترن، پوردو، واشنگتن استیت و...) ، خیلی خوب ( راجرز، بوفالو و..) خوب (نیومکزیکو، ...) و متوسط یا حتی ضعیف و کالج و... در سطح جهانی رو در برمی گیره. بنابراین برای هر سطح استعداد و علاقه ای این دانشگاهها جا دارند. تحقیقات در آمریکا عمده بودجه خودش رو از صنعت می گیره. بنابراین برای دکترای فارغ التحصیل آمریکا امکان یافتن کار مرتبط در صنعت بیشتر هست. این رو در کنار صنعت مولد آمریکا هم در نظر بگیرید.

دانشگاههای استرالیا محدود به یک سری دانشگاه عالی (جی 8 شامل ملبورن، موناش، سیدنی، UNSW , کوئنزلند، آدلاید ، UWA و ANU) و خوب یا خیلی خوب که تعدادشون به 30-40 مورد بیشتر نمی رسه. با این وجود تحقیقات در استرالیا هم در رده های عالی و بسیار عالی و با بودجه های تحقیقاتی هم صنعت و هم کشور به پیش می ره. نیاز به دانش یک دکترای فارغ التحصیل دانشگاه در صنعت استرالیا کم نیست ولی به اندازه آمریکا نیست.

در تمامی این موارد باید مقایسه رشته به رشته هم انجام بگیره. ولی نکته که رقابت هم در آمریکا بسیار شدیدتره برای کسب شغل.
نکته دیگر این هست که دکترای استرالیا عمدتا ریسرچ محور هست که این برای من جذابتره. برای برخی کورس محور جذابتره. به نظر من دکترای استرالیا به درد کسانی بیشتر می خوره که یا 1- قصد دارند سریعتر دکترای خود رو تموم کنند و بری پست دکترا و گرفتن پوزیشن در سایر جاها یا خود استرالیا اقدام کنند. 2- قصدشون اقامت در استرالیاست. 3- حوصله کورس رو ندارند.

برای کسایی که عجله ای در گرفتن دکترا ندارند یا ترجیح می دن ولو در استرس بیشتر به دنبال کار مرتبط با دکترا در صنعت بگردند فعلا آمریکا جای مناسبتری هست. البته فعلا چون که رشد صنعتی- دانشگاهی استرالیا غیر قابل باور هست!

2- کیفیت زندگی دانشجویی: بدون هیچ تردیدی استرالیا. اسکالرشیپی که در استرالیا داده میشه به همراه اجازه کار هم برای شما وهم در صورت مزدوج بودن برای همسر شما میتونه هزینه های زندگی شما رو برای یک زندگی متوسط ساپورت کنه. در مورد کیفیت شهر محل زندگی هم قطعا اسامی شهرهای استرالیا رو در لیست شهرهای برتر زندگی جهان با بالاترین میزان آرامش، بیشترین امنیت و کمترین میزان فرق فقیر وغنی دیده اید.

3- باز هم استرالیا. شما بعد از دکترا 3 سال اجازه دارید با ویزای کار همزمان برای اقامت اقدام کنید. ضمن اینکه نقصمدارک و... رو می تونید با یک سفر بسیار ساده به ایران برطرف کنید.

4- به نظرم در مورد وضعیت کار باید بگم پیش از اقامت گرفتن در استرالیا، آمریکا شاید کار پیدا کردن راحت تر هم باشه. به خصوص اگر دنبال کار خیلی تخصصی تحقیقاتی در صنتعت می گردید. ولی بعد از اقامت گرفتن باز هم استرالیا میچربه. حدود کمتر از 5 درصد بیکاری و همین طور ثبات شغلی .

5- امنیت اجتماعی در مورد استرالیا در رده های برتر جهانی قرار داره. جز 5 کشور برتر جهان


6- هر چند رقابت در آمریکا بسیار سخته ولی تعداد دانشگاهها وهمینطور این مسئله که اکثر فاندها توسط اساتید تامین می شه و بنابراین تعداد فاندها بسیار بیشتره در آمریکا گرفتن فاند روبسیار راحت می کنه. بدون معدل خیلی خوب یا مقالات متعدددر استرالیا اسکالرشیپ گرفتن بسیار بعیده. در آمریکا با یک نمره جی ار ای نسبتاخوب 1200 و معدل و مقالات معمولی (حتی بدون مقاله) هنوز شما شانس گرفتن فاند رو دارید. تعداد اسکالرشیپها در هر دپارتمان در استرالیا از تعداد انگشتان یک دست تجاوز نمی کنه!
یک مطلب دیگر رو هم دقت کنید! استرالیا مقاله و معدل محور است و آمریکا جی ار ای و معدل محور!
برای یکی مثل من که بیشتر از دو سه روز واقعا حوصلم نکشید برای جی ار ای بخونم و نمرم هم متوسط شد حدود 1170 ورود با فول فاند به دانشگاههای رده عالی آمریکا سخت تر از دانشگاههای هم تراز در استرالیا است که به مقاله اهمیت بسیار بیشتری از آمریکا می دن!
من کوئنزلند رو اسکالرشیپ گرفتم که طبق رده بندی UNSEWS رنک 16 جهان در مهندسی شیمی است و رنک مشابه اون در آمریکا Caltech ( رنک 11) مینه سوتا (رنک 14) ، میشیگان (رنک 21 ) و پینسیلوانیا (رنک 24) هست . برای ورود به این دانشگاهها باید جی ار ای حدود 1400 که برای من نشدنیه بیارم وعملا مقاله هام خیلی اثرگذار نیست!

در ایران تنها دانشگاههای ممتاز کانادا ، آمریکا و انگلستان و دو دانشگاه EPFLو ETH شناخته شده به عنوان دانشگاههای رده 1 هستند. این در حالیه که در واقعیت اصلا اینطوری نیست. دانشگاه NUS سنگاپور چه از نظر تعداد نوبلیستها، چه از نظر سطح تحقیقات و چه از نظر رنک دانشگاه از تمامی دانشگاههایی که اسمشو شنیدیم جز 4-5 تای اول آمریکا و کمبریج و دانشگاه آکسفورد و ETH بالاتره!

در مورد کیفیت تحقیقات البته بهتره فقط به رنک نگاه نکنید.به استادی هم که دارید اپلای میکنید یا گروهش نگاه بیندازید.مثلا خود من علی رغم اینکه رنک موناش در مهندسی شیمی حدود 40 جهان بود به کوئنزلند که 16 بود ترجیح دادم. چون استاد من 34 سالشه ولی یک سابمیت nature و 5 مقاله ایمپکت فکتور بالای 10 داره!


7- ویزای استرالیا جدیدا خیلی راحت شده. چون وزن چک کردن رو روی چک پروپوزال گذاشتند و بنابراین اگر اسکالرشیپ گرفته باشید تقریبا بالای 90 درصد ویزا رو گرفته اید. در مورد امریکا هم من فکر می کنم راحت هست ولی نه براحتی استرالیا.

8- سقف پیشرفت در استرالیا به نظرم پایینتر از آمریکاست. آمریکا مکان زندگی برای افرادی است که جسور فکر می کنند و بسیار ریسک پذیر هستند. در استرالیا رسیدن به یک سطح استاندارد خیلی خوب از نظر علمی و اقتصادی احت تره از آمریکا ولی رسیدن به پوزیشن های خاص علمی یا موقعیتهای خاص اقتصادی و صنعتی یا قرار گرفتن در پوزیشنهای مناسب از شرکتهای عظیمی مثل dOW ، ibm، سیسکو و... در آمریکا امکان پذیر هست.

9- بویژه برای زندگی خونوادگی من استرالیا رو ترجیح می دم. شاید تا زمانی که تثبیت موقعیت پیدا کنم و بعد از اون بتونم ریسک کنم و قدم به بازار کسب و کار آمریکا بگذارم.