تاثیر مقالات داخلی در پروسه پذیرش

[Karim]

ممنون کریم عزیز. در مورد مفید بودن کنفرانس‌های داخلی از دو جهت می‌شه بحث کرد: ۱. آموزش ۲. پذیرش.
از نظر آموزش و یادگیری مطالب جدید و غیره، بحثی که شما کردید درسته و با نظر شما موافقم، اما در مورد پذیرش، همون طور که پژمان هم اشاره کرده بود تاثیر داشتن مقالات در کنفرانس‌های داخلی خیلی زیاد نیست. البته بی‌تاثیر هم نیست و به هر حال داشتن مقاله نکته مثبتی تلقی می‌شه ولی نمی‌شه گفت که شانس پذیرش رو خیلی بالاتر خواهد برد. در این مورد، بحث فقط در مورد داخلی یا خارجی بودن کنفرانس نیست، بلکه بیشتر بحث اعتبار و شهرت جهانی هست و از این جهت یک کنفرانس غیر مشهور که در امریکا برگزار می‌شه هم شاید تفاوت چندانی با کنفرانس داخل ایران نداشته باشه و داشتن مقاله در هر یک از این دو برای گرفتن پذیرش کم و بیش مشابه باشه.


 

درود بابک عزیز،
ضمن تایید صحبت های شما،
چند نکته دیگر رو بیان می کنم:

شما خیلی خوب تقسیم بندی کردید1- آموزش 2-پذیرش  و تقسیم بندی سوم هم من بهش اضاف می کنم 3- توریسم

 البته چون هدف تاپیک در مورد نقشش در پذیرش هست و خوب طبیعتا بهتر است راجع به پذیرش بحث شود .ولی خوب بد نیست به دومورددیگر هم اشاراتی بشود.
 
1- آموزش: هر گرد همایی علمی(کنفرانس،کنگره،سمینار ،سمپوزیوم و..) که معمولا به طور منظم در همه کشور ها برگزار می شود چه بصورت ملی و بین المللی )  همانطور که در ارسال قبلم هم توضیح دادم بسیار از نظر آموزشی مفید هست. حتی من یادمه برای اولین بارکه شرکت کردم ومقالم در داخل پوستر شد من نمی دونستم که چجور باید پوستر واسه یک کنگره درست کرد این ساده ترین چیزی هست که من یاد گرفتم!  یا اینکه چطور با  دید نقادانه به یک نفر که داره پوسترش را  ارایه میده یا سخنرانی می کنه  نگاه کنم تا بعد از اتمام ارایه اشن راجع به کارش با هم بحث کنیم البته اینها همه حاشیه هستند و  مطالب اصلی اموزشی مهم دیگری در حیطه تخصصی خودمان خواهیم اموخت.

و.....برگزاری کار گاههای اموزشی تخصصی یا ارایه محصولات علمی توسط شرکت های مختلف داخلی و خارجی از حاشیه های همایش علمی هستند.

من به همه کسانی که در داخل هستند پیشنهاد می کنم(بخصوص بچه های لیسانس و افراد کم تجربه در ریسرچ) که  گرد همایی های علمی رشته خودشون رو در داخل از دست ندهند. همانطور که بابک عزیز هم اشاره کرده بین یک کنفرانس شناخته نشده آمریکا و داخلی تفاوت چندانی وجود نداره. و صرف اینکه مثلا یک کنفرانس در اروپا یا امریکا برگزار میشه دیگه آخرشه واقعا اینطوری نیست!

حتما هم لازم نیست یک مقاله اوریجینال ارایه بشه .حتی  یک مقاله مروری ابتدایی  در مورد موضاعات علمی داغ رشته خودتون تهیه شود  به فارسی یا انگلیسی به احتمال خیلی زیاد پذیرفته می شود. چون اهداف همایش های علمی فقط پژوهشی نیست. در همه دنیا هم همینطوره یکی از اهدافش ترویج علم هست. که افراد یک رشته در جریان موضوعات علمی داغ رشته خودشون قرار بگیرند. و بنظرم که در تقویت پایه های علمی یک فرد قطعا موثر هست.

2- تاثیر در گرفتن پذیرش:
برخی از همایش های علمی قطعا از اعتبار جهانی برخوردار هستند وبرخی هم فقط در یک کشور شناخته شده هستند.
ولی من خودم یک تجربه دارم که در معروفترین کنگره رشته خودم که توسط انجمن اعلمی مربوطه امریکا برگزار می شود و هر 5 سال یک بار در یک کشور ( حدوددو سال قبل در مونترال کانادا بود) تقریبا هر کس هر چیزی فرستاد پذیرفتند وسخنرانان معروف دعوت شده بودند از  جمله برخی برند ه گان جایزه نوبل
این که همه چیز رو قبول می کنن نشون نمیده که اون کنگره بی اعتباره. بلکه بنظرم بهتره با دید مثبت به قضیه نگاه کنیم که هییت علمی و داوران هدفشون اینه که همه متخصصین یک رشته رو  ازسراسر دنیا زیر یک سقف جمع کنن از یک دانشجوی فوق لیسانس از مثلا تانزانیا گرفته تا برنده نوبل از لندن تا همه بتونن خودشون رو رشد دهندو به سطح استاندارد های روز دنیا برسونند.

کمیته پذیرش یا هر استادی در هر دانشگاهی در هر کشوری اگر نگاهش مثبت باشد باید یک فرقی بگذارد بین کسی که در یک همایش علمی  رسمی شرکت کرده(ملی یا بین الملی ) با یک کسی که نکرده. یعنی در شرایط مساوی حق با فردی هست که شرکت کرده است. حتی شرکت در یک همایش علمی بدون مقاله و فقط یک شنوده بودن هم با ارزش و مفید است. و بنظرم اکثر اساتید این نکته رو بخوبی درک می کنند .
3- توریسم: در کنار سفر به یک شهر جهت ارایه مقاله   کلی تفریح و بازدید از اون شهر و خاطرات بیادماندنی شکل خواهد گرفت.



  دوستان دیگر هم اگر تجربه ای دارند بفرمایند
مرسی