پرواز من 24 جولای با هواپیمایی ترکیش به JFK نیویورک بود.
یعنی می تونستم 2 تا 23 کیلو ببرم. و کری آن و کوله پشتی و کیف زنونه هم که هست! دوباره تکرار کنم که کری آن و کوله پشتی و کیف دستی زنونه رو اصلا هیچ جا وزن نمی کنن. مال من هر 3تاشون بسیار سنگین تر از چیزی که باید می بودن، بودن! البته خب چمدون هام هم هر کدوم 24.5 بود که توی فرودگاه امام اصلا ایراد نگرفت. روی این مورد آخری زیاد حساب نکنید به نظرم چون بیشتر به اون مسئولی که بهتون می افته بستگی داره! و من تا حدی خوش شانس بودم!
یکی از بچه ها می گفت اگه مسئولش خوب باشه، می تونید ازش بخواید که کری آن تون رو هم تگ بزنه و بفرسته توی بار تا بیخود تو توقفتون حملش نکنید! اما خب من ترسیدم این کارو کنم چون کری آنم به جای 8 کیلو، 12 کیلو بود!! و با توجه به اضافه وزن چمدون هام هم گفتم اگه وزنش کنه واویلاس دیگه
کلیات همونی هست که دوستان زحمت کشیدند و در پست های بالایی توضیح دادند.
آفیسر جدی اما خوش برخورد بود. فقط I20 و پاس و CBP رو خواست و چون آدرس محل سکونتی که نوشته بودم، ایالت و شهر دانشگاه نبود، و نسبتا هم تا شروع ترم خیلی فاصله داشتم، پرسید برای چی اومدی اینجا؟ که من فقط گفتم می رم منزل اقوامم!
CBP رو امضا کرد، انگشت نگاری کرد، عکس گرفت و تمام
کلا 3 دقیقه هم نشد!
قبل اومدن چمدون ها می تونید یه 5 دلاری بدید و یه cart بگیرید.
بعدش وقتی چمدون هاتونو تحویل گرفتید، موقع خروج یه افسر دیگه CBP رو چک می کنه و اگه میوه و سبزی و اینا داشته باشید همون چمدونی که اینا توش هست رو از زیر دستگاه رد می کنه. (البته من بسیار خوشحالم که اون چمدون سنگین رو خودش جابجا کرد برام )
دارو تقریبا زیاد داشتم که اصلا هیچی نگفت و هیچ جا هم سوالی نکردن. پس نگران نباشید.
درباره ارزش اجناسی که در امریکا می مونند(منظور سوغاتی ها) به نظر من اگر چیز خیلی خاصی به عنوان سوغاتی نمی برید، اعلام نکنید سوغاتیه که بیخود وقتتون صرف بازرسی احتمالی و سوال و جواباشون نشه. اصلا اون قسمت رو در فرم CBP پر نکنید! انگار که همه وسایل خودتون هست! من سوغاتی صنایع دستی برده بودم و بعضی چیزهای دیگه که به راحتی می شد گفت همشون مال خودمه یا یادگاریه و از این حرف ها! از این بابت هم نگران نباشید.
بعد هم اگر خارج می شید که اون ترمینال شماره 1 هست.
اگر به تلفن زدن هم احتیاج داشتید، اونجا تلفن هست. فقط روش کارشو از روش بخونید! برعکس تلفن سکه ای های قدیمیه ما هست! یعنی اول شمارتونو می گیرید بعد بنا به کد شماره ای که گرفتید خودش می گه سکه ی چقدی باید بندازید. واسه سکه هم اگه بخواید از باجه های خوراکیه اونجا بگیرید، همینجوری معمولا پولتونو خورد نمی کنن، چون صندوق تا بارکد جنس نگیره و قبض صادر نشه، باز نمی شه و مجبورید یه چیزی بخرید. اما اگه آدم خوبی باشه از کیف پول خودش بهتون می ده !!
کلا فقط یه 20-30 دقیقه ای منتظر چمدون ها شدم، وگرنه همه چی خیلی خوب بود.
اما یه نکته ای! اگر پرواز داخلی هم دارید، فاصله بین پروازتون رو دست بالا بگیرید! مثلا هواپیمای ما حدود چهل دقیقه زودتر از چیزی که روی بلیط نوشته بود، رسید اما دقیقا یک ساعت و نیم مجبور شدیم توی هواپیما بمونیم، چون باند شلوغ بود و جای پارک به هواپیما نمی دادن!!!! حالا شما خودتون وقایع ناگوار احتمالی بعدی رو پیش بینی کنید
امیدوارم همه به راحتی سفر کنید
یعنی می تونستم 2 تا 23 کیلو ببرم. و کری آن و کوله پشتی و کیف زنونه هم که هست! دوباره تکرار کنم که کری آن و کوله پشتی و کیف دستی زنونه رو اصلا هیچ جا وزن نمی کنن. مال من هر 3تاشون بسیار سنگین تر از چیزی که باید می بودن، بودن! البته خب چمدون هام هم هر کدوم 24.5 بود که توی فرودگاه امام اصلا ایراد نگرفت. روی این مورد آخری زیاد حساب نکنید به نظرم چون بیشتر به اون مسئولی که بهتون می افته بستگی داره! و من تا حدی خوش شانس بودم!
یکی از بچه ها می گفت اگه مسئولش خوب باشه، می تونید ازش بخواید که کری آن تون رو هم تگ بزنه و بفرسته توی بار تا بیخود تو توقفتون حملش نکنید! اما خب من ترسیدم این کارو کنم چون کری آنم به جای 8 کیلو، 12 کیلو بود!! و با توجه به اضافه وزن چمدون هام هم گفتم اگه وزنش کنه واویلاس دیگه
کلیات همونی هست که دوستان زحمت کشیدند و در پست های بالایی توضیح دادند.
آفیسر جدی اما خوش برخورد بود. فقط I20 و پاس و CBP رو خواست و چون آدرس محل سکونتی که نوشته بودم، ایالت و شهر دانشگاه نبود، و نسبتا هم تا شروع ترم خیلی فاصله داشتم، پرسید برای چی اومدی اینجا؟ که من فقط گفتم می رم منزل اقوامم!
CBP رو امضا کرد، انگشت نگاری کرد، عکس گرفت و تمام
کلا 3 دقیقه هم نشد!
قبل اومدن چمدون ها می تونید یه 5 دلاری بدید و یه cart بگیرید.
بعدش وقتی چمدون هاتونو تحویل گرفتید، موقع خروج یه افسر دیگه CBP رو چک می کنه و اگه میوه و سبزی و اینا داشته باشید همون چمدونی که اینا توش هست رو از زیر دستگاه رد می کنه. (البته من بسیار خوشحالم که اون چمدون سنگین رو خودش جابجا کرد برام
)دارو تقریبا زیاد داشتم که اصلا هیچی نگفت و هیچ جا هم سوالی نکردن. پس نگران نباشید.
درباره ارزش اجناسی که در امریکا می مونند(منظور سوغاتی ها) به نظر من اگر چیز خیلی خاصی به عنوان سوغاتی نمی برید، اعلام نکنید سوغاتیه که بیخود وقتتون صرف بازرسی احتمالی و سوال و جواباشون نشه. اصلا اون قسمت رو در فرم CBP پر نکنید! انگار که همه وسایل خودتون هست! من سوغاتی صنایع دستی برده بودم و بعضی چیزهای دیگه که به راحتی می شد گفت همشون مال خودمه یا یادگاریه و از این حرف ها! از این بابت هم نگران نباشید.
بعد هم اگر خارج می شید که اون ترمینال شماره 1 هست.
اگر به تلفن زدن هم احتیاج داشتید، اونجا تلفن هست. فقط روش کارشو از روش بخونید! برعکس تلفن سکه ای های قدیمیه ما هست! یعنی اول شمارتونو می گیرید بعد بنا به کد شماره ای که گرفتید خودش می گه سکه ی چقدی باید بندازید. واسه سکه هم اگه بخواید از باجه های خوراکیه اونجا بگیرید، همینجوری معمولا پولتونو خورد نمی کنن، چون صندوق تا بارکد جنس نگیره و قبض صادر نشه، باز نمی شه و مجبورید یه چیزی بخرید. اما اگه آدم خوبی باشه از کیف پول خودش بهتون می ده !!
کلا فقط یه 20-30 دقیقه ای منتظر چمدون ها شدم، وگرنه همه چی خیلی خوب بود.
اما یه نکته ای! اگر پرواز داخلی هم دارید، فاصله بین پروازتون رو دست بالا بگیرید! مثلا هواپیمای ما حدود چهل دقیقه زودتر از چیزی که روی بلیط نوشته بود، رسید اما دقیقا یک ساعت و نیم مجبور شدیم توی هواپیما بمونیم، چون باند شلوغ بود و جای پارک به هواپیما نمی دادن!!!! حالا شما خودتون وقایع ناگوار احتمالی بعدی رو پیش بینی کنید
امیدوارم همه به راحتی سفر کنید
" یادم باشد و یادت نرود که همه ما برای یک بار ایستادن هزاران بار افتاده ایم"
