انواع روش های قانونی مهاجرت به کانادا

[ahmadpashaei]

اجازه کار موقت (Temporarily Work Permit)

هرساله بیش از نود هزار نیروی کار موقت خارجی به کانادا وارد می‌شوند. اداره توسعه منابع انسانی و مهارت‌های کانادا (HRSDC-همین پایین) و نیز اداره شهروندی و مهاجرت کانادا واجد شرایط بودن متقاضیان جهت انجام کار در کانادا را مشخص می‌کنند. در اغلب مواقع افراد باید برای کار در کانادا اجازه کار موقت دریافت کنند.
بجز موارد خاصی که صدور اجازه کار موقت بدون داشتن پیشنهاد کار و تاییدیه HRSDC نیز امکان‌پذیر است در سایر موارد داشتن پیشنهاد کار ازیک کارفرمای کانادایی که در آن میزان دستمزد، شرح وظایف، و طول مدت کار پیشنهادی مورد شاره قرار گرفته است و نیز تاییدیه HRSDC پیشنیاز تقاضای اجازه کار موقت در کاناداست. برای اینکه پیشنهاد کار به تایید HRSDC برسد، کارفرمای صادر کننده پیشنهاد باید ثابت کند که نتوانسته است یک شهروند یا مقیم دائم کانادا را برای استخدام در شغل مورد نظر بیابد و تاییدیه HRSDC بیان می‌کند که استخدام یک خارجی در سمت مورد نظر تاثیری منفی بر بازار کار کانادا نخواهد داشت. شخصی که پیشنهاد کار تایید شده‌ای از یک کارفرمای کانادایی در دست دارد می‌تواند با تکمیل فرم‌های مورد نیاز و ارسال آنها به اداره شهروندی و مهاجرت کانادا درخواست اجازه موقت کار در کانادا بنماید. در اغلب موارد این درخواست باید از خارج از کانادا ارسال شود ولی در برخی موارد بعضی از افراد می‌توانند این درخواست را از داخل کانادا یا در پایانه‌های مرزی ورود به این کشور نیز ارسال کنند. از جمله این موارد می‌توان دانشجویان تمام وقت خارجی شاغل به تحصیل در کانادا یا همسران‌شان و نیز افرادی که با داشتن اجازه کار موقت در کانادا مشغول به کارند و قصد دارند در شغل دیگری اجازه کار بگیرند را نام برد. 

صدور اجازه کار موقت بدون نیاز به تاییدیه HRSDC
در موارد خاصی دریافت اجازه کار بدون در دست داشتن پیشنهاد تایید شده کار از یک کارفرمای کانادایی نیز امکان پذیر است. این موارد عبارتند از:

• کارگرانی که بر اساس موافقت‌نامه‌های بین‌المللی مثل NAFTA برای کار به کانادا وارد می‌شوند.
  
  • کسانی که استخدام آنها نفع ویژه‌ای را نصیب شهروندان و ساکنین کانادا می‌کند. از جمله این افراد می‌توان برخی از کارآفرینان را نام برد.
    
    • کسانی که استخدام آنها فرصت شغلی مشابهی را برای کانادایی‌ها در خارج از کشور ایجاد می‌کند. مثلا افرادی که در برنامه‌های تبادل معلم مشارکت می‌کنند.
      
      • دانشجویان خارجی مشغول به تحصیل در کانادا که کسب تجربه کاری بخشی از برنامه تحصیلی ایشان محسوب می‌گردد.
        
        • همسران دانشجویان خارجی تمام وقتی که با داشتن ویزای تحصیلی در کانادا مشغول به تحصیل اند.
          
          • همسران کارگران خارجی که با در دست داشتن اجازه کار موقت در کانادا مشغول به کارند.
            
            • کسانی که قصد دارند در کارهای خیریه و یا مذهبی مشارکت کنند.
              

پرستار سرخانه (Live-In Caregiver)
پرستاران سرخانه یا به عبارتی پرستاران شبانه‌روزی افرادی هستند که مستقلا و بدون نیاز به سرپرست می‌توانند خدمات نگهداری از کودکان، سالمندان، و معلولین را ارائه کنند. این خدمات در منازل شخصی افراد ارائه می‌شود و پرستار سرخانه در منزل شخص دریافت کننده سرویس ( یا به عبارتی کارفرمای خود) سکونت و زندگی می‌کند. برای اینکه به عنوان پرستار سرخانه در کانادا کار کنید باید برای برنامه Live-In Caregiver اقدام نمایید و در صورتی که واجد شرایط این برنامه باشید و پذیرفته شوید اجازه کار موقت در کانادا برایتان صادر می‌شود. کسانی می‌توانند برای این برنامه اقدام کنند که تحصیلاتی معادل حداقل دیپلم دبیرستان کانادا داشته باشند و در سه سال قبل از اقدام یک دوره آموزشی حداقل شش ماهه مرتبط با کاری که قصد دارند انجام دهند را گذرانده و یا حداقل یک سال تجربه کاری تمام وقت و مرتبط        (حداقل شش ماه از این تجربه یک ساله باید مداوم و در استخدام کارفرمای واحدی باشد) ارائه کنند.بعلاوه متقاضی باید پیشنهاد کار تایید شده‌ای از یک کارفرمای کانادایی ( کسی که خدمات پرستاری به وی ارائه می‌شود و پرستار در منزل وی زندگی خواهد کرد) در اختیار داشته باشد. پرستار و کارفرما باید قراردادی را به امضا رسانده باشند که در آن جزییات شرایط کار و شرح وظایف پرستار مورد اشاره قرار گرفته است. طبیعتا توانایی خواندن، فهمیدن، و صحبت کردن به انگلیسی یا فرانسه در حد و اندازه‌ای که پرستار در انجام وظایف محول شده به مشکل برنخورد از الزامات دیگر اقدام برای اجازه کار موقت تحت برنامه Live-In Caregiver است.

ویرایش توسط MaMi به دلیل درخواست کاربر جهت به روز آوری ارسال