مهسا جان به نظر من مهم نیست که ما در زندگی به چه "نتایجی" می رسیم. مهم این هست که ما چه "تلاشی" برای رسیدن به اهدافمان کرده ایم. چرا که وقتی ما به گذشته خودمان نگاه می کنیم و آن را مرور می کنیم آن چیزی که در نهایت، احساس رضایت درونی ما را شکل می دهد میزان تلاش و گام هایی است که در راستای مرزهای باورها و رویاهای راستینمان برداشته ایم، فارغ از اینکه چه نتیجه ای حاصل شده باشد.
جوهره و ضمیر انسان به گونه ای است که با حرکت به تحول می رسد و برای حرکت می بایست تغییر کرد. می بایست شرایط جدید را تجربه کرد و دوباره از نو ساختن را یاد گرفت. اگر از ترس تغییر در یک نقطه بمانیم، لحظات ارزشمند ما سپری می شوند بدون آنکه تغییر و تحول خاصی در ما رخ داده باشد. سنگ بیابان دهه ها و سده ها و بلکه هزاره ها در یک نقطه ثابت می ایستد، یک برکه هم همین طور. ولی اینها هیچگاه معنا و لذت پیشرفت و تغییر و تحول را نمی چشند. ولی مورچه بیابان و ماهی برکه به اندازه همان اندک حرکتشان از زندگی آگاهانه سهم می برند. گاهی می بایست بی باک بود و دل به دریا زد. می بایست قوی بود و شرایط را ساخت. چون اگر ما شرایط را نسازیم و به آنها تن در دهیم این شرایط خواهند بود که ما را و زندگی مان را خواهند ساخت و حتی باورها و رویاهایمان را شکل خواهند داد.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم / موجیم که آسودگی ما عدم ماست
جوهره و ضمیر انسان به گونه ای است که با حرکت به تحول می رسد و برای حرکت می بایست تغییر کرد. می بایست شرایط جدید را تجربه کرد و دوباره از نو ساختن را یاد گرفت. اگر از ترس تغییر در یک نقطه بمانیم، لحظات ارزشمند ما سپری می شوند بدون آنکه تغییر و تحول خاصی در ما رخ داده باشد. سنگ بیابان دهه ها و سده ها و بلکه هزاره ها در یک نقطه ثابت می ایستد، یک برکه هم همین طور. ولی اینها هیچگاه معنا و لذت پیشرفت و تغییر و تحول را نمی چشند. ولی مورچه بیابان و ماهی برکه به اندازه همان اندک حرکتشان از زندگی آگاهانه سهم می برند. گاهی می بایست بی باک بود و دل به دریا زد. می بایست قوی بود و شرایط را ساخت. چون اگر ما شرایط را نسازیم و به آنها تن در دهیم این شرایط خواهند بود که ما را و زندگی مان را خواهند ساخت و حتی باورها و رویاهایمان را شکل خواهند داد.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم / موجیم که آسودگی ما عدم ماست
ای دگرگون کننده ی دل ها و چشم ها / ای گرداننده ی روزها و شب ها / ای تغییر دهنده ی روزگار و انسان ها / حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما
.We are all visitors to this time, this place. We are just passing through. Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love... and then we return home
Aboriginal Proverb -
