(15-10-2013, 10:48 AM)'saaaaam' نوشته:سلامدوستان میخوام نتیجه تجربیات خودم که حاصل چند سال پیگیری و اقدام برای اپلای هست را برای شما بنویسمدوستان که من را میشناسن از سال ... من پیگیر بودم و چیزی در حدود 100 تا دانشگاه اپلای کردم و تعداد بسیار زیادی مقاله چه فارسی و چه انگلیسی نوشتم و خلاصه کنم بجز معدل لیسانسم رزومم در حد نهایت عالی هستراستش بچه ها الان که منتظر جواب چند دانشگاه اخری که اپلای کردم هستم به چند نکته مهم رسیدم که فکر کنم بهتر هست برای کسانی که هنوز اول راه هستن بگم که اشتباهات من را تکرار نکنن1 بچه ها اگر از دوره لیسانس معدل بالایی ندارید بنظر من معدل بالای فوق لیسانس خیلی نمی تونه رزومه شما را قوی کند و بورس شما را تضمین کند برای یکسال درس خوندن برای جی ار ای یا جیمت برنامه ریضی کنید و چند مقاله ای اس ای هم مد نظر قرار بدین2 یادتون باشه فارغ التحصیل شدن از دانشگاه ازاد و دانشگاه تهران یا .. برای رشته های علوم انسانی خیلی تاثیر نداره چون کلا رشته های خانواده مدیریت و حسابداری زیاد اونور اب شناخته شده نیستن و احتمال ریجکت شدن را در نظر بگیرید3 یک نکته که خودم بهش رسیدم را میگم اگر پروپوزال درست حسابی نداشته باشید خصوصا در رشته های علوم انسانی اصلا به فکر بورس نباشید خدایش بیس روش تحیقی ما بسیار ضعیف هست این اش های شعله قلمکار که تحت عنوان پروپوزال مستر یا حتی دکتری در ایران تصویب و حتی دفاع هم می کنن را مد نظر قرار ندین قشنگ یک کتاب روش تحقیق درست حسابی خارجی بگیرید و بخونید اگر فهمیدین روشتحقیق یعنی چی بعد به فکر اپلای بیفتید حتی کتاب روش تحقیق دکتر خاکی هم هنوز خیلی جای حرف داره4 اگر در این حین برای شما مورد ازدواج خوبی پیش امد به هیچ عنوان رد نکنید ارزش خارج رفتن در مقابل داشتن یک خانواده خوب هیچی نیست من این اشتباه را کردم و الان دارم همه تلاشم را می کنم تا جبران کنم کسی با همه وجودش من را دوست داشت دلش را شکاندم و الان دارم همه تلاشم را دارم می کنم بدستش بیارم دوباره چون حالا فهمیدم داشتن کسی که همه جوره در کنار ادم هست با هزار تا دکتری و ... قابل مقایسه نیست البته هنوز موفق نشدم بهش برسم شما اشتباه من را نکنید اصلا خارج رفتن ارزش نداره5 اگر شغل خوبی به شما پیشنهاد شد تحت هیچ شرایطی قربانی اپلای و رفتن به خارج نکنید هیچ کجای دنیا مثل ایران نمیشه پول در اورد و امکانات مناسب برای خانواده و خودتون فراهم کنید6 یادتون باشه حداکثر تا 30 سال باید برین برای ادامه تحصیل بعد از 30 سال تا 35 سال مناسبه ولی من توصیه اکید میکنم زیر 30 اگر نیستید بیخیال رفتن بشید چون دیگه خیلی در ایران وابستگی پیدا کردین که خودتون ظاهرا متوجه نمیشید تا نرید از ایران متوجه نمیشید7 اخیرا بدون داشتن مقاله میتونم بگم اصلا شانس برای بورس ندارین اگر شرایط شما همان بود که گفتم حتما مقاله ای اس ای یکی دو تا چاپ کنید8 تا ایران هستید به اطرافیانتون محبت کنید چون خیلی زود دیر میشه خصوصا پدر و مادر هیچ چیز و هیچکس جای اونا را برای شما در دنیا نمی گیره یادتون باشه اگر ارتباط مناسبی با انها ندارید قبل رفتن روابط خود را بهبود ببخشید تا بعدها دلتون نسوزهاز همه شما دوستان التماس دعا دارم
سلام سام عزیز و همه دوستان،
واقعا به موضوعات خیلی مهمی اشاره کردی. من هم 20-30 جا تا حالا اپلای کردم و هنوز پذیرش نگرفتم. دو سال از زندگیم رو تا الان گذاشتم و در این پروسه اپلای که هنوز به ثمر ننشسته درس های عجیبی گرفتم و این تجربیات که بیان می شود تعریف کردن خاطره نیست.. بلکه دوستانی که در مسیر اپلای هستند بدونند که زندگی فقط اپلای نیست و حواسشون به بقیه قسمت هایی دیگر زندگی هم باشه.. و امیدوارم مدیران عزیز پست ها رو پاک نکنند
در مورد اینکه گفتی:
کسی با همه وجودش من را دوست داشت دلش را شکاندم و الان دارم همه تلاشم را دارم می کنم بدستش بیارم دوباره چون حالا فهمیدم داشتن کسی که همه جوره در کنار ادم هست با هزار تا دکتری و ... قابل مقایسه نیست البته هنوز موفق نشدم بهش برسم شما اشتباه من را نکنید اصلا خارج رفتن ارزش نداره
منم همچین موردی برام اتفاق افتاد دل کسی رو شکوندم با تمام وجود منو می پرستید. ***** و میدونم که قطعا اینکارش از شدت دوست داشتن من بود ولی من توی خواب بودم همه فکر و ذکرم اپلای بود و اون رفته بود حاشیه و بارها دلش رو ناخواسته شکستم و... والان واقعا اون دیگه رفت ، ازدواج کرد و من موندم و ... باور کنید دوستان اگه الان دانشگاه هاروارد هم بهم پذیرش بدهد دیگه واسم مهم نیست! همه یه جای می فهمن که زندگی همش مقاله و درس و کار نیست. امیدورام قبل از اینکه خیلی دیر شده باشه انسان به این نتیجه برسه. برخی حتی عضو خانوادشون یا دوستشون رو از دست داد ه اند وبعد فهمیده اند که ای وای چقدر من غرق بودم که حواسم به این نبود! ولی دیگه خیلی دیرشده!!
یادمون باشه که درسته در ایران ما خیلی کمبود ها داریم اما می تونیم از نعمت ها ی معنوی که داریم لذت ببریم، خانواده ،دوستان، عشق و محبت و... در یک کلام نباید غرق اپلای شد و همه چیز رو فراموش کرد که زندگی بسیار کوتاه تر از اونی هست که فکرشو می کنیم...
در مورد شغل هم نظرم با نظر تو یکی هست که از کسب درامد نباید غافل شد و همه چیز رو نباید به بعد از خارج محول کرد
مرسییی
واقعا به موضوعات خیلی مهمی اشاره کردی. من هم 20-30 جا تا حالا اپلای کردم و هنوز پذیرش نگرفتم. دو سال از زندگیم رو تا الان گذاشتم و در این پروسه اپلای که هنوز به ثمر ننشسته درس های عجیبی گرفتم و این تجربیات که بیان می شود تعریف کردن خاطره نیست.. بلکه دوستانی که در مسیر اپلای هستند بدونند که زندگی فقط اپلای نیست و حواسشون به بقیه قسمت هایی دیگر زندگی هم باشه.. و امیدوارم مدیران عزیز پست ها رو پاک نکنند
در مورد اینکه گفتی:
کسی با همه وجودش من را دوست داشت دلش را شکاندم و الان دارم همه تلاشم را دارم می کنم بدستش بیارم دوباره چون حالا فهمیدم داشتن کسی که همه جوره در کنار ادم هست با هزار تا دکتری و ... قابل مقایسه نیست البته هنوز موفق نشدم بهش برسم شما اشتباه من را نکنید اصلا خارج رفتن ارزش نداره
منم همچین موردی برام اتفاق افتاد دل کسی رو شکوندم با تمام وجود منو می پرستید. ***** و میدونم که قطعا اینکارش از شدت دوست داشتن من بود ولی من توی خواب بودم همه فکر و ذکرم اپلای بود و اون رفته بود حاشیه و بارها دلش رو ناخواسته شکستم و... والان واقعا اون دیگه رفت ، ازدواج کرد و من موندم و ... باور کنید دوستان اگه الان دانشگاه هاروارد هم بهم پذیرش بدهد دیگه واسم مهم نیست! همه یه جای می فهمن که زندگی همش مقاله و درس و کار نیست. امیدورام قبل از اینکه خیلی دیر شده باشه انسان به این نتیجه برسه. برخی حتی عضو خانوادشون یا دوستشون رو از دست داد ه اند وبعد فهمیده اند که ای وای چقدر من غرق بودم که حواسم به این نبود! ولی دیگه خیلی دیرشده!!
یادمون باشه که درسته در ایران ما خیلی کمبود ها داریم اما می تونیم از نعمت ها ی معنوی که داریم لذت ببریم، خانواده ،دوستان، عشق و محبت و... در یک کلام نباید غرق اپلای شد و همه چیز رو فراموش کرد که زندگی بسیار کوتاه تر از اونی هست که فکرشو می کنیم...
در مورد شغل هم نظرم با نظر تو یکی هست که از کسب درامد نباید غافل شد و همه چیز رو نباید به بعد از خارج محول کرد
مرسییی
ما فراموش شده گانیم جز نعره صدایی نیست...
ما زنده کفن شده گانیم جز دریدن راهی نیست..
ما زنده کفن شده گانیم جز دریدن راهی نیست..
