می تونم دلتنگی و غربت رو تحمل کنم؟؟

[mgorji]

راستش این دغدغه همه کسانی است که هدفشان پذیرش است، هر چند آدم وابسته ای نباشند باز هم بالاخره این یکی از مواردی است که باید روش  خیلی فکر کرد. البته برای خانم ها تصمیم گیری خیلی سخت تره. باید خیلی فکر کنی که هدفت از رفتن چیه آیا هدفت آنقدر بزرگه که این جدا شدن ارزشش را داره؟ البته اگه مثل من و خیلی از دوستان باشی  خوانوادت پشتت هستن (خب شرابط جامعه را میبیند و چاره ای هم ندارند!!) و حتی حمایتت هم خواهند کرد. اگر واقعا تصمیمت جدی برای رفتن خواهشا طولش نده و اهمیتی به این حرفها نده چون هر چی زمان بگذره به ضررت خواهد بود و هر چه سنت بالاتر بره وابستگی به خانواده بیشتر خواهد بود و جدا شدن به تبع آن سخت تر. تازه این اول راه است ممکن است زحمت خودت را بکشی و نتونی پذیرش بگیری پس باید توان تحمل تمام این سختی ها را داشته باشی
برای همه دوستان  آرزوی موفقیت می کنم

 

متاسفانه خانواده من پشتم نیستم البته نه به لحاظ مالی به لحاظ معنوی!
در ضمن اگه واقعا این قدر پذیرش گرفتن دور از دسترس هست چرا این همه آدم همه برنامه زندگی شون رو روی ی مساله غیر قابل پیش بینی و احتمالی بنا کردند؟ این منطقییه؟!!