می تونم دلتنگی و غربت رو تحمل کنم؟؟

[nixe2006]

من نمیگم دوری از خانواده آسونه ولی تا اونجایی که خودم تجربه کردم خانواده همیشه از موفقیت من خوشحال شده و لذتبخشه وقتی پدرم منو به دوستش می خواد معرفی کنه با افتخار بگه دخترمه که داره فوق لیسانس میخونه یا تدریس می کنه یا این کارو میکنه یا اون کارو میکنه.خیلی فرق میکنه با اینکه پدر آدم از آدم هیچی تو جمع نتونه بگه و سرشو بندازه پایین.منظورم اینه خانواده اگه ببینه موفقید با دوری کنار میاد.شما ها هم انقدر اونجا کار واسه انجام دارید و سرتون شلوغه که نمیشینید غصه غربتو بخورید.مگه اونجا ایرانه که بیکار بگردید و هی تو فکر و خیال فرو برید.فکر میکنین اونا چرا بی احساس به نظر میان؟چون روز اونا با روز ما فرق داره.زیاد کار میکنن.خیالتون راحت.
اینو هم در نظر بگیرید که وضع ایران با این تحریمها هر روز بدتر میشه و به زودی یک کشور عقب افتاده میشیم. من که نمیتونم به خاطر احساسات با آیندم بازی کنم.دیگه خودتون میدونید.