مقررات مربوط به نوع و شکل موادی که درون carry on می گذارید خیلی سخت گیرانه هست و بسته به کشورش ممکنه این سخت گیری ها کم و زیاد باشه.
* اولین مورد وسایل تیز و برنده (مثل چاقوی ناخن گیر) یا وسایلی که می تونند به وسایل تیز و برنده تبدیل بشن (مثل شیشه یا قوطی شیشه ای) هست که نمیشه برد. برای نمونه در فرودگاه دوحه من دیدم قیچی "دو سانتی" یک نفر رو ازش گرفتن.
* دومین مورد وسایلی که می تونند به شکلی برای خفه کردن استفاده بشن مثل طناب، سیم شارژر لپ تاپ یا موبایل و مانند اینها (سخت گیری در این مورد کمتر از بالایی ها هست ولی برای اطمینان سیم شارژر و اینطور چیزها رو در چمدون بگذارید.)
* سومین مورد مایعات هست چون ممکنه مثل نیتروگلیسیرینی، اسیدی چیزی باشن یا خاصیت انفجاری داشته باشند. به همین دلیل بیشتر فرودگاه ها اجازه حمل بیشتر از قوطی هایی با حجم 100 میلی لیتر مایع رو نمیدن و اگر هم بدن احتمالا اون رو چک می کنند. مثلا یک بار در یکی از فرودگاه های ترکیه دیدم به مسافر گفت یه کم از آب معدنی اش رو بخوره (برای اطمینان از اینکه اسید یا نیتروگلیسیرین و اینها نباشه).
* چهارمین مورد اسپری ها هستند چون ممکنه اسپری فلفلی چیزی باشند برای همین ادکلن و عطر و دئودورانت و این طور چیرها رو هم در چمدون بگذارید بهتره.
* پنجمین مورد چیزهایی هست که با تکانه های هواپیما احتمال پحش شدن اونها در کابین مسافرها وجود داشته باشه مثل چیپس و پفک. اینطور چیزها باید در محفظه های پلاستیکی باشه. مثلا احتمال داره پفک در بسته رو گیر ندن ولی دربازش رو گیر بدن. مربا و اینطور چیزها رو هم تقریبا نمیشه برد.
در کل چیزهایی رو در carry on بگذارید که اگر گیر دادن بتونید به راحتی از شرش خلاص بشین. افرادی که مسوول کنترل carry on هستند بیشتر از نظر امنیتی وسایل درونش رو چک می کنند و کاری به وزن اونها ندارند چون مسوولش بیشتر اون افرادی هستن که کارت پرواز رو صادر می کنند.
از نظر اعلام کردن هر چیزی که قابل اعلام باشه از خشکبار گرفته تا پول نقد و اشیای قیمتی بیش از 10 هزار دلار و مانند اینها حتی اگر در جیبتون هم گذاشته باشین باید اعلام بشه.
* اولین مورد وسایل تیز و برنده (مثل چاقوی ناخن گیر) یا وسایلی که می تونند به وسایل تیز و برنده تبدیل بشن (مثل شیشه یا قوطی شیشه ای) هست که نمیشه برد. برای نمونه در فرودگاه دوحه من دیدم قیچی "دو سانتی" یک نفر رو ازش گرفتن.
* دومین مورد وسایلی که می تونند به شکلی برای خفه کردن استفاده بشن مثل طناب، سیم شارژر لپ تاپ یا موبایل و مانند اینها (سخت گیری در این مورد کمتر از بالایی ها هست ولی برای اطمینان سیم شارژر و اینطور چیزها رو در چمدون بگذارید.)
* سومین مورد مایعات هست چون ممکنه مثل نیتروگلیسیرینی، اسیدی چیزی باشن یا خاصیت انفجاری داشته باشند. به همین دلیل بیشتر فرودگاه ها اجازه حمل بیشتر از قوطی هایی با حجم 100 میلی لیتر مایع رو نمیدن و اگر هم بدن احتمالا اون رو چک می کنند. مثلا یک بار در یکی از فرودگاه های ترکیه دیدم به مسافر گفت یه کم از آب معدنی اش رو بخوره (برای اطمینان از اینکه اسید یا نیتروگلیسیرین و اینها نباشه).
* چهارمین مورد اسپری ها هستند چون ممکنه اسپری فلفلی چیزی باشند برای همین ادکلن و عطر و دئودورانت و این طور چیرها رو هم در چمدون بگذارید بهتره.
* پنجمین مورد چیزهایی هست که با تکانه های هواپیما احتمال پحش شدن اونها در کابین مسافرها وجود داشته باشه مثل چیپس و پفک. اینطور چیزها باید در محفظه های پلاستیکی باشه. مثلا احتمال داره پفک در بسته رو گیر ندن ولی دربازش رو گیر بدن. مربا و اینطور چیزها رو هم تقریبا نمیشه برد.
در کل چیزهایی رو در carry on بگذارید که اگر گیر دادن بتونید به راحتی از شرش خلاص بشین. افرادی که مسوول کنترل carry on هستند بیشتر از نظر امنیتی وسایل درونش رو چک می کنند و کاری به وزن اونها ندارند چون مسوولش بیشتر اون افرادی هستن که کارت پرواز رو صادر می کنند.
از نظر اعلام کردن هر چیزی که قابل اعلام باشه از خشکبار گرفته تا پول نقد و اشیای قیمتی بیش از 10 هزار دلار و مانند اینها حتی اگر در جیبتون هم گذاشته باشین باید اعلام بشه.
(28-06-2014, 07:40 PM)'Solaris' نوشته:ممنون از راهنماییتون. چون من بین پروازای داخلی آمریکام فقط 2 ساعت و 55 مین وقت دارم، تصمیم گرفتم هیچ نوع ماده غذایی درون چمدونم نگذارم، حالا به نظرتون اگه بیام تو carry on خشکبار و آلو و چایی خشک و از این دست مواد حمل کنم باید اعلام کنم؟
ای دگرگون کننده ی دل ها و چشم ها / ای گرداننده ی روزها و شب ها / ای تغییر دهنده ی روزگار و انسان ها / حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما
.We are all visitors to this time, this place. We are just passing through. Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love... and then we return home
Aboriginal Proverb -
