07-10-2014, 02:14 AM
رتبه دانشگاه ها هم در پیشرفت تحصیلی و کاری اهمیت داره با این حال توانمندی های فردی هم اهمیت خیلی زیادی داره به ویژه در مورد کارهای شرکتی و صنعت که فقط به مهارت های عملی و تجارب کاری شما نگاه میشه و اینکه از کجا فارغ التحصیل شدین در درجه دوم اهمیت قرار می گیره.
از اینها گذشته شما می بایست گزینه های پیش روتون رو ببینید و بعد تصمیم بگیرید که کدوم از بقیه بهتر هست. هر کدوم از قلمروهای کانادا تقریبا یک دانشگاه خیلی معروف داره مثل بریتیش کلمبیا، آلبرتا، تورنتو و مک گیل که دارای رتبه جهانی دو رقمی هستند و 3-2 دانشگاه که اونها هم به نسبت معروف هستند و دارای رتبه هایی در حدود 100 تا 500 هستند و استانداردهای آموزشی اونها کم و بیش یکی هست و مهارت های فردی افرادی که از این دانشگاه ها فارغ التحصیل میشن هست که شانس کار پیدا کردن اونها رو بیشتر می کنه.
در ناحیه کبک کانادا هم به هر حال دانشگاه مک گیل به دلیل قدمتش و اینکه مثل دانشگاه تهران دانشکده پزشکی داره معروف تر هست و بعد از اون دانشگاه کنکوردیا و مونترال معروف هستند و از دید گرایش های مهندسی به نظر من تفاوت خیلی چشمگیری بین اینها وجود نداره. درست مثل مقایسه کردن گرایش های مهندسی دانشگاه های تهران، علم و صنعت و خواجه نصیر هست. همون بحث مدرک گرایی هست وگرنه در شرکتی که خود من سال ها در ایران کار می کردم دانشجوی دانشگاه های تهران بود، از شهرستان بود از دانشگاه آزاد و جاهای دیگه هم بود و کسی اصلا به اینکه از کجا فارغ التحصیل شدین توجه نمی کرد بلکه خروجی فردی شما بیشتر مدنظر بود.
بعد از این دسته دوم دانشگاه های 500 تا 1000 هستند که یک مقدار استانداردهاشون پایین هست ولی همچنان برای فردی که قصد کار کردن در صنعت رو داشته باشه به نظرم خیلی تفاوتی نمی کنه و بعد از اونها هم رتبه های بالای 1000 که بیشتر حالت کالج دارند و ممکنه اصلا دکترا نداشته باشند.
شما از یک رتبه بندی مثل این یا رتبه بندی های دیگه، بسته به توان مالی تون در هر محدوده حدودا 150 تایی، برای 1 تا 3 دانشگاه اپلای کنید. وقتی نتایج پذیرش اومد راحت تر می تونید بین گزینه های موجود تصمیم بگیرید.
از اینها گذشته شما می بایست گزینه های پیش روتون رو ببینید و بعد تصمیم بگیرید که کدوم از بقیه بهتر هست. هر کدوم از قلمروهای کانادا تقریبا یک دانشگاه خیلی معروف داره مثل بریتیش کلمبیا، آلبرتا، تورنتو و مک گیل که دارای رتبه جهانی دو رقمی هستند و 3-2 دانشگاه که اونها هم به نسبت معروف هستند و دارای رتبه هایی در حدود 100 تا 500 هستند و استانداردهای آموزشی اونها کم و بیش یکی هست و مهارت های فردی افرادی که از این دانشگاه ها فارغ التحصیل میشن هست که شانس کار پیدا کردن اونها رو بیشتر می کنه.
در ناحیه کبک کانادا هم به هر حال دانشگاه مک گیل به دلیل قدمتش و اینکه مثل دانشگاه تهران دانشکده پزشکی داره معروف تر هست و بعد از اون دانشگاه کنکوردیا و مونترال معروف هستند و از دید گرایش های مهندسی به نظر من تفاوت خیلی چشمگیری بین اینها وجود نداره. درست مثل مقایسه کردن گرایش های مهندسی دانشگاه های تهران، علم و صنعت و خواجه نصیر هست. همون بحث مدرک گرایی هست وگرنه در شرکتی که خود من سال ها در ایران کار می کردم دانشجوی دانشگاه های تهران بود، از شهرستان بود از دانشگاه آزاد و جاهای دیگه هم بود و کسی اصلا به اینکه از کجا فارغ التحصیل شدین توجه نمی کرد بلکه خروجی فردی شما بیشتر مدنظر بود.
بعد از این دسته دوم دانشگاه های 500 تا 1000 هستند که یک مقدار استانداردهاشون پایین هست ولی همچنان برای فردی که قصد کار کردن در صنعت رو داشته باشه به نظرم خیلی تفاوتی نمی کنه و بعد از اونها هم رتبه های بالای 1000 که بیشتر حالت کالج دارند و ممکنه اصلا دکترا نداشته باشند.
شما از یک رتبه بندی مثل این یا رتبه بندی های دیگه، بسته به توان مالی تون در هر محدوده حدودا 150 تایی، برای 1 تا 3 دانشگاه اپلای کنید. وقتی نتایج پذیرش اومد راحت تر می تونید بین گزینه های موجود تصمیم بگیرید.
(06-10-2014, 11:17 PM)'nanock' نوشته: سلام،
آقا من با یکی از دانشجویان دکترا که مسئول contact اولیه اس تماس گرفتم(ایمیل زدم)، اونم گفت که ایمیل رو به استادش فرستاده که بخونه باهات تماس میگیره.....
آقا من دارم از استرس میمیرم.... اینجا دانشگاه خوبیه؟ .... فردا نرم دست از پا درازتر برگردم؟ ..... منظورم اینه که اگه رفتم تحقیقاتی که انجام دادم و انشااله دکتر شدم، میتونم جایی استخدام بشم؟
آقا یکی کمک کنه....
ای دگرگون کننده ی دل ها و چشم ها / ای گرداننده ی روزها و شب ها / ای تغییر دهنده ی روزگار و انسان ها / حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما
.We are all visitors to this time, this place. We are just passing through. Our purpose here is to observe, to learn, to grow, to love... and then we return home
Aboriginal Proverb -