04-12-2011, 05:35 PM
من حتی ذره ای به فکر ادامه تحصیل در خارج از ایران نبودم تا اینکه در ترم دوم ارشد، یکی از اساتیدی که از نظر بار علمی در وضعیت بسیار ضعیفی قرار داشت، امتحان عجیبی از درس 4 واحدیش گرفت و نمره تمام بچه های کلاس رو بین 7 تا 9 داد (البته بعدها رو نمودار برد و همه رو 12 تا 14 داد). من با دلیل و برهان درست بودن پاسخ سوالات امتحانیم رو بهش نشون می دادم و اون زیر بار نمیرفت و حاضر نبود دوباره نگاهی به برگه ام بندازه. خب جبران چنین نمراه ای در دوران ارشد کار بسیار سختیه و تاثیر بدی روی معدل میذاره. همین باعث شد معدل ارشد من از معدل لیسانسم کمتر بشه. توی بحث هایی که من باهاش داشتم، اون معتقد بود که سطح علمی بچه ها خیلی ضعیفه و حقشون کمتر از این هم بوده (در حالیکه بچه های کلاس همه نفرات برتر و تک رقمی کنکور ارشد بودند).
این قضیه اثر بدی روی من گذاشت و واقعا به این نتیجه رسیدم که در این سیستم آموزشی که نه منطق توش جریان داره، نه انصاف و نه سواد و اطلاعات، نمیتونم ادامه بدم. واسه همینم تصمیم به اپلای گرفتم و هیچ چیزی، از جمله شرایط کاری خوب، نداشتن مشکلات مختلف و ... در ایران، من رو منصرف نخواهد کرد.
این قضیه اثر بدی روی من گذاشت و واقعا به این نتیجه رسیدم که در این سیستم آموزشی که نه منطق توش جریان داره، نه انصاف و نه سواد و اطلاعات، نمیتونم ادامه بدم. واسه همینم تصمیم به اپلای گرفتم و هیچ چیزی، از جمله شرایط کاری خوب، نداشتن مشکلات مختلف و ... در ایران، من رو منصرف نخواهد کرد.
