14-12-2015, 05:47 PM
سلام دوستان من هم توو این پست میخوام بگم اگه برمیگشتم عقب چه میکردم هم همفکری ازتون میخوام
من اگه برمیگشتم عقب به روزی که دوستم از یکی از دانشگاه های آمریکا پذیرش گرفته بود و داشتیم باهم توویه خیابون ولیعصر خداحافظی میکردیم. یکم به خودم جرات میدادم و حداقل به خودم اجازه میدادم بهش فکر کنم. زمانی که دوستم بهم گفت از لیسانسم میشه پذیرش گرفتو من گوش نکردم. عمرمو آتیش زدم. من امسال بعد دو ترم دکتری تصمیم گرفتم اپلای کنم اما دوستان نابابابم هر روز منو ناامید میکنن ازتون راهنمایی میخوام بعد از شوک امروز یکی از اساتید به من اکی داد البته بدون فاند یکم اعصابم بهم ریخت.
من خیلی خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که هیچ تمایلی برای ادامه تحصیل در ایران ندارم کارهای بی کیفیت، سطح علمی پایین ، پارتی بازی و..... . هیچ آینده ای برای خودم نمیبینم
اما من به خاطر نمرات قشنگم امسال نمیتونم پذیرش بگیرم پس باید به پاییز 2017 یا بهارش فک کنم آیا به نظرتون کار درستیه آخر سال سه دکتری ول کنم و برم ؟ البته زودتر از پنج سال استادم اجازه دفاع نمیده
و ترس از تنهایی اونجا
البته بگم من از روز اول دکترام اصلا خوشحال نبودم و احساس میکردم لحظه لحظه عمرم داره میسوزه. ولی این واژه حیفه که اطرافیانم میگن اعصابمو بهم ریخته
خواهشا راهنمایی کنید یه طرفه به قاضی نرین
ممنون از شما
من اگه برمیگشتم عقب به روزی که دوستم از یکی از دانشگاه های آمریکا پذیرش گرفته بود و داشتیم باهم توویه خیابون ولیعصر خداحافظی میکردیم. یکم به خودم جرات میدادم و حداقل به خودم اجازه میدادم بهش فکر کنم. زمانی که دوستم بهم گفت از لیسانسم میشه پذیرش گرفتو من گوش نکردم. عمرمو آتیش زدم. من امسال بعد دو ترم دکتری تصمیم گرفتم اپلای کنم اما دوستان نابابابم هر روز منو ناامید میکنن ازتون راهنمایی میخوام بعد از شوک امروز یکی از اساتید به من اکی داد البته بدون فاند یکم اعصابم بهم ریخت.
من خیلی خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که هیچ تمایلی برای ادامه تحصیل در ایران ندارم کارهای بی کیفیت، سطح علمی پایین ، پارتی بازی و..... . هیچ آینده ای برای خودم نمیبینم
اما من به خاطر نمرات قشنگم امسال نمیتونم پذیرش بگیرم پس باید به پاییز 2017 یا بهارش فک کنم آیا به نظرتون کار درستیه آخر سال سه دکتری ول کنم و برم ؟ البته زودتر از پنج سال استادم اجازه دفاع نمیده
و ترس از تنهایی اونجا
البته بگم من از روز اول دکترام اصلا خوشحال نبودم و احساس میکردم لحظه لحظه عمرم داره میسوزه. ولی این واژه حیفه که اطرافیانم میگن اعصابمو بهم ریخته
خواهشا راهنمایی کنید یه طرفه به قاضی نرین
ممنون از شما
خداوند سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد، تا وقتی که آنان آنچه را که در خودشان است، تغییر دهند.
