اولین تجارب شما پس از خروج از کشور

[soilman]

دوستان عزیز، در این تاپیک می خواهیم اولین تجربیات خوب و بد شما رو پس از خروج از کشور بشنویم. مطمئناً این تجارب می تونه برای خیلی ها مفید و جالب باشه.

می تونید مختصری در مورد پذیرش و رشته تون توضیح بدید (اگه دوست داشتید) و بعد تجربیاتتون رو از لحظه ای که وارد فرودگاه شدید تا چند روز اول پس از رسیدن به مقصدتون، اینجا بازگو کنید (مدیریت فروم)

درود

تاپیک خوبی باز کردی پژمان جان

من در مقطع ارشد در کشور سوئد مشغول به تحصیل هستم و الان سال دوممه...

به نظرم با توجه به روحیات و انتظارات هر فرد تجارت می تونه متفاوت باشه...

بعد از ورود به کشور مورد نظر اکثرا احساس یه فراغ بال می کنیم و خبری از اون شلوغی و استرسی که اکثرا باهاش تو محیط زندگی و کار مواجه هستیم، هست...گهگاهی برای من پیش اومده که به جز نفس خودم صدای کسی رو نمی شنوم و احساس می کنم که رفتم اون دنیا

هفته های اول باید به خودتون حسابی خوش بگذرونید...با یا بدون هموطن....اگه باشه به نظرم بهتره به خصوص راحت تر میشه با اونا ارتباط برقرار کرد و اطلاعات سریعتر و جامعتری از محیط جدید بگیریم...

کلا دو سه هفته ی اول خیلی مهمه که به خودتون خوش بگذرونید و درستون رو هم یه نگاهی بکنید که اخر ترم یه دفعه ای با کلی کار مواجه نشید

شب خوش

[spt]

یه چیز مهم که الان یادمه که بگم و متاسفانه همیشه یادم میره جایی بنویسم بحث خوراک هست!!
چون اکثر پرواز های بچه ها ترانزیتی هست و با توجه به اینکه معمولا باید مدت طولانی ای توی فرودگاه ها منتظر بمونن یکی از مهمترین کار ها اینه که یه مقدار خوراکی که بمونه مثل ساندویچ و یا بیسکویت همراهشون داشته باشن که توی فرودگاه مجبور نشن اون غذا های خیلی گرون رو بخرن....
همچنین روز های اول نه امکانات آشپزی دارید و نه جایی رو میشناسید واسه همین اون روز ها رو هم اگه چیزی همراهتون باشه خیلی بهتره....
اما یادتون باشه موقع سفر دو تا ساندویچ با خودتون ببرید... (مخصوصا مسافر های آمریکا)

[m0h3n]

من Computer Science در آلمان میخونم.

خوب برای روزهای اول همینطور که دوستان گفتند بهتر هست که تدارکی برای غذا برای هفته اول خودتون داشته باشید. می تونید کنسرو یا مواردی که به لحاظ موندگاری مشکلی نداره با خودتون ببرید. من خودم به شخصه در هفته اول خیلی امکانات و وقت (بخاطر برخی کارهای اداری که لازم هست در روزهای اول ورودتون به کشور جدید انجام بدید) نداشتم و از این قبیل غذاها استفاده کردم.

باضافه اینکه سعی کنید هنوز که ترم شروع نشده حسابی تفریح کنید و به خودتون خوش بگذرونید چون بهترین موقع هست که بدون هیچ مشغولیت ذهنی (در خصوص تحصیل و درس و ....) می تونید تفریح داشته باشید.

خوشبختانه در روزهای اول تجربه بد نداشتم. البته با توجه به برنامه ای به اسم Study Buddy Program که توسط دانشگاه ارائه میشه و یکی از دانشجویان ترم های بالاتر به دانشجوی جدید انتصاب میشه تا راهنمایی های لازم برای روزهای اول پس از ورود انجام بشه مشکل آنچنانی نداشتم.

موفق باشید

[Behnoush]

سلام
چه تاپیک خوبی . منم تجربه مو می نویسم .
در مورد رشته ، من برای پی اچ دی داروسازی مولکولی از University of Connecticut پذیرش با فاند گرفتم و گرایشم طراحی دارو و شیمی پزشکی هست. استادم به طور تخصصی کارش طراحی دارو از منشا میکروارگانیزم های اقیانوسی برای سرطان، مالاریا ، لیشمانیا و ... هست و علاقه شخصی خودم همین طراحی دارو برای سرطانه.
تجربه خروج و خداحافظی تو فرودگاه که فکر کنم برای همه سخته برای منم همینطور بود و دل کندن برام خیلی خیلی سخت بود. خوب بود که چندتا دانشجوی دیگه هم با همون پرواز بودن و بعد از اینکه خداحافظی کردیم از خونواده هامون با هم نشستیم یکم حرف زدیم و حواسمون رو از ماجرا پرت کردیم بخصوص برای یکی مثل من که ویزام سینگله ادم یه فکرای عجیبی میاد سراغش هی میگی وای دیگه معلوم نیست کی برگردم . من پرواز اولم تا لندن رو زیاد خوابیدم و خیلی فکر و غم دوری سراغم نیومد ولی تو پرواز دوم تازه این حس اومد سراغم هی میگفتم وای چکار کردم ، من کیم، اینجا کجاست ، اگه برم اونجا خوب نباشه اگه مشکلی پیش بیاد و ... خلاصه از این فکرا. پیشنهاد میکنم یه چیزی برای سرگرمی و وقت گذرونی توی پروازها داشته باشید چون خیلی طولانین . صندلیه کناریه من یه پیرمردی بود که از لندن تا بوستون رو خواب بود من نمیتونستم تکون بخورم هرچی مهماندار صداش کرد هم بیدار نمیشد. من دیگه میخواستم از روش بپرم چون این همه وقت نشستن خیلی بده آدم کلافه میشه . حتما کتابی جدولی خلاصه یه چیزی که وقت پر کن و حواس پرت کن باشه همراتون داشته باشید غذا هم توی پرواز به اندازه کافی میدن ولی برای مدتی که توی فرودگاه توقف دارید یا جاهای دیگه بد نیست یکم خوراکی توی کیفتون باشه.توی فرودگاه که رسیدم هم چه لندن چه بوستون برخورد ماموری که مدارک رو چک میکنه عالی بود و هیچ سوال خاصی هم نپرسیدن و کارم چند دقیقه بیشتر طول نکشید . برای مواد غذایی هم ساکم رو نگاه کرد ولی هیچ ایرادی نگرفتن. من دانشگاهم یک ساعت و نیم تا بوستون راهه و دیگه پرواز داخلی نداشتم و برای بقیه مسیر بلیط اتوبوس گرفته بودم. از جایی که از اتوبوس پیاده شدم هم با یکی از بچه های ایرانیه اینجا هماهنگ کرده بودم که اومد دنبالم و رسوندم خونه. من خونه رو از قبل از طریق سایت دانشگاه پیدا کرده بودم. هم خونه ای هام ادمای فوق العاده مهربون و خوبی هستن . خونه مال یه خانوم امریکایی پروفسور همین دانشگاست که چون تنهاست و خونه ش خیلی بزرگه هم خونه میگیره و قبلا با من چندجلسه مصاحبه کرده بود )) مردم اینجا واقعا خوش برخوردن و خیلی کمک میکنن . شاید اگه غیر از این بود برای آدم خیلی سخت میشد .من از همون روز اول همه کارام به سرعت و خیلی خوب پیش رفت. قبل از اینکه بیام خیلی نگران بودم چون قرار بود اینجا یه امتحان اسپیکینگ بدم . این امتحان برای تمام دانشجوهای اینترنشنالی که TA گرفتن ضروری هست و کلا هفته اول یه دوره اموزشی و orientation چهار روزه برای TAشدن داشتیم که روز اخرش هم امتحان بود. این دوره خیلی به من کمک کرد و کلی دانشجوهای اینترنشنال دیگه رودیدم اشنا شدیم چندتا ایرانی دیگه هم بودن. امتحان رو هم پاس شدم بیشتر نگرانیم برطرف شد یه روز هم با استادم قرار داشتم و ازمایشگاه رو نشونم داد وخلاصه تجربه روزهای اول من واقعا خوب بود و راضیم. اینجا یه شهر کوچیکه در واقع شهر همون دانشگاست و دور دانشگاه دیگه فقط جنگله و از مراکز خرید و اینجور جاها خیلی فاصله هست و فاصله ها زیاده وگرنه بقیه چیزا خوبه. من این هفته چندروز orientation دارم و پیشنهاد میکنم حتما این orientation ها رو شرکت کنید خیلی توی اعتماد به نفس و سازگار شدن با محیط نقش دارن و اطلاعات خوبی هم به دست میارید. حس دلتنگیه همیشه هست ولی اوضاع کم کم بهتر میشه ببخشید احساس میکنم خیلی پراکنده نوشتم . اگه کسی سوالی به ذهنش رسید که من میتونستم جواب بدم خوشحال میشم کمک کنم.

[m.ost]

در مورد خود سفر من در اینجا توضیحات کامل دادم اما در مورد تجارت بعد از اون.

همونطور که بچه ها هم نوشتن حتما برای یکی دو روز اول یک مقدار خوراکی دمه دستی داشته باشین. اگر میتونین دو سه تا بطری آب. اینجا آبش خوب نیست و من اگه آب نداشتم تا خریدن دستگاه تصفیه واقعا اذیت میشدم. حتما حتما بچه ها ایرانی جایی که میخواین برین پیدا کنین و باهاشون تماس بگیرین. برای کسی که اولین بار به یک شهر وارد میشه همه چیز ناآشناست و پیدا کردن کوچکترین چیزی سخت میشه براتون. معمولا در اکثر دانشگاه ها بچه های ایرانی یک گروهی دارن که یک سایت داشته باشه یا تو فیسبوک باشه. اکثرا هم چون دانشجو هستن وضعیت شما رو درک میکنن و کمکتون خواهند کرد مثلا در مورد گرفتن خونه و سایر مسائل. مثلا ازشون بپرسین چه چیزایی بیارین بهتره. بسته به جایی که میرین ممکنه یک سری چیزا رو پیدا نکنین یا پیدا کردنش سخت باشه.
حتما خونه رو هماهنگ کنین. یا اگر میخواین وقتی رسیدین برین دنبالش مشخص کنین کجا میخواین بمونین. من از قبل گرفته بودم. البته اگر انتخاب های زیادی نداشته باشین و اکثر جاها پر باشه مجبورین به چیزی که هست قناعت کنین. در هر صورت بعد از یک مدت که با شهر آشنا بشین دستتون میاد و بعدا میتونین برین یک جای بهتر.
اطلاعات مربوط به شهر، نقشه و وسایل حمل و نقل عمومی و ... رو من از قبل جمع کرده بودم. خیلی کمکتون میکنه که گیج نشین. آب و هوا رو حتما از قبل چک کنین چجوریه که لباس مناسب رو دمه دست بذارین. کلا یک سری وسایل شخصی تو ساک کابینتون باشه بهتره. که تا باز کردن چمدون ها اذیت نشین. منم همین کار رو کردم. تا چند روز اول ممکنه برنامه خوابتون بهم بخوره. طبیعیه و بعد از یک مدتی درست میشه. فقط سعی کنین روز برین بیرون و قدم بزنین که عادت کنین. در کل بعد از چند روز همه چی روتین میشه براتون پس اصلا نگران نباشین.

[ForeverBlue]

تجربه های اینجانب! 

-در عبور از خیابان، دقت کنید!!! چراغ قرمز یعنی واقعا قرمز!
-مثل وطن عزیزمان، هنگام صحبت کردن با تلفن بلند بلند صحبت نکنید
-آدمهای مست در کشورهای غربی عموماً ترسناک یا خطرناک نیستند و وقتی مست میکنند خودشان به زور راه میروند، چه برسد به این که بخواهند به کسی آسیب بزنند!
- به دستشویی فرنگی به چشم عزیزی نگاه کنید که قرار است سالهای سال با او دوست بمانید. قرار نیست هر چیزی را که میخواهید از شرش راحت شوید، به این دوست عزیز واگذار کنید! مراعات کنید لطفا!