برخورد خانواده ها با فکر رفتن شما به خارج از کشور

[M1KE]

قانون اصلی گذرنامه مربوط به دیماه سال 1351 هست که نسخه کامل اون در سایت مرکز پژوهش های مجلس ایران در دسترس هست. در این قانونی محدودیتی برای گذرنامه و خروج زنان مجرد وجود نداره و فقط در ماده 18 اون برای زنان متاهل، مشمولان وظیفه و افراد زیر 18 سال محدودیت قائل شده.

در 40 سالگی این قانون یعنی در دیماه 1391 با لایحه دولت تغییراتی به مجلس پیشنهاد شد که اون زمان سر و صدای زیادی کرد و بر اساس اون زنان مجرد زیر 40 سال می تونند گذرنامه بگیرند ولی برای خروج ار کشور می بایست از پدر اجازه بگیرند. در وبسایت خبرگزاری مجلس ، شبکه خبر و خیلی از حبرگزاری ها مثل ایسنا به تصویب این لایحه اشاره شده. به هر حال این امکان هم وجود داره که بعد از اون این قانون دوباره رد شده باشه یا مسکوت گذاشته شده باشه. 

دوست من،اشتباه به عرضتون رسوندند،دختران مجرد بالای 18 سال نیازی به اجازه پدر برای گذرنامه و خروج از کشور ندارند.من خودم پارسال همین موقع گذرنامه مو گرفتم و  برای خروج از کشور از چند وکیل هم پرسیدم؛فقط در صورت تاهل نیاز به اجازه شوهر هست.
موفق باشید

 

 

 

[lakistan]

قانون اصلی گذرنامه مربوط به دیماه سال 1351 هست که نسخه کامل اون در سایت مرکز پژوهش های مجلس ایران در دسترس هست. در این قانونی محدودیتی برای گذرنامه و خروج زنان مجرد وجود نداره و فقط در ماده 18 اون برای زنان متاهل، مشمولان وظیفه و افراد زیر 18 سال محدودیت قائل شده.
در 40 سالگی این قانون یعنی در دیماه 1391 با لایحه دولت تغییراتی به مجلس پیشنهاد شد که اون زمان سر و صدای زیادی کرد و بر اساس اون زنان مجرد زیر 40 سال می تونند گذرنامه بگیرند ولی برای خروج ار کشور می بایست از پدر اجازه بگیرند. در وبسایت خبرگزاری مجلس ، شبکه خبر و خیلی از حبرگزاری ها مثل ایسنا به تصویب این لایحه اشاره شده. به هر حال این امکان هم وجود داره که بعد از اون این قانون دوباره رد شده باشه یا مسکوت گذاشته شده باشه. 

 

 

 

دوست من،این خبر مال سال 91 هست.زمان آقای احمدی نژاد،فقط در حد لایحه بوده،و تصویب هم نشده.من پیگیر خبر بعدی در زمان آقای روحانی بودم،همین چند ماه پیش،سخنگوی مجلس اعلام کرده بود،قضیه اجازه پدر اصلا در دستور کار دولت به هیچ وجه نیست.

[M1KE]

من باز هم اخبار رو جستجو کردم مثل اینکه در 7 اسفند همون سال 91 حدود 2 هزار امضا در اعتراض به تصویب این تبصره به فراکسیون زنان مجلس فرستاده شده و  در نهایت فردای اون روز (8 اسفند 91) لایحه منع خروج دختران زیر 40 سال بدون اذن پدر حذف شده.

با این حساب مشکلی برای گرفتن گذرنامه و خروج از کشور دختران مجرد وجود نداره.

[fa_bahareh]

سلام
منم این چند روزه به این مشکل برخوردم
تا همین چند وقت پیش که خانوادم فکر میکردن فقط حرفه میگفتن باشه فاند بگیر برو
البت ممانم از همون اول میگفت برا دکترا برو
یه چند وقتی هم حرفش بود با شوهرت برو
هر چیم میگفتم بابا شوهر دست و پای ادمو میبنده سخته ادم چنتا مسئولیتو با هم بپذیره تو گوششون نمی رفت تا اینکه یکی از دوستامو که دیدن اینجاستو ازدواج کرده چقدر سختشه کوتاه اومدن
حالا که موضوع جدی شده و تلاش منو میبینن زدن زیرش که تنها نمیتونی بری و ما تنها تورو کجا بفرسیم
میگم این همه ادم اونجاس این همه دختر رفتن منم یکیش
میگن تو اینجا یکم دیر میکنی ما دلمون هزار تا راه میره کشور غریب که دستمون ازت کوتاهه چه کنیم؟از دست این رسانه های ملی...
حتی من یکی از دخترای اونجارو نشون مامانمم دادم ولی خب...
با اینکه بچه های همکارای بابامم رفتن و اونام تشویقش میکنن،یکیشونم دختره باباش اولش باهاش رفته کاراشو درست کرده ولی چون خودش مشکل پاسپورت داره و نمیتونه اولش باهام بیاد قبول نمیکنه
دوشب پیش باهاشون جدی حرف زدم حرف اخرشون این بود تنها نمیشه اخرم بابام گفت کلا نه
حالا مامانم میگه برا دکترا برو چون دوستمم میخواد اون موقع اقدام کنه بابامم مشکلش حل میشه تا اون موقع
ولی من نمیدونم چیکار کنم
از طرفی الان موقعیتم بد نیس و میتونم فاند بگیرم ولی اونا اجازه نمیدن
و اینکه میترسم بعد ارشدمم همین حرفو بزنن یا بازم حرف شوهر پیش بیاد
به نظرتون من چکار کنم؟
من ادمی نیستم که قید خانوادمو بزنم چون خیلی برام مهمن و نمیتونم بدون رضایت کاملشون برم
خیلی تو وضعیت بدی گیر کردم
الانم میترسم دوباره باهاشون حرف بزنم چون بابام باهام سرسنگین شده این چن روز
یکمم کوتاه اومدم برا ارشد ولی اخرش که چی؟
بالاخره باید چیکار کنم؟

[butterfly]

سلام دوست عزیز،
متاسفانه این مشکلی که 99 درصد دخترها و در مواردی پسرها دارند. نمی دونم الان ترم چند ارشد هستید به نظرم هنوز برای متقاعد کردنشون وقت دارید. من خودم این پروسه رو از سه سال پیش اغاز کردم و الان خیلی راحت در مورد رفتن تو خونه حرف میزنم ولی اوایل اصلا اینجوری نبود. قوی باشید من اگر خواسته ای داشته باشم هیچ کس نمی تونه مانع من بشه. اینقدر سماجت می کنم تا بهش برسم. شما هم  توقع نداشته باشید که یه شبه و سریع نظرشون عوض بشه تا شما درستون تموم کنید و نمرات زبان بگیرید وقت کافی دارید که به تدریج موافقتشون جلب کنید. حالا شایدم تو این مدت با یکی مثل خودتون که هدفش ادامه تحصیل تو خارج ازدواج کردید هیچ کس از اینده خبر نداره. امیدتون از دست ندید هرچند خودم می دونم این جمله فقط تو حرف راحته و عمل کردن بهش سخته. 

الانم میترسم دوباره باهاشون حرف بزنم چون بابام باهام سرسنگین شده این چن روز
یکمم کوتاه اومدم برا ارشد ولی اخرش که چی؟
بالاخره باید چیکار کنم؟

 

 

[fa_bahareh]

مرسی از راهنماییتون
راستش من هنو کارشناسی هستم و میخواستم برا ارشد برم
تقریبا از قبل از دوره کنکور کارشناسی حرفشو میزدم ولی تا پارسال خیلی جدی نبود
الانم چن وقته میگم ولی خب وضعیت سفید نیست
نمیدونم میتونم برا ارشد راضیشون کنم یا نه بذارم برا دکترا رو مخشون را برم
امیدوارم همونطور که شما راضیشون کردید منم شانسشو داشته باشم

[Michael]

دوست من،اشتباه به عرضتون رسوندند،دختران مجرد بالای 18 سال نیازی به اجازه پدر برای گذرنامه و خروج از کشور ندارند.من خودم پارسال همین موقع گذرنامه مو گرفتم و  برای خروج از کشور از چند وکیل هم پرسیدم؛فقط در صورت تاهل نیاز به اجازه شوهر هست.
موفق باشید

 

سلام دوست عزیز،

خب، الحمدالله رب العالمین و به نستعین که همچین قانونی نبوده و نیست. بله من در این مورد اشتباه نوشتم و همون لحظه دوست بسیار عزیزمون butterfly در پیام بازدید کننده بنده، اینو گفتند و درستش این بوده که با مدیران صحبت مبکردم تا اون قسمتو حذف کنند.
اما متاسفانه اجازه محضری شوهر لازمه، چون یه هفته پیش که رفتم پاسپورتمو عوض کنم دیدم یه زن و شوهری واسه پاسپورت اومده بودند که مسئولش گفت باید برند دفترخونه و اجازه نامه محضری بدند، که حتی این موضوع هم مایه تاسفه. anyway!!!! بنده 50 خط نوشتم در مورد اینکه هر کی باید با خودش رو راست باشه و از هدفش کوتاه نیاد، و احساسی رفتار نکنه، که فقط 5 خطش بلااجبار در مورد پاسپورت و اینا بوده، که واسه اینکه بگم اگه خانم ها نمیتونند خیلی سفت و سخت جلوی خونواده وایستند واسه اینه که اونها سر پاسپورت و اجازه و این بند و بساطا اذیتشون نکنند. الان که بعد روزها به این قسمت دوباره اومدم دیدم به به ببین چه خبره. یعنی شانس آوردین مدیرای اینجا مهربونند، وگرنه اگه مدیرای فرومهای همسایه بودند، تا میدیدند پستها کمکی داره از عنوان تاپیک دور میشه، دور تا دور پستتونو دینامیت میزاشتند و همچین هلو میفرستادنشون هوا حالا از شوخی گذشته، با این حساب تمامی دختران و پسران این مرز و بوم بهتره با خودشون رو راست باشند و یه تصمیم درست و حسابی و محکم بگیرند. بعضی وقتها همه چی جوره، یعنی پدر مادر با رضایت و روی گشاد میپذیرند و کارهاتونم به راحتی پیش میره، بعضی موقع ها هم پدر و مادر راضی نیستند. این راهی که انتخاب کردین راهیه که با تمامی کارهایی که تا حالا انجام دادین فرق داره و بهای اون گاها سنگینه. اگه در خودتون نمیبینین که سفت و سخت جلوی پدر مادر واسه هدفی که دارین وایستین، پس به قول دوستان باهاشون صحبت کنین شاید روشن شن و رضایت بدند، اگه بعد صحبت و به کار بردن علم منطق هم راضی نشدند دیگه بهتره با خودتون رو راست باشین و راهی که دوست دارین رو به عنوان یک انسان آزاد انتخاب کنید.
در کل امیدوارم که اینجور مسائل تو تمومی خونواده های ایرانی حل بشه و جوونای ما کمی مستقل تر (مخصوصا از لحاظ احساسی نه فقط مالی) از خونواده ها زندگی کنند.

با آرزوی بهترینها

[sepinaz]

من یه مشکل دیگه دارم
من یکم زیادی به خانواده وابسته ام
کلا کم با مردم گرم میگیرم و زود دوست پیدا نمی کنم
بره همین میترسم برم افسرده شم

ولی از یه طرف میگم هرچی آدم بیشتر تلاش کنه از نتیجه افسرده نمیشه

[m.ost]

سلام دوست عزیز
هرکسی کم و زیاد بالاخره به خانواده وابسته هست. برای کسایی که بیشتر وابسته هستن رفتن به خصوص اگر تنها باشن سختتره. برای خود من خیلی خیلی سخت بود و هنوزم که هنوزه بعد دو سال عادت نکردم. خوشبختانه من این شانس رو داشتم که دوبار بیام سر بزنم ولی باز هم موقع رفتن خیلی سخته. به نظر من شما قبل رفتن خودتون رو از نظر روحی باید آماده کنین. هیچ وقت هدفتون رو از یاد نبرین. اگر بتونین قبلش چند وقت چند وقت دور باشین از خانواده مثلا برین مسافرت یا پیش دوستان خوبه خیلی. پیش مشاور هم برین بد نیست. 
باید سعی کنین مهارت های دوست یابیتون رو هم تقویت کنین. هر کشور که دارین میرین سعی کنین در مورد فرهنگ مردمش چیزایی که دوست دارن و ... مطالعه داشته باشین که موضوع صحبت با اونا رو داشته باشین. بالاخره یک جمع ایرانی هم هست که میتونینن با اونا آشنا بشین. ولی جدی بهتون توصیه میکنم که فقط دنبال ایرانی ها نباشین. حتما برین تو جمع مردم اون کشور. مطمئن باشین دوستای خوبی پیدا خواهید کرد. 
در ضمن اگر اوضاع اولش بر وفق مرادتون نبود، به خودتون زمان بدین. هیچی اولش درست نمیشه. زمان میگیره. 
بالاخره اسکایپ و وایبر و ... هست که میتونین با خانواده ارتباط داشته باشین. نگران نباشین. اگر هدفتون مهمه براتون همه چی رو میتونین تحمل کنین

'sepinaz' pid='65294' dateline='1407830554'
من یه مشکل دیگه دارم
من یکم زیادی به خانواده وابسته ام
کلا کم با مردم گرم میگیرم و زود دوست پیدا نمی کنم
بره همین میترسم برم افسرده شم
ولی از یه طرف میگم هرچی آدم بیشتر تلاش کنه از نتیجه افسرده نمیشه
 

 

[saaaaam]

سلام
والا من خانوادم از 5 سال پیش که دنبال رفتن بودم همش مخالفت می کردند و می گفتن بری چکار بمون و کار ازاد داری و ...!
ولی تقریبا از اوایل امسال که دیدن من چند سال زحمت کشیدم و چه سختی های برای گرفتن نمره زبان و چاپ مقاله و کتاب و ... کشیدم قبول کردن!  تقریبا از همان موقع هم کارم درست شد ! 
بنظر عامل اصلی دیدن اقوام و دوستانم بود که در استرالیا - انگلستان - دانمارک و المان زندگی موفقی را شروع کردند عامل اصلی کاهش مخالفت و نهایتا موافقت انها شد. البته یک عامل دیگر این بود که اخیرا متاسفانه موارد زیادی جدایی در بین زوج های جوان بین فامیل شاهد بودیم این عامل هم باعث شد فشار برای ازدواج بر من کم شود ! 
این هفته اخر مشغول خرید هستم و همه چی ارومه فعلا!