در مسیر اپلای، چگونه انگیزه پیدا میکنید؟

[Hasegava]

سلام دوست عزيز
حرف شما كاملا درسته و به كسيم نبايد بر بخوره چون حقيقته و هركي رو براي يه چيزي ساختن نميشه كه همه مهندس يا همه دكتر بشن. هر تو يه چيزي استعداد داره.
شايد من تو رياضيات و فيزيك و مكانيك و ... پايم ضعيف باشه اما رشته اي كه من ميخوام بخونم اصلا ربطي به پايه دبيرستان و دانشگاه من نداره من طراحي صنعتي ميخوام بخونم كه بايد تو طراحي با دست و خلاقيت قوي باشي يعني هنره . خداروشكر طراحي با دستم خوبه يعني در حد قابل قبول هست . چون اين رشته مورد علاقم بوده جدا از رشتم رفتم دنبالش و خودمو بالا كشيدم حالا ميخوام همين رشته رو تو مقطع كارشناسي بخونم ولي چون معدلم پايينه مجبورم خودم هزينه دانشگاه هارو بدم.
به نظر من دانشگاه هاي متوسط آلمان تو زمينه طراحي صنعتي حتي از دانشگاه هاي تاپ ما هم سر تره چه بسا كه كسي تو دانشگاه تهران هم اين رشته رو بخونه بعد از تحصيل بارار كار آن چناني واسش وجود نداره،
بازم ممنون از راهنماييتون

پس معلومه حساب شده دارید میرید جلو..من عاشق طراحی صنعتی هستم ولی دیر راجع بهش فهمیدم..میدونید رشته ای هست که مدام فکر آدمو مشغول میکنه که ایده جدید بده..از اصلاح درب بطری نوشابه بگیر تا ساخت بدنه تجهیزات بزرگ و غیره..کلا رشته ای هست که آدم رو مجبور میکنه خلاقیت به خرج بده..من خودم اگه مجالش باشه حتما میرم و دوست دارم دستی در این رشته داشته باشم البته به پای شما که نمیرسیم ولی در حد شاگرد شما هم باز خیلیهههه..رشته شما واسه کشورهای صنعتی خیلی خوبه همون طور که از اسمش برمیاد.آلمان هم که یه قول صنعتی هست..امیدوارم در مسیری که میرید موفقیت هایش آن چنان سبز باشد که جایی برای خاکها شکست خورده نباشد. با آرزوی بهترین هااااااا

[akbar_saeedi]

یادش بخیر اون اوایل که افتادم تو این پروسه..نگرانیهای زیادی داشتم..الان بعد سالها با اتفاقات رنگارنگ ک برام افتاد چقد راحت با این قضیه رفتن و سختیهاش دارم کنار میام
بهتر فهمیدم زندگی چیزی غیر از حرکت نیست..اکثر مواقع رسیدنی در کار نیست و همش رفتن و دویدنه ک معنی پیدا میکنه..یبار رفته بودیم کوهنوردی بعد ساعتها با سختی که به قله رسیدیم..دقیقن 10 دقیقه حس خوبی داشتیم اون بالا..چون فوری مجبور بودیم برگردیم، باد داشت شدید میشد خطرناک بود..زندگی واقعن همینه..انتظار برا لحظات خوب واقعا شکسته..زندگی لذت بردن از مسیره
وقتی تونستیم اهداف و لذتهایی داشته باشیم که بتونه مارو ناخداگاه از خواب بیدار کنه و گاهی اشک ادمو دربیاره.یعنی درست داریم میریم و واقعا زندگی چیز دیگه ای نیست...
اطرافمو نگاه میکنم همینجور انگیزس ک ریخته   
راستی یه سایتی هست که البته اکثرا آشنایید باهاش ولی خب یادآوریش ارزششو داره..https://www.ted.com/
خیلی سایت جالبیه..واقعا برا تفریح و فری تایم و تقویت زبان هم عالیه..چند سخنرانیشو دیدم..یکیش طرف تو قحطی کره شمالی باباش کنارش از گشنگی میمیره، خواهر و مامانش میرن برا غذا برنمیگردن و پسر حدود 15 ساله چه کارای بزرگی که نمیکنه..واقعا ادم مغزش سوت میکشه تو دنیای واقعی چکارایی که ملت نمیکنن..واقعا برا همه سلیقه ها و موضوعات سخنرانی های نابی داره که خیلی مفیده و motivational 

[Torkan]

در ادامه صحبت دوستان این رو بگم که کاملا اشتیاق و انگیزه هست که ادم رو به اوج میرسونه ( جدای از منطق که من زیاد موافقش نیستم تا اون حد)
مثلا بنده خودم مستقیم دکترا پذیرش گرفتم واسه بهار امسال با کمک هزینه و از دانشگاه دیگه ای ارشد گرفتم بدون کمک هزینه
 ولی چون میبینم ادم میتونه باز هم به جاهای بهتر بره و پتانسیل و perseverance خودش رو نشون بده تصمیم گرفتم برم به اون ارشد رنک بهتری البته به امید پذیرش واسه مقاطع بعدی از دانشگاههای باز هم بهتر
با اینکه زیاد هم اسایش از نظر هزینه ندارم و همیشه قیمت دلار دغدغه ما دانشجوها بوده حتی بیشتر از خود دلال ها! ولی خوب باید ریسک پذیر هم بود و امید داشت
در هر حال تصمیم که گرفته شد سنگلاخها رو باید از مسیر پاک کرد قبل از اینکه به امید بارون باشیم و وضع بدتر از قبل هم بشه!!
بااحترام

درود

اینگونه تاپیکها اگر پر بشه مطمین هستم تعداد بینندگان سایت خیلی افزایش پیدا میکنه من خودم اپلای کردم و صد بار زنده و مرده شدم باز هم این تاپیک رو میخونم!!!
من بعد از چند سال پست میذارم و خوشحالم که کاری رو که میخواستم کردم و خوشبختانه فهمیدم که در ارشد هم میشه فول فاند شد کم کمش از ترم 2.
با حرفهای اکبر عزیز هم موافقم ولی همیشه در مقایسه دیگران با خودم مشکل داشتم. مثلا اینکه بیاییم بگیم یکی پدر و مادر نداشته و به کجاها که نرسیده به نظر من یه جورایی فریب دادن خود هست! شما همیشه خودتون رو با خودتون سعی کنید مقایسه کنید با دیروزهاتون مقایسه کنید. به نظر من یکبار دیگه قبل شروع به اپلای بهش فکر کنید. دقیقا فکر کنید. نگید پسر داییم رفت نگید فلانی رفت، پس حتما اون راه درسته. قبل از شروع حتما فکر کنید. بعد اینکه شروع کردید دیگه چیزی جلوتون رو نمیگیره و اگر کار آکادمیک بخواید ادامه بدید تا اخرین لحظه عمرتون نمودارتون سینوسی خواهد بود. قسمت vertical انگیزه و قسمت horizontal زمان!

بااحترام،
ترکان

[akbar_saeedi]

هر انسانی حتی از زمان تولدش موجود و مخلوق منحصر بفردیه و هرچی جلوتر میره و بزرگتر میشه در دالان پر فراز و نشیب حوادث و تجارب، این تمایز بین آدمها بیشتر میشه.سنمون کمتر بود از بین 4 رشته باید انتخاب میکردیم ..برا شروع دانشگاه صدها رشته..برا همین به اندازه تعداد سرهای ادمها، فکرها و قشنگیهای متفاوت وجود داره..مقایسه خود با دیگران، زندگی کردن برا دیگران، انتظار داشتن از دیگران و ..اولین چیزایی هست که یک فرد بالغ وقتی قدم جدی به سمت زندگی واقعی برمیداره باید واقعا ببوسه بذاره کنار..
ولی یک چیزی بین ادمها مشترکه..توان و استعداد ادمها واقعا غیرقابل تصوره..وقتی یک خانم اقیانوس ارام رو در سه کورس با امکانات یک قایق پارو میزنه..یک خانم 64 ساله 19 ساعت رو آب شنا میکنه..فقط مثالهایی هست که هر کس باید بدونه چقدر ظرفیت ادمها برای رسیدن به اهداف منحصر به فرد خودشون( تافل، رفتن و ..) بالاس نه پارو زدن اقیانوس آرام..

[automotive]

با سلام،
فردی صحبت بسیار زیبایی داشتند، ایشون گفتند که اگر شما یک لطیفه جالب بشنوید، شاد خواهید شد، اما آیا از اثر این لطیفه بر شما میشه برداشت کرد که شما با تکرار این لطیفه در هر روز، برای تمام عمر، زندگی شادی خواهد داشت؟
فکر نمیکنم جواب سوال بله باشه، دلایل Motivation چیزی نیستش که با تکرار بهتر بشه، بدتر میشه، شما باید هر روز بهانه ای تازه برای شاد بودن و راه تازه ای برای امیدوار شدن و بالا بردن انگیزه پیدا کنید وگرنه هر روز از انگیزه شما کاسته خواهد شد.
متن زیر صحبت های Gwen هستش در فیلم The amazing-spider man2 . متن های محق تری برای نوشتن وجود دارند اما مطالعه ی متن زیر خالی از لطف نیستش.

"Gwen on graduation day : It's easy to feel hopefull on a beautiful day like today. But there will be dark days ahead of us too. There will be days where you feel all alone. And thats when hope is needed most. No matter how buried it gets, or how lost you feel, you must promise me that you will hold on to hope. Keep it alive. We have to be greater than what we suffer. My wish for you is to become hope. people need that And even if we fail, what better way is there to live? As we look around here today at all of the people who helped make us who we are, i know it feels like we're saying goodbye. But we will carry a piece of each other into everything that we do next, to remind us of who we are, and of who we're meant to be"

[Abyss]

خیلی سخته، اینکه آدم به قدرت قبلی عمل کنه. هر چه می گذره آدم انرژیش کمتر میشه، شاید بخاطر اتمسفر اطراف باشه که می بینه همه نشستن تو خونه یا به کل درس رو ول کردن و این فقط تویی که هوای رفتن داری.  از طرف نگران خروج و از کشور و  تو شکی که اصلا مدرک رو میدن اگه ندن چی میشه . یوقت تو مصاحبه رد نشی. کلا این مسیر خیلی ترسناک و روح خراشه .

[automotive]

خیلی سخته، اینکه آدم به قدرت قبلی عمل کنه. هر چه می گذره آدم انرژیش کمتر میشه، شاید بخاطر اتمسفر اطراف باشه که می بینه همه نشستن تو خونه یا به کل درس رو ول کردن و این فقط تویی که هوای رفتن داری.  از طرف نگران خروج و از کشور و  تو شکی که اصلا مدرک رو میدن اگه ندن چی میشه . یوقت تو مصاحبه رد نشی. کلا این مسیر خیلی ترسناک و روح خراشه .

با سلام،
راه حلی که من اطلاع دارم (و قطعا بهترین و کامل ترین راه حل نیست) برای از بین بردن ترس از مسائل این هستش که ترس هاتون رو بنویسید و به اون ها پاسخ بدید، به عنوان نمونه: شما نگران خروج از کشور هستید و از این بابت می ترسید، یک کاغد بردارید بنویسید اگر در خروج از کشور به مسئله برخورد کردم، چه کار کنم؟؟ بعد با حوصله بشینید و چندین جواب برای این مسئله پیدا کنید و اون ها رو بنویسید، اینطوری دفعه ی بعدی که ترس مسائل خروج از کشور بوجود اومد، اون برگه رو می خونید، راه حل هاتون رو میبینید و ترستون از بین میره، اینطوری ترس هاتون کمتر میشه.

موفق و پیروز باشید.

[Abyss]

با سلام،
راه حلی که من اطلاع دارم (و قطعا بهترین و کامل ترین راه حل نیست) برای از بین بردن ترس از مسائل این هستش که ترس هاتون رو بنویسید و به اون ها پاسخ بدید، به عنوان نمونه: شما نگران خروج از کشور هستید و از این بابت می ترسید، یک کاغد بردارید بنویسید اگر در خروج از کشور به مسئله برخورد کردم، چه کار کنم؟؟ بعد با حوصله بشینید و چندین جواب برای این مسئله پیدا کنید و اون ها رو بنویسید، اینطوری دفعه ی بعدی که ترس مسائل خروج از کشور بوجود اومد، اون برگه رو می خونید، راه حل هاتون رو میبینید و ترستون از بین میره، اینطوری ترس هاتون کمتر میشه.

موفق و پیروز باشید.

خیلی ممنون دوست گرامی
به فرمایشات شما باید اضافه کنم که تنها مانعی که باعث میشه یک نفر به هدفش نرسه تنها یکنفر هست و اون شخص خود آدم هست، بعضی وقت ها تکرار و فکر کردن زیاد به مسائل اونقدر ذهن رو خسته می کنه که بعد از رسیدن به هدف هم اون خستگی هنوز با انسان می مونه و نمی ذاره قدر لحظه ی موفقیت رو بدونیم، برای همین من پیشنهاد می کنم که آدم نباید زیادی به یه موضوع بخصوص فکر کنه و بدونه همیشه هر حکمی یه حکمتی داره.
به امید اینکه اهدافمون و مصلحتمون در یک راستا باشه

[Dr_darya]

فقد اینکه بدونم خانوادمم دوس دارن و اونام ی تلاشی میکنن و من تکی نیسم

[Milados]

سلام بر همه دوستان

امیدوارم حال همه گی خوب باشه. بعد از 4 ماه و 4 روز : از ورود بنده به خاک مقدس آمریکا، تصمیم به نوشتن داستان اپلای خودم گرفتم. راستش داشتم داستان آقا بابک @Babak رو تو همین صفحه می خوندم و یاد زندگینامه اپلای خودم افتادم.

خب بریم سر اصل مطلب:

من تو کل دوره مدرسه ام اصلا درس خون نبودم. یادم معدل دیپلمم 14.01 شده بود. تمام درس هام رو با نمره 10 تا 12 پاس می کردم. اصلا تو کتم نمی رفت که باید بیشتر تو برگه امتحانی بنویسم تا نمره بهتری بگیرم. همیشه یادمه که تو مدرسه، همیشه و همیشه تو امتحان ها، بارم سوال هایی که جواب داده بودم رو می شمردم و اگه به 14 می رسید دیگه نمی نوشتم : به خاطر اینکه پدرم شغلش آزاد بود و همیشه می گفت باس بیایی بیزینس ما رو بچرخونی، هیچ موقع نگرانی از آینده شغلی ام نداشتم. مدرسه می رفتم تا با رفیقام بریم الواتی  )) (یادش بخیر جوونی). 

نمی دونم یهویی چی شد به کلم زد که باید برم دانشگاه. یهویی در عرض یکسال تصمیم گرفتم و خوندم برای کنکور. قبول شدم و دوباره تصمیم گرفتم ادامه بدم. نمی دونم چی شد یهوویی یه جونوری افتاد تو جونم و دیگه تمام سوالای امتحان ها رو خوب جواب می دادم (بعضی ها می گن علاقه مند شدم)

بریم سر داستان اپلای و چی شد من علاقه مند به اپلای شدم
من درسم هر روز بهتر شد و یهویی نگاه کردم دیدم واقعا دارم لذت می برم از درس خوندن (سالهای آخر کارشناسی ام). یه دوستی داشتیم که داشت اپلای می کرد و دم گوش ما گفت تو ام باس اپلای کنی. گفتن همانا و عاشق اپلای شدن همانا : من می خواستم برای دوره مستر ام برم اروپا و بعد بیام آمریکا ولی یهویی شل جنبیدم و دیدم باید آزمون ارشد رو بدم وگرنه باس برم سربازی. خلاصه آزمون ارشد رو دادم و اومدم تو مقطع ارشد ولی با هدف اپلای برای دکتر در کشور آمریکا.

یادمه بعد از کنکور ارشدم (اول سال 92 خورشیدی)شروع به برنامه ریزی کردم. اولش اصلا کارم این بود که ببینم من بدرد اپلای می خورم یا نه. کلا تفریحم خوندن وبلاگ افرادی که مهاجرت کرده بودند بود. یادمه می رفتم تجربیاتشون رو می خوندم و خودم رو جای اون اشخاص می زاشتم تا ببینم من باید برم اونجا یا خیر... خلاصه یه تصویر سازی ذهنی زیبایی برای خودم خلق کرده بودم تا بتونم دلایل مهاجرت رو درک کنم.

عزمم رو جزم (یا جضم یا جذم یا جظم  ) کردم. کلا وقتی فهمیدم که باید اپلای کنم از ایران بیزار شدم. وقتی می گم بیزار یعنی بیزار. تمام سلول های بدنم حالت دافعه نسبت به ایران پیدا کرده بود. تمام تفریحات و الواتی ها رو قطع کردم و فقط به هدفم فکر می کردم و اینکه چحوری می تونم بهش برسم. 

خواننده محترم شما باید اینجا رو بخونید
 اسم این صفحه اینه که چجوری انگیزه بگیرید نه خاطراتتون رو تعریف کنید :
برای اینکه انگیزه بگیرید فقط کافی اِ چند تا از پست هایی که من اینجا گذاشتم رو بخونید. اینجا داستان اینه که استادم نمی زاشت دفاع کنم هست. اگه حوصله خوندنش رو ندارید برای شما مختصر توضیح می دم. استادم نمی زاشت دفاع کنم و روزی که رفتم بهش برگه انصرافم رو نشون بدم، گفت برو فکرام رو بکنم ببینم می تونی دفاع کنی یا نه. نه ریکامی بهم داد و نه هیچی. استاد مشاورم امم گفت اسمم رو بنویس تو یه کنفرانس بهت ریکام بدم. اونننم ریکام نداد بی معرفت : یادش بخیر برای آزمون GRE من 4 روز کلا خوندم : اصلا جوون نداشتم برم سر امتحان. خلاصه ما با همه این بدبختی ها اپلای کردیم و از جاهایی که قرار بود جواب پذیرش با فاند بگیرم جواب پذیرش بی فاند گرفتیم. باز ولش نکردم و باز به بقیه استادها ایمیل زدم تا دو تا مصاحبه گرفتم. هر دو تا استادها فاند دادن ولی یکیشون برای کانادا و یکی برای آمریکا (دانشگاه های درب داغون). به خودم گفتم آخه یا کریم پذیرش با فاند می دی ولی آخه چرا انقدر دیر ... دو ماه به شروع کلاس های فال مونده بود که استادم ایمیل زد بیا. گفتم اصلا راه نداره. من اونموقع هیجی نداشتم حتی پاسپورت اطلاعات تکمیلی
نمی خواستم برم دنبال کارهای ویزا چون می دونستم اگه برم برای مصاحبه ویزا، می رم تو کلیرنس و به ترم نمی رسم، ولی به حرف چند نفر گوش کردم و رفتم برای مصاحبه. با تمام ناباوری ها، درجا ویزا رو گرفتم اینجا و اینجا. 
الان هم دارم از ناف تگزاس به شما می گم که تو دنیا به هر چیزی فکر کنی می رسی. من همین الان دارم به این فکر می کنم که می تونم برم مرییییییخ :
 شما به هیچ انگیزه ایی به جز اهداف با تفکر انتخاب شده نیاز ندارید. پس به اهدافتون فکر کنید و دلایلتون رو برای خودتون شفاف بیان کنید و بعد از اون برای رسیدن به اون اهداف بجنگییییید (چه هدف خوب و چه هدف بد)

امیدوارم این آخرین پست من تو این فروم نباشه، چون واقعا سرم خیلی شلوغ شده 
امیدوارم تونسته باشم مثل تمام داستان هایی که من خوندم و تصمیم به اپلای کردن در من به وجود آورد، یه داستان خوب نوشته باشم !!!

شاد و سلامت باشید،