دنیای آکادمیک

[mohamad0014]

سلام

بعضی از استادها آبروی محیط آکادمیک را حفط نکردند و با بازار قاطی کردند. اون استادی هم حاضر شد به من دست مزد بالاتری بده مطمن باش از حاصل پروژه خیلی بیشتر از اینا گیرش می یاد و به خاطر اینکه دانشجوی خارجی هستم و دلش رحم اومده باشه نیست .......

[Saeid]

متاسفم که اینو بگم ولی ما در ایران هم همچین مشکلی داریم...دعوای اساتید در ایران به خاطر خود دانشجو نیست...اساتید عاشق چشم و ابروی مانیستن....یه استاد فقط پول هدایت پایان نامه براش مهمه....یه استاد براش مهمه که چند تا دانشجوی ارشد برمیداره تا از هدایت پایان نامه پول بگیره و چند تا مقاله در میاد از کار دانشجوها....یه دانشجو هم براش مهم نیست استاد آدم با اخلاق و با وجدان و صادقیه یا نه؟؟ براش فقط مقاله و اسم استاد مهمه...این یه قضیه دوطرفس...البته فکر میکنم این مسئله در اروپا حادتر باشه چون مقدار فاند متفاوته....یکی زیاد فاند میگیره یکی کم فاند میگیره.... ولی تو آمریکا معمولا رنج فاند بین 20 تا 24 هزارتاس....

[Karim]

درود به دوستان
پول در دنياي امروز حرف اول و اخر را مي زند و بنظره من بهتره ما هم از اين قانون دنياي امروز تبعيت كنيم و در تصميماتمون سود و منفعت اقتصادي را جزو اولويت هاي اصلي داشته باشيم اساتيد هم كه گرانت مي نويسند قطعا بايد مسيله اقتصادي را در نظر داشته باشند چون رقابت بر سر گرانت ها بسيار شديد است.
.بحث كارهاي انسان دوستانه و.. جداست كه در اينجور مواقع انگيزه اقتصادي نبايد وجود داشته باشه.
ما هم بهتره از دنياي فانتزي كه در روياهامون ساختيم كه علم بهتر از ثروت است !فاصله بگيريم و با واقعيت ها زندگي كنيم.

اگر لحظه اي منابع تامين بودجه هاي مراكز دانشگاهي كم و زياد شود همه دانشگاهيان و محققين بيكار خواهند شد.


موفق باشيد

[mohamad0014]

کریم عزیز

همه می دانند که بدون پول علم رشد نخواهد کرد و خیلی هم طبیعی هست ولی مشکل انجا پیدا می شه که بعضی از افراد به اصلاح اکادمیک اولویتشون پول می شه و علم را در رتبه دوم می بیند دقیقا همان نگاه حاجی بازاری ها...

منابع مالی باید باعث تولید علم شود نه برعکس.....

[Faraz]

دیدگاهتون رو قبول ندارم محمد جان
شاید خیلی ها از این حرف من خوششون نیاد ولی شما هم مثل اکثر دوستان ایده الیستی به مسائل نگاه می کنید.
هدف اصلی و نهایی علم بهبود کیفیت زندگی افراد است.این بهبود کیفیت زندگی رو می شه با پول سنجید چون تعریف پول در علم اقتصاد وسیله سنجش و حفظ ارزش است.
اگر هدف شما از علم فقط کشف ناشناخته ها و جوابگویی به تئوری ها و سوالات ذهنی شما بدون هیچ کمکی به بشریت است این می شود تفریح.
در مورد این کیس من واقعا درک نمی کنم این همه جنجال برای چیست و چرا احساس می کنید به شان علمی افراد توهین شده؟ما با توجه به شرایط هر دانشگاه که یکی از مهم ترین جنبه های جنبه مالی است یک دانشگاه رو انتخاب می کنیم.اینکه یک دانشگاه آفر مالی سنگین می دهد به این معنی است که من تا این مقدار وسایل رفاه و تحقیق تو رو فراهم می کنم.فقط هم این موضوع نیست.یک ویترین از اساتید در گرایش شما رو هم در سایت می گذارند که اگر با ما کار بکنید اینها هم هستند.
در تمام سایت های دانشگاه های یک بخش وجود دارد که می پرسد چرا باید دانشگاه ما رو انتخاب بکنید و بهش پاسخ می دهد.با دید شما اگر نگاه بکنیم اون بخش هم توهین امیز است چون می خواهد روی انتخاب ما تاثیر بگذارد پس شعور ما رو دست کم گرفته است

[Pink Floyd]

فراز این مساله رو از دیدگاه اقتصاد نگاه میکنه من از نظر فلسفه.
محمد یو باید تکلیف خودت رو با جهان مشخص کنی. این یه مساله فردی هست.
اگر تو یه مورد دیدی من چیزای خیلی بیشتری دیدم. حتا باور نکردنی.
ولی من به این موضوع به عنوان چیزی خارج از ارزش های خودم نگاه میکنم و به همین راحتی از کنارش میگذرم.

[Pejman]

در این لینک دو تا استاد North Carolina State University مجموعه ای از توصیه ها رو که برای موفقیت در دنیای آکادمیک مفید هستند از منابع مختلف جمع کرده اند. این توصیه ها در مورد مسائل بسیار متنوعی هستند و مباحث مختلفی مثل گرفتن پذیرش، موفقیت در دوره تحصیلات تکمیلی، ارسال مقالات، ارائه مقالات، نوشتن پایان نامه، پیدا کردن کار، مسائل مرتبط با هیات علمی بودن، و حتی بهبود زبان انگلیسی رو شامل می شه.

[Shahrouz]

کریم عزیز

همه می دانند که بدون پول علم رشد نخواهد کرد و خیلی هم طبیعی هست ولی مشکل انجا پیدا می شه که بعضی از افراد به اصلاح اکادمیک اولویتشون پول می شه و علم را در رتبه دوم می بیند دقیقا همان نگاه حاجی بازاری ها...

منابع مالی باید باعث تولید علم شود نه برعکس.....

درود

این پست قدیمیه ولی من الان دیدم. بحث سر اینه که "منابع مالی باید باعث تولید علم شود و نه برعکس" تا چه حدی درسته.

منابع مالی بیشتر، موجب رفاه عموم مردم و زندگی در آسایش بیشتر است. یعنی تقریبا برعکسه. از نظر اخلاقی هم که به قضیه نگاه بشه، علمی که به تولید ثروت بیشتر منجر بشه، رفاه بیشتری رو برای عموم مردم به همراه داره و زندگی بهتری رو برای اونها به ارمغان میاره، چیزی که به نظر من بیشتر به یک اتوپیا نزدیک هست تا اینکه من نوعی رو راضی نگه داره که این به نظر من یک نگاه اينديويجواليسم هست و اتفاقا این نگاه با اخلاقیات منافات بیشتری داره!! البته در نگاه من (اگر بخوام زندگی رو بر پایه اخلاقیات استوار کنم. اگر نه که هیچ! ثروتی هست که تولید می شه و چه بهتر که من بیشتر بهره مند بشم!)

از دید فلسفی هم این قضیه بیشتر با اراده خیر " good will" همپوشانی داره تا اینکه صرف لذت بردن از رهیافت به دنیای ناشناخته ها و احساس مکاشفه در فضای جهان بیرون بدون داشتن "اتیک" های ضروری زندگی نوع بشر باشه.

البته در تمامی این موارد از نظر من پاسخ به یک مجموعه رو باید در نظر گرفت. اینکه تولید علم یا ثروت ناشی از اون ابزاری برای پروپاگاندای گروهی از افراد می شه یا جامعه رو به استبدادی فراگیر سوق می ده (مثل ماجراهای شوروی سابق)، فساد گروهی از افراد رو موجب می شه و خیلی چیزهای دیگه؟

در انتها، هر قضیه ای رو از مناظر مختلف می شه در نظر گرفت! نگاه حاجی بازاری صرف به علم همونقدر اشتباهه که دیدگاه صوفیگرانه. به قولی " زندگی از هر دو مسئله ثروت و علم مهمتره".

[parsley]

البته دوستان مطالب خیلی مفیدی در این تاپیک مطرح کردن اما منم بد ندیدم دیدگاهمو در میون بذارم.
بنظر من دید تو این قضیه خیلی مهمه. شاید همین رفتار اگه با خیلیای دیگه میشد اونا اینو احترام بیشتر به خودشون میدونستن که مثلا دو تا استاد دانشگاه از اونور دنیا برای جذبشون دارن با هم رقابت میکنن! اما حالا شما اینو توهین به شخصیتتون میدونید! البته بقول شما این فرضیه فقط بشرط بررسی در محیط آکادمیک معتبره، چرا که از این محیط که خارج بشیم این قبیل رفتارا در برابر توهین هایی که هر روز داره به انسان و شخصیت و کرامتش صورت میگیره، اصلا به حساب نمیاد!
اما طرف دیگه قضیه هم پوله. البته بعضی دوستان در این رابطه هم نوشته بودن که منم میخوام یه مثال دیگه به اونا اضافه کنم. ببینید شما که اینو میگید آیا تابحال استادی دیدید که فی المثل فقط بخاطر علم بیاد و تدریس کنه؟ اگرم استثنائا کسی باشه - که اونم بنظرم بیشتر از اینکه بخاطر عشق به علم باشه بخاطر داشتن ثروت قبلیه!- چند نفر میشناسین؟ این نشون میده که همونطور که دوستان هم گفتن حتی علم هم -حداقل امروزه- راهیه برای رسیدن به ثروت! در میان دانشجوها هم همینطوره. شما چند دانشجو میشناسین که صرفا بخاطر علاقه به علم در حال تحصیلن؟! و نه شغل و موقعیت و پول بهتر و بیشتر؟ بنظر میرسه که مدتهاست سئوال و شعار علم بهتر است یا ثروت، اکسپایر شده باشه، چرا که همونطور که گفتم راههای زیادی برای رسیدن به پول هست عزیز برادر که یکی از اونها هم علمه!

[Karim]

درود
حیفم اومد که این داستان رو تعریف نکنم و علی رغم این همه سیاهی ها از یک سپیدی تعریف نکنم و یک نمونه اززیبایی های دنیای آکادمیک رو بیان نکنم
استادی داشتم در دوران اولیه تحصیل که بسیار معروف بود بین همه به اخلاق والا و منش انسانی ایشون واقعا به معنای واقعی کلمه یک الگوی به تمام معنا بودند.  علی رغم اینکه ایشون یک فوق تخصص پزشکی هستند تواضع و فروتنی (بقول معروف خاکی بودن) خوش اخلاق(مردم دار بودن)با مرام و لوتی و.....بسیار زبانزد هست. جالبه که حتی دانشجویان رزیدنت(تخصص پزشکی) و بسیاری از همکارانشون  با تکبر فخر فروشی می کنند ولی ایشان فوق العاده متواضع هستند
 موارد زیادی ازخوبی ها ایشون دیده ام یک مثال اخیر: من خودم ازنزدیک دیدم که وقتی پیش ایشون نشسته بودم یک نفر از کارگران آشپزخانه آمد و گفت دکتر فلان بخش بیمارستان مبلغی رو ازمن در خواست کرد ه اند و من نمی تونم بدهم و ایشون یک نامه نوشت با این محتوا که جناب اقای دکتر ... همکار گرامی لطفا جواب آزمایش فلانی را بدون دریافت هزینه ای بدهید وبنده خودم جهت تسویه حساب ایشان مراجعه می کنم!(البته من با کنجکاوی یا فضولی متوجه شدم!!)

حدود 7-8 سال بعد اتفاقی دیدمشون که به همون شهری منتقل شده اند که من هم اونجا مشغولم. وبعد بهشون گفتم استاد اگر کار تحقیقاتی دارید من هم حاضرم باهاتون همکاری کنم. گفت آره چند تا کار دارم کمک کن مقاله هاش بنویسیم و جمع و جورش کنیم.
یک مقاله رو اخیرا اماده نمودیم البته من شاید ده درصد هم نقش نداشتم ولی ایشون در کمال ناباوری گفت فلانی تو نویسنده مسوول باش! گفتم استاد شما همه کاره بوده اید ! بطور غیر مستقیم به من گفت من می خوام تو که اول راه هستی تشویق بشی و انگیزه پیداکنی و حتی کارهای بزرگتری با هم انجام دهیم.
واقعا در روزگاری که بخصوص داخل ایران برخی از به اصطلاح اساتید حتی حق دانشجویانی که باهاشون پایان نامه کار کرده اند می خورند و جود چنین اساتید با اخلاق شایسته ستایش  هستند.
ایشون علی رغم اینکه فرصت کار در بهترین کشورهای دنیا رو دارند اما ایران رو ترجیح داد ه اند و یکبار که ازش پرسیدم چرا از ایران نمی روید گفتند اولا من از زندگیم لذت می برم و ثانیا اینکه انسان همین که در این کشور بتونه مانند یک درخت سبز باشه که چند نفر زیر سایه اش بنشینند خودش خیلیییییه!
البته ایشون برخلاف خیلی از پزشکهای همکارشون که از این بیمارستان به اون بیمارستان دنبال پول جمع کردن هستند به هیچ عنوان  مطب خصوصی ندارند و یک استاد دانشگاه معمولی هم هستند..باور کنید پزشک های هم رده و حتی پایین تر از ایشون رو می شناسم که در سویس و کانادا حساب های بانکی دارند و ثروتشون از پارو بالا میرود! واگر سلامشون هم بکنید بزور جواب می دهند!


بدرود