کارکنان ماهر کانادا (FSW 2014) | بعد از دریافت فایل نامبر | آفیس پاریس

[mahtob]

سلام دوستان و ممنون از کمک های همگی
ما هم بالاخره رکویست شدیم و رفتیم تو آبی ها
امید وارم همگی منتظران هم این روز رو تجربه کنند
با همین نام در ss هستم

هر کلاینت دانلود که ویزا میگیره ما امیدوار تر میشیم )
مبارکتون باشه دوست عزیز 

[Mehrap]

سلام دوستان عزيز
بالاخره پاس ريكوئست ما هم اومد و اين پروسه طولاني و پر از استرس به پايان رسيد
به اميد روزي كه همه دوستان اين حس خوب رو تجربه كنن

[hope11]

سلام دوستان عزيز
بالاخره پاس ريكوئست ما هم اومد و اين پروسه طولاني و پر از استرس به پايان رسيد
به اميد روزي كه همه دوستان اين حس خوب رو تجربه كنن

دوست عزیز افسرتون ؟

[fafar1069]

سلام تبريك ميگم. لطفا تاريخچه پروندتون رو بفرماييد. با آرزوي موفقيت.

سلام دوست عزیز 
کلیه موارد در SS به روز و قابل رویت هست

[fafar1069]

مبارک باشه. خبر خوبی دادید. میشه بگید پایین ایمیل پاس ریکوئستتون امضای کدوم افیسر بود؟

ممنون دوست عزیز
امضای ایمیل MLP بود.

[hatef_8]

سلام دوستان عزيز
بالاخره پاس ريكوئست ما هم اومد و اين پروسه طولاني و پر از استرس به پايان رسيد  
به اميد روزي كه همه دوستان اين حس خوب رو تجربه كنن

تبریک میگم بهتون
شما توی SS نیستید؟ من پیدا نکردم
اگر نیستید، لطف می کنید یه خلاصه ای از وضعیتتون و آفیسرتون بگین؟
ممنون

[Mehrap]

تبریک میگم بهتون
شما توی SS نیستید؟ من پیدا نکردم
اگر نیستید، لطف می کنید یه خلاصه ای از وضعیتتون و آفیسرتون بگین؟
ممنون

ممنون دوست عزيز
Noc:2131
Filenumber: jan 26
Update:april 30
Medical: July11
Pass request: august 21
Officer: CT, ML
موفق باشيد

[Soltaan]

ممنون دوست عزيز
Noc:2131
Filenumber: jan 26
Update:april 30
Medical: July11
Pass request: august 21
Officer: CT, ML
موفق باشيد

یادمه یه زمان دوستان از دست CT خیلی شاکی بودن ولی ثابت شد CT یکی از منظم ترین آفیسراس. من همیشه بهش اطمینان داشتم و اون موقعم به بچه ها می گفتم نگران نباشن، CT کارشو بلده.
برای بقیه دوستان که هنوز پاس ریکوئست نشدنم آرزوی موفیقت می کنم. نگران نباشین. خودتونو از پیش یه مهاجر بدونین که چند سال دیگه شهروند کانادا میشه. تنها کاری که باید بکنین اینه که بهش فکر نکنین و منتظر نمونین. ای میل خودش سر و کلش پیدا می کشه. به جاش برین کارای پیش نیاز برای گرفتن ویزا رو انجام بدین. مثلا دنبال یه شرکت خوب برای پیکاپ باشین، یا عکس تجاری بندازین که به امید خدا پاس ریکوئست شدین سه سوت پاستونو بفرستین نه اینکه وقتی ای میل اومد تازه برین دنبال کارای مقدماتی. یا اینکه برین دنبال تقویت زبان و این حرفا. همیشه دو سه قدم جلوترو ببینین.
در جواب دوست خوبم Sonyz2 هم عرض کنم سونامی اسمش روشه. وقتی بیاد، بالا و پایین نمی شناسه. همه رو جارو می کنه و با خودش می بره. سونامی پاس ریکوئستم همچین خاصیتی داره. شما هم خودتو آماده کن.
به امید موفقیت هممون.

[eedoad]

یادمه یه زمان دوستان از دست CT خیلی شاکی بودن ولی ثابت شد CT یکی از منظم ترین آفیسراس. من همیشه بهش اطمینان داشتم و اون موقعم به بچه ها می گفتم نگران نباشن، CT کارشو بلده.
برای بقیه دوستان که هنوز پاس ریکوئست نشدنم آرزوی موفیقت می کنم. نگران نباشین. خودتونو از پیش یه مهاجر بدونین که چند سال دیگه شهروند کانادا میشه. تنها کاری که باید بکنین اینه که بهش فکر نکنین و منتظر نمونین. ای میل خودش سر و کلش پیدا می کشه. به جاش برین کارای پیش نیاز برای گرفتن ویزا رو انجام بدین. مثلا دنبال یه شرکت خوب برای پیکاپ باشین، یا عکس تجاری بندازین که به امید خدا پاس ریکوئست شدین سه سوت پاستونو بفرستین نه اینکه وقتی ای میل اومد تازه برین دنبال کارای مقدماتی. یا اینکه برین دنبال تقویت زبان و این حرفا. همیشه دو سه قدم جلوترو ببینین.
در جواب دوست خوبم Sonyz2 هم عرض کنم سونامی اسمش روشه. وقتی بیاد، بالا و پایین نمی شناسه. همه رو جارو می کنه و با خودش می بره. سونامی پاس ریکوئستم همچین خاصیتی داره. شما هم خودتو آماده کن.
به امید موفقیت هممون.

سلطان عزیز
قصدم شکوه و آه و ناله و زاری نیست که توی این شرایط بچه ها  جز خراب کردن روحیه خودم و بقیه نتیجه ای نداره. چه خوبه که پستای امید دهنده و روحیه بخش میذارید. فقط از جهت درد دل میگم با گذشت 380 روز و بلا تکلیفی که هنوز هم ادامه داره من یکی که واقعا توی محیط کارم دست و دلم به هیچ کاری نمیره و عملا این 5 ماه بعد از عید رو فقط در حدی که از محل کارم اخراج نشم به روزمرگی توام با دلزدگی و بی انگیزگی و انتظار گذروندم. همسرم هم کم و بیش همین شرایط رو داره. توی چنین شرایطی واقعا نمیتونیم به خوندن زبان و کارای مقدماتی که معمولا نیاز به تمرکز داره مشغول بشیم و عملا این بیقراری ناشی از بلا تکلیفی مانع از انجام اینجور کارها میشه. نمیدونم واقعا بقیه هم شرایطی مشابه ما دارن یا نه اما خوشحال میشم اگه کسی راه حل کاربردی یا پیشنهادی قابل اجرا داشته باشه اینجا با ما هم در میون بذاره.
 عزت مزید

[Soltaan]

سلطان عزیز
قصدم شکوه و آه و ناله و زاری نیست که توی این شرایط بچه ها  جز خراب کردن روحیه خودم و بقیه نتیجه ای نداره. چه خوبه که پستای امید دهنده و روحیه بخش میذارید. فقط از جهت درد دل میگم با گذشت 380 روز و بلا تکلیفی که هنوز هم ادامه داره من یکی که واقعا توی محیط کارم دست و دلم به هیچ کاری نمیره و عملا این 5 ماه بعد از عید رو فقط در حدی که از محل کارم اخراج نشم به روزمرگی توام با دلزدگی و بی انگیزگی و انتظار گذروندم. همسرم هم کم و بیش همین شرایط رو داره. توی چنین شرایطی واقعا نمیتونیم به خوندن زبان و کارای مقدماتی که معمولا نیاز به تمرکز داره مشغول بشیم و عملا این بیقراری ناشی از بلا تکلیفی مانع از انجام اینجور کارها میشه. نمیدونم واقعا بقیه هم شرایطی مشابه ما دارن یا نه اما خوشحال میشم اگه کسی راه حل کاربردی یا پیشنهادی قابل اجرا داشته باشه اینجا با ما هم در میون بذاره.
 عزت مزید

ببین دوست من، یه ضرب المثل قدیمی چینی   هست که میگه: یا مکن با پیل بانان دوستی...    یا بنا کن خانه ای در خورد پیل.
همه ما دوستی با پیل بانان رو انتخاب کردیم. ما یه هدف بزرگ رو نشونه رفتیم و حاضر شدیم برای رسیدن بهش با هر دشواری که ممکن بود سر راهمون به وجود بیاد مبارزه کنیم. ما وقتی این راهو شروع کردیم پیه خیلی چیزا رو به تنمون مالیدیم. این راه تو هر مرحلش سختی و انتظار داشت و داره. ما کارای اصلی و کارایی که از دستمون بر میومد رو با موفقیت انجام دادیم. سختیای زیادی رو پشت سر گذاشتیم. زحمات زیادی کشیدیم. از خوان های زیادی رد شدیم که شاید اگه رستم هم بود کم میاورد. الان به لطف خدا انقدر جلو اومدیم که به اینجا رسیدیم. شاید تقصیر خود سی آی سیه که توقع بچه ها رو برده بالا. پس اگه جای بچه های سال 2008 و قبل بودیم چی کار می کردیم. وقتی کسایی رو می بینین که تو FSW 2014 کارشون از شما زودتر انجام شده، عطش پیدا می کنین، دلتون پیچ می زنه و از استرس درد میگیره ولی این یه طرف ماجراس. باید هم به بالاتر از خودمون فکر کنیم و هم به کسایی که ما از اونا بالاتریم. به بچه های سال 2008. به همین بچه های گل همراه خودمون که متاسفانه همون اول به خاطر پر شدن کپ کلی و کپ رشته، خیلی زود از جمعمون جدا شدن و ممکنه خیلی بهتر و با استعدادتر از ماها بوده باشن (گفتم ممکنه ). ما خیلی خوش شانس بودیم که تا اینجا بالا اومدیم. فقط مرحله آخر مونده که باید صبر کنیم. بله قبول دارم که استرس و تنش زیادی رو تحمل می کنین و اصلا نمی خوام کتمان کنم. این طبیعیه. ولی به شما و تموم بچه ها می گم: اگه تو سکیوریتی چک مشکل خاصی نداشته باشین که تقریبا اکثر بچه ها اینطوری هستن نیازی به نگرانی نیست. در بدترین وضعیت ممکنه ازتون دعوت به مصاحبه بشه که خب میرین و تازه به جای کسایی مثل من که رنگ اروپا رو ندیدن یه چرخیم تو پاریس می زنین. همیشه تهدیدا رو به فرصت تبدیل کنین. درباره عدم داشتن تمرکز و دل و دماغم بهتون حق می دم و توصیه خاصی ندارم چون این وضعیت طبیعیه. تنها توصیم اینه که مثبت نگر باشین و بدونین شما زحمتتون رو کشیدین. این خیلی ارزش داره. به خودتون افتخار کنین. چیزی به انتهای مسیر نمونده. مطمئن باشین.
شاد باشین دوستای من.