با اجازه اساتید!
به نظر من این مسئله مستقیما به ویژگی ها و مشخصه هر کسی بستگی داره! هدفش از آینده چیه؟
به نظر من نمیشه برای هر کسی نسخه پیچید! ولی هر کسی می تونه از تجربیات هر کسی مثل کامنت بابک و بقیه دوستان استفاده کنه!
همه کامنت ها را خوندم، همه دوستان یکجورایی درست می گویند ولی باید دید هرکسی چطوری و با چه دیدی و با چه ویژگی هایی به این موضوع نگاه می کنه!
توی دور و اطرافیام کسانی که ایران ازدواج کردند و رفتند یا شخصی را نشان کرده بودند
و بعد از یکی دو سال برگشتند و باهاش ازدواج کردند و رفتند زندگی راحت تر و بهتری داشتند تا کسان دیگر! بازم می گم این مشاهدات من در مورد 4 نفر بوده و نمیشه برای همه بسطش داد!
ولی من هم با این موضوع مخالفم که آدم کارهای پذیرشش را انجام بده و بعد که پذیرشش اوکی شد به فکر ازدواج بیفته! چیزی که تو دوستام خیلی دیدم!
البته خودم ان شاء... با خانمم می ریم ولی ما 1 سال عقد هستیم و از لیسانس همکلاسی بودیم و آشنایی مون در حدود 4 سال هست! هدف هامون مشترکه و ادامه تحصیل و زندگی آکادمیک در کنار هم!
به نظر من این مسئله مستقیما به ویژگی ها و مشخصه هر کسی بستگی داره! هدفش از آینده چیه؟
به نظر من نمیشه برای هر کسی نسخه پیچید! ولی هر کسی می تونه از تجربیات هر کسی مثل کامنت بابک و بقیه دوستان استفاده کنه!
همه کامنت ها را خوندم، همه دوستان یکجورایی درست می گویند ولی باید دید هرکسی چطوری و با چه دیدی و با چه ویژگی هایی به این موضوع نگاه می کنه!
توی دور و اطرافیام کسانی که ایران ازدواج کردند و رفتند یا شخصی را نشان کرده بودند
و بعد از یکی دو سال برگشتند و باهاش ازدواج کردند و رفتند زندگی راحت تر و بهتری داشتند تا کسان دیگر! بازم می گم این مشاهدات من در مورد 4 نفر بوده و نمیشه برای همه بسطش داد!ولی من هم با این موضوع مخالفم که آدم کارهای پذیرشش را انجام بده و بعد که پذیرشش اوکی شد به فکر ازدواج بیفته! چیزی که تو دوستام خیلی دیدم!
البته خودم ان شاء... با خانمم می ریم ولی ما 1 سال عقد هستیم و از لیسانس همکلاسی بودیم و آشنایی مون در حدود 4 سال هست! هدف هامون مشترکه و ادامه تحصیل و زندگی آکادمیک در کنار هم!
دوستان عزیزم، از پاسخ دادن به سوالات شما در پیام خصوصی معذورم. لطف بفرمایید هر سوالی دارید، در تاپیک های مربوطه مطرح بفرمایید.
