شرایط فرهنگی و اجتماعی زندگی دانشجویان ایرانی در خارج از کشور

[AVA]

از 7 خوان اپلای که بگذریم، من فکر می کنم مسائل حاشیه ای مهاجرت با هدف ادامه تحصیل هم به اندازه اطلاعات مربوط به نحوه تکمیل مدارک، ارسال و گرفتن پذیرش اهمیت داره. شاید این Topic جای مناسبی برای باز کردن این بحث نباشه ولی چون جای مناسب دیگه ای تو این فروم پیدا نکردم با اجازه ادمین عزیز مطالبم رو اینجا می نویسم.

به نظر من شخصیت فردی نقش مهمی رو در رسیدن به رضایت درونی از رفتن به کشوری بیگانه و تحصیل در جایی که آدمهاش جور دیگه ای به زندگی نگاه می کنند و زبان، لباس و در کل سبک زندگی متفاوتی دارن، بازی می کنه. چون اگه بعضی خصلتها در ما وجود نداشته باشه ممکنه مثل بعضی از افراد بعد از این همه تلاش برای رفتن، برگردیم سر جای اول یا دچار افسردگی بشیم.

شاید شما هم با من موافق باشید که تمرکز روی اطلاعاتی که ما رو در فرایند اپلای کمک می کنه ذهن ما رو محدود به فکر کردن به رفتن به کشورهای ایده آل میکنه و باعث میشه که ما به زندگی کردن در اون کشور (که میتونه در تصمیم ما برای خروج از ایران اثر بگذاره ) فکر نکنیم. شاید بهتر باشه در کنار جمع آوری اطلاعات در مورد رتبه دانشگاه و استاد و ...... دنبال این باشیم که بفهمیم زندگی در کشور ایده ال ما چه چیزهایی به ما میده و چه چیزهایی از ما میگیره. این قانون زندگی هست که اگه قراره چیزی به دست بیاریم به جاش باید چیزی از دست بدیم.
ازنظر من مهاجرت به هر دلیلی یعنی تغییر ..... تغییر در همه چیز...... در افکار .... در باورها ... و در عواطف و احساسات.

[m.arash]

تقابل فرهنگی

زندگی در هر جامعه ی نو نیاز مند یک سری ابزارهای خاص است که شاید قبل از عزیمت هرگز درکی از آن ابزارها به دست نیاورده باشیم. همچنین زندگی در یک کشور بیگانه یک سری از درک ها و رفتار های مار را دچار چالش می کند. شرایط اجتماعی یک جامعه بیگانه علارغم تفاوت های زیاد شباهت هایی هم با جامعه خود دارد, اما به دلیل اینکه فرد در لحظه ورود دچار شوک فرهنگی می شود به یک باره این احساس را به دست می آورد که وی هیچ ابزار کارامدی جهت ارتباط با دیگران ندارد. این احساس رابطه مستقیمی با مدت زمانی دارد که ما قصد ماندن در یک کشور بیگانه را داریم. به طور مثال برای یک توریست این دغدغه به حداقل میزان خود می رسد. در صورتی که یک دانشجو که برای تحصیلات به کشور دیگری سفر می کند این دغدغه ها بیشتر نمود دارد.
باید بدانید که زندگی در یک محیط جدید آدابی دارد که با آداب کشور شما تفاوت می کند, باید بدانید که ارزش ها, باورها و رفتارهای مردم در محیط جدید در مقایسه با مردمان کشور خود تفاوت های زیادی دارد, باید بدانید که همه ی این تفاوت هایی که در محیط کشور جدید می بینید سال هاست که در آن اجتماع جاری است و شما نه تنها توانایی مبارزه با آن ها را نداری بلکه حق چنین کاری را نیز ندارید! و ....
شما اگر مایل به ادامه زندگی در کشور جدید هستید باید بدانید که اکثر ارزش ها و رفتار های مشترک میان مردم کشور خودتان در آن محیط کارآمد نیست و در واقع منسوخ هستند. شما نیازمند تغییر هستید که در وادی امر کاری دشوار هست و شاید شما را به فکر برگشتن بیاندازد. اما باید این را بدانید که صبر کلید موفقیت در محیط جدید است. درک شرایط اجتماعی نو برای شما کاری دشوار نیست کافی است سعی کنید در ابتدا بیشتر نگاه کنید و گوش دهید. درست است که در ابتدا احساس می کنید ارتباط کلامی و حتی حالت های بدنی شما برای آن جامعه قابل درک نیست اما تنها این یک احساس پوچ است. صبر به شما یاد می دهد که ببینید تفاوت شما, تفاوت میان یک انسان با انسان دیگر است نه یک فرهنگ با فرهنگ دیگر!!!
تفاوت های فرهنگی نیز با صبر داخل همان جامعه هضم می شوند و تلاش شما برای تغییر به زودتر هضم شدن تفاوت ها کمک می کند. سعی کنید در ابتدا بیشتر به میان مردم بروید و به ارتباط های آن ها توجه کنید. به فروشگاه های مختلف بروید, از سفر های بی مقصد در مترو ها و اتوبوس ها لذت ببرید, په سینما بروید, خود را به همسایگانتان معرفی کنید و...
این گونه فعالیت ها در ابتدای کار شاید برای شما ملالت آور باشد اما باید این را بدانید که ذهن انسان در مواقع سخت comfort situation هایی برای خود می سازد و مدام شما را تشویق می کند که در آن قرار بگیرید و بیش از قلمروهای آن پایتان را فراتر نگذارید. به طور مثال دانشجوی بیگانه سعی می کند در ابتدا بیشتر وقت خود را در خوابگاه های دانشجویی بگذراند یا در خانه ای که اجاره کرده است, به سمت اینترنت می رود چرا که قبلا خوب یاد گرفته از آن استفاده کند, سعی می کند با خانواده و دوستان تماس بگیرد, سعی می کند دوستانی در آن کشور بیاید که هم وطن او هستند و... . اما دوستان عزیز تمامی این کارها در ابتدای کار باعث می شود شما دیرتر ارزش های قبلی خود را کنار بگذارید و ارزش های جدید را بپذیرید. کم کم که به دانشگاه خود عادت می کند و خانه یا خوابگاه او به اضافه دانشگاه به عنوان comfort situation وی عمل می کند. عادت کردن به دانشگاه خوب است اما اگر منجر شود شما به اجتماع بیرون از دانشگاه کم تر پا بگذارید مشکلی نو برای شما به وجود می آورد. اگر هراس دارید که با مردم آن کشور حرف بزنید, اشکالی ندارد حرف نزنید اما در جامعه آن ها حضور پیدا کنید. گوش کردن به مکالمات و دیدن رفتارهای آن ها نهایتا شما را به این نتیجه می رساند که ارتباط برقرار کردن با آن ها چندان ابزار پیچیده ای نمی خواهد و کم کم شروع به حرف زدن می کنید. دقیقا یادگیری نحوه ارتباط برقرار کردن مانند یادگیری زبان است. شما نیاز دارید بشنوید و ببینید تا یاد بگیرید چگونه می توانید با حفظ نگرش خود نسبت به زندگی با مردم محیط جدید ارتباط برقرار کنید.

راهکارهایی برای موفقیت در جامعه ای نو

- ذهن خود را باز و پویا نگاه دارید!

هرچیزی که در ابتدا برایتان متفاوت است را به عنوان چیزی منفی یا غلط نپندارید. کم تر قضاوت کنید چراکه در ابتدا شما ابزار لازم برای قضاوت صحیح را ندارید و خودداری از قضاوت ها باعث می شود درک شما نسبت به تفاوت ها به مرور تغییر کند. در این راهکار شما می توانید خود را به جامعه پویای مرکز شهر ببرید و از دیدن مردم لذت ببرید. حرکات ها و گفتارهایشان را ببینیدو بشنوید اما قضاوت نکنید!

- تلاش برای یادگیری زبان محیط جدید

این راهکار برای افرادی که زبان محیط جدید را می دانند هم مفید است. این افراد باید تلاش کنند تا اصطلاحات و عبارت هایی که در میان آن مردم بیشتر کاربرد دارند را یاد بگیرند و بر روی لهجه ی خود نیز کارکنند.

- آشنایی با رفتارهای محیط جدید

با دیدن رفتارها سعی نکنید آن ها را با رفتارهای جامعه خود قیاس کنید و هیچ گونه مشابهت سازی با محیط قبلی خود انجام ندهید. این رفتارها شامل عکس العمل ها نیز می شود. به طور مثال بعضا آمریکایی ها از عبارت ?How are you به جای Hello استفاده می کنند که ممکن است فرد خارجی تصور کند که فرد مقابل باید دقیق به بیان احوال خویش بپردازد اما اغلب چنین نیست و فرد محلی که با عبارت فوق خطاب می گیرد چنین تصوری ندارد! (این عبارت می تواند هم در معنای سلام به کار رود و هم احوال پرسی. گاهی اوقات دو دوست صمیمی از واژه های مختلفی که برای سلام وجود دارد در ابتدای ملاقات ها و مکالماتشان استفاده نمی کنند.)

- دانش و آشنایی ابتدایی خود را به سرعت عرضه نکنید

ممکن است شما با دانشی ابتدایی از فرهنگ جامعه ای به سمت آن جامعه بروید یا در مدت اولیه دانشی از طریق تجربه بودن در آن جامعه به دست آورده باشید. هرگز در ارائه این گونه دانش ها عجله نکنید. فرهنگ جامعه ممکن است خود را به مرور نشان می دهد و تمام لایه های خود را یکجا در اختیار کسی نمی گذارد. پس بهتر است در ابراز عقاید و برخی از رفتارها محتاط باشید.

- به سمت شناخت مردم محیط جدید بروید

نگاه کردن به تلوبزیون و خواندن روزنامه ها و مجلات شما را در انجام این مهم یاری می کنند. سوالات خود را نیز می توانید با احترام از مردم آن جامعه بپرسید!

- به دست آوردن ثبات رفتاری اولیه

برای اینکه به یک ثبات اولیه برسید بهتر است یک برنامه روتین برای خود بریزید تا احساس امنیت و رضایت بیشتری بکیند.

- حس شوخ طبعی

در جامعه زیاد خشک برخورد نکنید. زمانی که اشتباهاتی در رفتار و ارتباطات خود مرتکب می شوید ناراحت نشوید, بلکه با خود بخندید تا دیگران هم با لبخند زدن با شما به آغوش بازتری شما را راهنمایی کنند و از تلاش شما برای یادگیری رفتارهای آنان لذت ببرند.

پندهای فرهنگی! :

* از ایزوله کردن خود یا به اصطلاح محدود شدن در comfort situation خود بپرهیزید.
* در ابتدا زمان زیادی را صرف برقراری ارتباط ها بکنید. با دوستان تازه خود وقت زیادی صرف کنید و در جامعه حضور پیدا کنید.
* صبر, صبر, صبر !!!


کلام آخر

برخی از افراد فکر می کنند که زندگی در محیط جدید باعث می شود عقابد آن ها تغییر کند. باید بگویم که الزاما چنین نیست. اگر تغییر در عقاید فردی ایجاد شود دلیل آن این است که تجربه فرد بیشتر شده و با ابعادی تازه از زندگی آشنا شده است. تغییر در این موقعیت خاص یعنی وفق پذیری و نه از دست دادن چیزی به اجبار!
زندگی در هر محیطی ابزار خودش را می خواهد و ما با ورود به آن محیط باید به دنبال ابزار لازم آن بگردیم و از خلاقیت خود نیز کمال بهره را ببریم. ما ابزار زندگی در محیط قبلی خود را به هیچ وجه از دست نمی دهیم یا تغییر نمی دهیم بلکه از برخی از آن ها تنها استفاده نمی کنیم و به جای ان ها از ابزاری نو بهره می بریم. باز هم می گویم کلید موفقیت صبر است اگر در ابتدای کار برای خود ارزش قائل شوید حتما به خود این اجازه را می دهید که شرایطی نو را تجربه کنید. شاید بعدها این شرایط با روحیات شما بیشتر سازگار باشد, پس این حق را با عجله و تصمیم های نابجا از خود سلب نکنید.

[F_Mehr]

با سلام و خسته نباشید خدمت دوستان محترم
راستش یه سوالی داشتم نتونستم جای مناسبی تو فروم براش پیدا کنم.
امسال امتحان دکتری شرکت کردم و انقدر از وضعیت پیش آمده در این امتحان عصبانی شدم که تصمیم به اپلای گرفتن کردم اگرچه استاد راهنمام همیشه بهم میگفت اگه میتونی برو اینجا دکتری نخون!
خلاصه حالا بدجوری تو فکرشم نمیدونم میتونم یا نه!
دنبال کلاس زبان و ... رفتم ولی خیلی نگرانم.
از تنهایی بدون هیچ فامیل و آشنایی تو کشور غریب اونم 4 سال، اونم یه دختری که بلاخره مسلمونه....، شایدم خودم بزرگش کردم! و این همه آدم رفتند هیچیشونم نشده!
از اخباری که از اتفاقات اون طرف می شنوم که پلیس ها هیچ مروتی ندارن و به خودشون هم رحم نمی کنن چه برسه به ایرانی‌ها(بیشتر مدنظرم کشور آمریکاست)

واقعا از درس خوندن در شرایط خوب لذت می برم ولی چون وضع مالی خیلی خوبی هم ندارم واقعا نمیدونم چیکار کنم.
لطفا یه کم راهنماییم کنید؟واقعا فکر کردن بهش عصبیم کرده.
اگه بتونیم فاند بگیریم تقریبا باید چقدر پول برا درس خوندن اونور داشته باشیم؟
از وقتی که برای پاسخگویی به سوال من گذاشتید بسیار ممنونم

[Pejman]

دوست عزیزم توصیه می کنم این تاپیک رو مطالعه کنید. خیلی تجربیات دوستان براتون جالب خواهد بود. این تاپیک هم خیلی نکات خوبی داره.

در مورد شرایط زندگی در خارج از کشور دوستانی که الان خارج هستند بهتر می تونند نظر بدند، ولی واقعاً من فکر نمی کنم مشکلی برای زندگی یک دختر مسلمون در کشورهای متمدن وجود داشته باشه و در کل از نظر امنیت و شرایط جامعه من خیلی کشورها رو بهتر از ایران می دونم.

[soheilred]

مدتیه دنبال 1 جایی هستم که این سوالم رو توش مطرح کنم. فکر می کنم حالا که تو این تاپیک بحث مسائل اجتماعیه، این جا مناسب ترین جاست برای مطرح کردنش. این سوال راجع به پذیرش و دانشگاه و اینا نیست. راجع به مهاجرته. ماهایی که به فکر مهاجرتیم، همگی به نوعی، از مسائلی که تو ایران هست داریم فرار می کنیم و به کشور دیگه ای می ریم، به امید روزهایی بهتر. ولی فکر نمی کنم حاضر باشیم هزینه ی این کار برامون به قدری باشه که مجبور شیم کس دیگه ای بشیم. همه مون تا 1 جاهایی خود کنونیمون رو دوست داریم، فرهنگمون رو دوست داریم و دوست داریم بچه هامون هم مثل خودمون بشن. سوال اصلی از اینجا مطرح می شه که حالا گیریم که ما خودمون رفتیم و فرهنگ کشور دیگه رو دیدیم و چیزهای خوبش رو برداشتیم و بقیه ی فرهنگ ایرانیه خودمون رو حفظ کردیم. تکلیف بچه های ما چی می شه. شاید به نظرتون مسخره بیاد ها. ولی به نظر من این چیزیه که واقعا آدم باید بهش فکر کنه. پس فردا این پدر ایرانی که بعضی از فرهنگ های محل زندگی کنونیش رو هم گرفته واقعا می تونه با فرزند کاملا غیر ایرانیش اصلا رابطه برقرار کنه؟؟؟ آیا اصلا راهی برای برطرف کردن این مسائل هست؟ توی کدوم کشورها بیشتر می شه به این خواسته رسید؟ مثلا اروپا زیاد مهاجر پذیر نیستن، ولی گویا آمریکا تو این زمینه بهتره. خیلی دوست داشتم کسی بود که خودش این تجربیات رو داشت و باهاش سر این مسئله صحبت می کردم.

[akbar_saeedi]

سلام
راجب این پست من نظرم اینه..ما باید اول تلاش کنیم خودمون باشیم، در هر شرایطی ب داشته های خودمون احترام بذاریم و لذت ببریم و در راه اعتلای خود بکوشیم...مثلن اگه با رفتن بهتر رشد میکنیم خب بریم ..نمیکنیم خب نریم.به بچه هامونو فرهنگشون و .. از الان زیاد فکر کردن به نظر من جالب نیس..ول کن بچه رو..فرهنگش هر چی شد شد...این خودخواهی نیس! اتفاقا تلاش کردن و بی اندازه ب فکر بچه بودن خودخواهیه..ما حق نداریم انقد روی این چیزا فکر و برنامه بریزیم..بچه حق خودشه.خودش تصمیم بگیره..مث من و شما..بزرگ شد حال نکرد برگرده ایران پیش مامان بزرگ جونش! دلشم بخواد!! من در مورد بچه م فقط ب این فک میکنم ک در زندگی ب اندازه کافی تجربه و مهارت پیدا کنم بهش مهارت یاد گرفتن یاد بدم..همین..بقیه ش با خودش..بذار زندگیشو بکنه..

[fatima204]

دوستان من چندتاسوال دیگه دارم جایی بهتر از اینجا پیدا نکردم
یکی اینکه سایتی که در مورد فرهنگ مردم در اروپا مطالبی نوشته باشه ممنون میشم اگر میشناسین معرفی کنید 
در مورد دست دادن ، اگر بخاطر مسایل اعتقادی نخوایم دست بدیم باید همون موقع توضیح بدیم؟ 
و اینکه اگر استاد از ما خواست به اسم کوچیک صداش کنیم کار درستیه یا نه ؟


خیلی ممنونم

[pegyyy]

دوستان من چندتاسوال دیگه دارم جایی بهتر از اینجا پیدا نکردم
یکی اینکه سایتی که در مورد فرهنگ مردم در اروپا مطالبی نوشته باشه ممنون میشم اگر میشناسین معرفی کنید 
در مورد دست دادن ، اگر بخاطر مسایل اعتقادی نخوایم دست بدیم باید همون موقع توضیح بدیم؟ 
و اینکه اگر استاد از ما خواست به اسم کوچیک صداش کنیم کار درستیه یا نه ؟


خیلی ممنونم

تا جایی که من میدونم در فرهنگ غربی احترام به اعتقادات دیگران خیلی رعایت میشه و معمولا همین که ببینن شما حجاب داری خودشون رعایت میکنن، البته در صورتی که در ارتباط با اعتقادات اسلامی آگاهی کافی داشته باشند. در غیر اینصورت براشون توضیح بدید.
در ارتباط با صدا کردن استاد به اسم هم اینجور نیست که همه اساتید رو شامل بشه، ولی معمولا اساتید جوان با دانشجو ها صمیمی هستن.

[Torkan]

دوستان من چندتاسوال دیگه دارم جایی بهتر از اینجا پیدا نکردم
یکی اینکه سایتی که در مورد فرهنگ مردم در اروپا مطالبی نوشته باشه ممنون میشم اگر میشناسین معرفی کنید 
در مورد دست دادن ، اگر بخاطر مسایل اعتقادی نخوایم دست بدیم باید همون موقع توضیح بدیم؟ 
و اینکه اگر استاد از ما خواست به اسم کوچیک صداش کنیم کار درستیه یا نه ؟


خیلی ممنونم

درود

من جای شما باشم پی این مسایل نمیرم. شما که میرید دانشگاه محیط دانشگاهی این ورها یه جورایی شبیه محیط دانشگاهی جاهای دیگر است. بله تعجب نکنید. بیشتر اوقات شما هم در دانشگاه خواهد گذشت بلاشک. در جامعه هم چند باری میرید خرید و چند جای مختلف تا چشم به هم میزنید دفاع کردید. همین که یه دید کلی داشته باشید کافیه. مگر رشتتون جامعه شناسی باشه که اون موقع خواستین کتاب هاش رو میگم بهتون!
هزار نوع فرهنگ مثل ایران بین افراد مختلف و کشورهای مختلف هست. همین که پیش زمینه کلی رو بدونین کافیه. من با یکی از همکاران اون روز حرف میزدم از من خواستن ای کاش هر کسی هر جا خونده بیاد بگه از نوع فرهنگش و دیدگاهش و تجربه اش. گفتم اتفاقا این باعث میشه تناقض شدیدی بین افراد ایجاد بشه. قبلا هم گفتم خودم هم تجربش رو داشتم سعی میکردم قبل رفتن ببینم مردم در مورد چی میگن. انقدر مطلب خواندم شاید به اندازه نیمچه لیسانس ولی بعد رفتن دیدم این فقط دیدگاه خودم هست که الان در موردش میتونم داشته باشم و تا حد خیلی زیادی نوشته ها و دیدگاههای دیگران خیلی به من کمک نکرد. یکی از موز خوشش میاد یکی حالش به هم میخوره!

نگران نباشین کسی با شما دست نخواهد داد مگر ایرانی ها طبق عادت!


استاد هم بعیده چنین چیزی بخواد اگر هم بخواد مشکلی نیست. خیلی در قید و بند نباشید. افراد زیادی رو دیدم نگران چنین مسایلی بودن یا دیدگاههای مختلفی داشتن بعد اومدن به کل دیدگاههاشون عوض شده. 
این جمله اخرم رو بولد کنین در ذهنتون!

[navidgh96]

من اخیرا که درگیر انتخاب کشور مقصد برای مستر هستم،ذهنم خیلی درگیره. لطفا راهنماییم کنید
من راستش میخوام کشوری که میرم به ایران نزدیک باشه و راحت تر بشه خونواده رو ملاقات کرد یعنی اروپا ولی یک چیز منفی که راجب اروپا شنیدم این هست که چون نسبت به کشورهای کانادا و استرالیا کمتر مهاجرت پذیر هستند (در کانادا و استرالیا به دلیل مهاجرت پذیر بودن،با فرهنگ های جدید و حتی مردم ایران و خاورمیانه‌ای برخورد خوبی دارند) کشورهای اروپایی نسبت به فرهنگ های جدید و مردم ایران و خاورمیانه‌ای برخورد خوبی ندارند و به عنوان شهروند درجه۲ باهاشون برخورد میکنند مثل برخوردی که بعضی از مردم کشور ما متاسفانه با مردم افغانی دارند. (واقعا قصد توهین به کسی رو ندارم ولی متاسفانه حقیقتی است که در جامعه ما وجود داره) 
این موضوع برخورد این چنینی مردم اروپا (مثلا هلند و آلمان رو شنیدم،نمیدونم درسته یا نه) واقعا دلسردم میکنه و میتونه بسیار آزار دهنده باشه در بلندمدت. الان کانادا و استرالیا مشکل دوری رو دارند و اروپا هم این مشکل رو.
خیلی ممنون میشم راهنماییم کنید