ماندن یا برگشتن؟

[Rfdesign]

دوستان سلام
جای این مبحث رو خالی می دیدم گفتم مطرح کنم تا بیشتر در موردش صحبت کنیم
البته بررسی دقیق این موضوع بیشتر به نظرم نیاز به نظرات دوستانی داره که الان در خارج از کشور مشغول تحصیل و یا کار هستند.
خوب مساله اینه:
"ماندن یا برگشتن"
اونهایی که به هر دلیل، گزینه اپلای برای ادامه تحصیل رو انتخاب کردن بعد از به مدتی وقتی با سختی ها و واقعیات زندگی خارج از کشور روبرو
می شن تنها حرف امید دهنده براشون اینه که:
"درسم تموم بشه ، بــــــــــــر مــــــــــــــی گــــــــــــردم"

اما بعد از یه مدت که در اون کشور زندگی کردن برگشت به ایران براشون سخت میشه من نمی دونم چرا ؟!
کسی می دونه؟
اینها شنیده های خود من بود که این ذهنیت رو در من ایجاد کرد که از سایر دوستان بپرسم
آیا اونهایی که در خارج از کشور درس می خونن و یا درسشون تموم شده ،به این فکر افتادن که دوباره برگردم به ایران؟
چرا این مسئله پیش میاد؟
معمولا اونهایی که این مسئله براشون پیش میاد ،چطور باهاش برخورد می کنن؟
بر می گردن با می مونن؟
از نظر آماری میشه آماری در این زمینه از دیده ها و تجربیات خودنون ارائه بدید.
مرسی
مرسی.

[Babak]

من آمار خیلی معتبری سراغ ندارم، ولی اغلب دوستان من که برای ادامه تحصیل به کانادا یا امریکا رفتن، دیگه به ایران برنگشتند و فقط تعداد کمی برگشته‌اند.
خود من بیشتر از هفت ساله که از ایران خارج شده‌ام و در چند سال اول گاهی به موضوع برگشتن به ایران فکر می‌کردم، اما به تدریج این موضوع برام حل شد و الان فکر برگشت نمی‌کنم. سختی‌های زندگی در خارج از کشور بعد از چند سال از بین می‌ره و به قولی آدم در کشور جدید جا می‌افته و به بعضی از مسائل مثل دوری از خانواده و غیره تا حدودی عادت می‌کنه و می‌پذیره.
من و بسیاری از دوستان دیگه‌ام از برگشتن به ایران به خاطر شرایط بهتر اقتصادی و اجتماعی در خارج از ایران صرف‌نظر کردیم. طبیعیه که این شرایط برای همه یکسان نیست و بعضی‌ها ممکنه شرایط کاملا متفاوتی داشته باشند و هر کس باید خودش بسنجه که چه چیزهایی به دست میاره و چه چیزهایی از دست می‌ده و با توجه به ارزشی که روی این موارد می‌ذاره تصمیم بگیره کدوم طرف براش بهتره.

[Nimaa]

هنوز درسم شروع نشده. یعنی تازه 3 هفته دیگه پام میرسه آمریکا. ولی هرگز بر نمیگردم. به اندازه کافی عمرم در مام وطن به هدر رفت. به اندازه کافی توهین شنیدم و ناهنجاری دیدم. مگه آدم چندبار به دنیا میاد؟ مگه چند بار بیست و سی سالگی رو تجربه میکنه؟ دیگه میخوام زندگی کنم.
ایران رو میذارم برای کسانی که افراط و تفریط انقدر توی ذاتشونه که متوجه بوی تعفنش نمیشن. برای کسانی که بخاطر ایدئولوژی خودشون عرف و قانون و اخلاق و انسانیت رو زیر پا میذارن. برای کسانی که با واژه اندیشه و خرد انس نگرفتن و فکر میکنن برای انجام هر کاری یه دستور العمل وجود داره که اونها بلد نیستن و باید از کسی بپرسن. و برای کسانی که میبینن و مجبورن که تحمل کنن. مجبورن، مجبور
دیگه تحمل دیدن حماقت عده ای قلیل، و چشم پوشی و تحمل عده ای کثیر رو ندارم.

[Sahar.k]

بحث جالبیو مطرح کردین..منم یه چند سالی‌ هست واسه تحصیل از ایران خارج شدم اولش هدفم فقط این بود که درسمو بخونم و برگردم ایران همون‌جا کار کنم و بمونم...ولی‌ وقتی‌ برگشتم ایران دیدم واقعاً شرایط طوری نیس که آدم امیدی به موندن و آینده پیدا کنه...و کسی‌ که چند سال دور شده باشه از جو ایران به نظرم دیگه زندگی‌ تو اون محیط براش سخت می‌شه از بس خفقان آوره..من که دیگه تصمیم ندارم برگردم مگه اینکه شرایط طوری باشه که مجبور شم ..فعلا همتون دعا کنین پذیرشم جور شه واسه آمریکا ..خدا خیرتون بده دوستان

[akbar_saeedi]

دوستان سلام

خب حالا بگید اگه هدف آدم موندن باشه ولی به هر دلیلی مجبور شه برگرده،این همه سختی برا رفتن ارزششو داره؟

[Babak]

ببینید شما هیچ وقت نباید تصمیمات مهم زندگی‌تون رو بر اساس اتفاقات غیرمنتظره بگیرید. اگر این طور باشه هیچ کار مهمی رو در زندگی نمی‌شه انجام داد. مثلا فرض کنید یکی برای کنکور داره درس می‌خونه ممکنه فکر کنه شاید من فردای روزی که لیسانس رو گرفتم یک ماشین بهم زد و مردم، آیا بهتر نیست به جای این که چهار سال درس بخونم، برم این چهار سال رو تفریح کنم؟

به این خاطر به نظر من تصمیم‌هاتون رو بر اساس اهدافی که دارید بگیرید نه براساس اتفاقاتی که از کنترل شما خارجه.

[M0TRIX]

سلام.

من تا حالا دور از خانواده زندگی نکردم ! دانشگاه هم شهر خودمون قبول شدم ! و نمیدونم واقعا چه حسی داره وقتی میری یه شهر دیگه و انجا تنها زندگی میکنی ! چه برسه با یه کشور دیگه !

ولی همیشه با خودم گفتم که اگه برم امیرکا دیگه بر نمیگردم ولی نمیدونم واقعا میتونم یا نه !

حداکثر سعی ام رو میکنم که بتونم !

بعضی اوقات ادم سنگ دلی هست و دلم برای هیچ کس تنگ نمیشه !

[attanew]

با سلام به دوستان عزیز

یک مساله رو می شه به یقین اشاره کرد و آن هم اینکه که به دلیل شرایط کاملا متفاوت زندگی در خارج و داخل بعد از مدتها فکر برگشتن خنده دار به نظر می رسه. شما هم از نظر زندگی اجتماعی و هم از نظر زندگی آکادمیک فضایی رو تجربه کردید که تجربه آن در ایران غیر ممکن هست. با توجه به این تنها زمانی می توان از برگشتن با رضایت حرف زد که هدف بالاتری در میان باشد. هدفی که طرف همه ی شرایط را قبول می کند ، لیست یم کند و در نهایت تصمیم می گیرد.

به نظر من باید دوستان داخل و خارج با هم اندیشی لیستی تهیه کنند، بحث کنند تا کسایی که بدلایل مختلف تصمیم به برگشت می گیرند با آگاهی وارد این فضا شوند. می شه به جرات این قضیه را با قبل اپلای کردن مقایسه کرد اون موقع هم هدفی در میان بود نکات مثبت و منفی، خوشی و سختی ها و ....

موفق باشید.

[Babak]

عطا جان
کسانی که در خارج از ایران ادامه تحصیلی می‌دن هم ایران و هم حداقل یک کشور خارجی رو تجربه کرده‌اند و با مزایا و معایب هر دو آشنا هستند و احتمالا باید بتونند خودشون از بین این دو یکی رو انتخاب کنند. البته قبول دارم که عده‌ی زیادی از بچه‌ها وقتی از ایران خارج می‌شن در ایران سابقه کار چندانی ندارند و معمولا یا بلافاصله بعد از فارغ‌التحصیلی از ایران خارج می‌شن یا کارهای موقت و کوتاه مدت انجام می‌دن و به اون شکل سابقه کار ندارند و با محیط‌های کاری ایران آشنا نیستند. اگر این افراد قصد بازگشت به ایران رو داشته باشند، خوبه که از تجربیات افرادی که در ایران کار کرده‌اند استفاده کنند و با دید باز در این زمینه تصمیم بگیرند.

[attanew]

عطا جان
کسانی که در خارج از ایران ادامه تحصیلی می‌دن هم ایران و هم حداقل یک کشور خارجی رو تجربه کرده‌اند و با مزایا و معایب هر دو آشنا هستند و احتمالا باید بتونند خودشون از بین این دو یکی رو انتخاب کنند. البته قبول دارم که عده‌ی زیادی از بچه‌ها وقتی از ایران خارج می‌شن در ایران سابقه کار چندانی ندارند و معمولا یا بلافاصله بعد از فارغ‌التحصیلی از ایران خارج می‌شن یا کارهای موقت و کوتاه مدت انجام می‌دن و به اون شکل سابقه کار ندارند و با محیط‌های کاری ایران آشنا نیستند. اگر این افراد قصد بازگشت به ایران رو داشته باشند، خوبه که از تجربیات افرادی که در ایران کار کرده‌اند استفاده کنند و با دید باز در این زمینه تصمیم بگیرند.

دقیقا همینطوره، تنها مساله ای که اینجا مطرحه هدف از برگشتن یا ماندن در خارج هست و بعد از اینکه مشخص کردیم که چه هدفی رو در زندگی دنبال می کنیم، می تونیم تصمیم بگیریم. در اینراه هم باید از تجربیات دیگران استفاده کنیم نه اینکه بگذاریم حرف مردم بر روی تصمیم ما اثر گذار باشه. چون مثلا برگشتن در نظر خیلی ها یک حماقت هست پس اصلا نباید حرفش رو بزنیم یا برعکس.

در ضمن اکثرماها اونور ارتباط چندانی با داخل کشور نداریم که بیشتر ارتباط هم ارتباط با دوستان و خانواده هست. و خبرهامون در مورد مسایل اقتصادی، اجتماعی و علمی از طریق خبرگذاری های فعال است. و چون اکثر این خبرگذاری ها به نوعی دید سیاسی دارند و خبرها رو طوری که دوست دارند تغییر می دهند. در نتیجه تصویر ذهنی ساخته شده بعد از 4 سال مقدار زیادی با واقعیت جامعه ایران متفاوت هست. این مورد بیشتر برای دوستانی که در آمریکا ( به دلیل مشکلات ویزا) تحصیل می کنند صادق هست چون ممکن هست در طول 6 سال یکی دوبار از ایران دیدار کرده باشند که این مقدار نمی تونه کافی باشه.

به هر حال وجود همین تاپیک ، بحث و اشتراک گذاری و گسترده کردن دید واقعی از داخل ایران می تونه برای تصمیم گیری آینده مفید باشه.